Al een aantal nachten heeft Yara een krokodil op bezoek in haar kamer. Helemaal overstuur zit ze rechtop in bed, te roepen naar haar papa en mama. Gelukkig weet ze telkens al snel haar rust te vinden in het grote bed, veilig tussen ons in. Overdag praten we er nog over… voor ons is het misschien een droom, maar Yara heeft een echte krokodil op bezoek. En dat is heel erg eng!
Dan denk ik opeens aan de spray van aurora… een beetje extra bescherming kan ons meisje wel gebruiken. Ze vind het paarse flesje prachtig! Voor het slapengaan spray ik het 3 keer boven haar hoofd, ze ademd diep in en uit… mmm… wat ruikt dat lekker!
Ja dat klopt vertel ik… voor ons is dat een heel lekker luchtje, maar voor de krokodil niet! Als die deze geur in jouw kamer ruikt komt hij er niet meer in. Echt niet? Nee echt niet. Word ie er ook niet ziek van? Nee hoor!
Yara gaat gerust slapen. Midden in de nacht hoor ik haar weer huilen. Ze zit rechtop in bed. “mama krokodil is er wel en hij is ziek geword!” Ow jee…dan moeten we de krokodil naar de dokter sturen! Gelukkig luisterde de krokodil heel goed en ging weg. En kon Yara dus gerust verder slapen. Hmm… maar het krokodillen-probleem was nog niet opgelost…
De volgende dag bracht het boekje: “Anton kan toveren” me op een idee. We pakken wat zwart en wit papier, extra glitters en prinsessen en cars-stickers voor de toverkracht en na wat geknutsel en frutsel hebben Noa en Yara hun toverstokjes klaar. Samen proberen ze het eerst op mama uit: “hocus pocus pas, mama weg was” En floep! mama was weg! Dat was even schrikken!
Maar gelukkig kwam mama vanzelf weer terug en wist Yara het zeker: ze kan toveren! Met z’n 3-en bedachten we een toverspreuk: “hocus pocus bollekes bil, weg is de krokodil!” Na een paar keer flink oefenen zat ie erin. We legden de toverstokjes boven op de piano, want daar moest je voorzichtig mee zijn, al die magie! En de meisjes gingen gerust buiten spelen.
In de avond brengt papa Yara naar bed en ze namen de toverstok mee. Na een verhaaltje en een liedje ging ze lekker slapen. Om 3 uur word ik wakker van gerommel op Yara haar kamer… Dan hoor ik zachtjes: “hocus pocus bil, weg krokodil!” En het is stil… glimlachend ga ik ook weer verder slapen.
De volgende morgen lag Yara nog heerlijk te slapen. Toen ik haar wakker maakte zei ze blij: “mama het lukte! De krokodil is weg! Yara kan echt toveren” En of ze dat kan! De krokodil is nooit meer terug gekomen. En mocht ie dat toch wel doen, of iets anders engs dan heeft ze altijd haar toverstokje bij haar bed liggen en de magie in haar handjes om het zo weer te laten verdwijnen.
Geertje is de moeder van Noa (5) en Yara (3,5)