[NienkeBijdrager]

Daniël kwam vandaag thuis met de vraag wat een kinderlokker precies is. Zoals hij zelf zei was het iets heel belangrijks, de juf had het er over gehad. Ik heb hem uitgelegd dat niet iedereen lief is, sommige mensen jokken, andere mensen stelen en zo zei Daan: “er zijn ook kinderlokkers die nemen kinderen mee”. Hij heeft het er de hele dag over gehad, het hield hem echt bezig. Ik heb hem maar verteld dat je nooit met mensen mee mag gaan zonder het aan papa, mama of de juf te zeggen en dat je als er ooit iets gebeurt wat je niet wil dat je het altijd moet vertellen! Ik snap natuurlijk dat ze het er op school over hebben en dat is ook goed, voor mij is het alleen een confrontatie met de boze wereld. Eigenlijk zou ik hem er graag tegen in bescherming nemen. Ik had hem liever nog even zo bij me gehouden dat ik zeker weet dat de kinderverslinder niet bij hem in de buurt komt. Met wat voor ‘grote mensen onderwerpen’ komen jullie kleuters thuis?

[ChantalBijdrager]

Hier is mijn dochter van bijna 6 met de dood bezig. Huilend kan ze mij vertellen dat ze haar knuffel wel mee wil nemen als ze dood gaat maar dat dat niet kan, want een knuffel kan niet dood. Ze is haar lieve poes verloren en vorig jaar mijn oma. Sindsdien komt met vlagen de dood langs.
Met opmerkingen als “is oude oma nu een skelet” tot “kan een auto doodgaan?”
Het is lastig hier eerlijk antwoord op te geven zonder dat het voor een kind eng word.

[fenneBijdrager]

Oh ja, die moeilijke onderwerpen, dat begon bij Sem heel sterk toen ze naar school ging. Ze hoorde natuurlijk veel van klasgenootjes en daar moet je als moeder dan opeens je verhaal bij klaar hebben. Ze vroeg laatst uitgebreid waar babies uitkwamen, op die vraag zat ik nog niet te wachten 😯 . Ik heb hem teruggespeeld dat doe ik wel vaker als het te moeilijk is 😳 en zij dacht uit je navel dus ik heb het maar even zo gelaten. Maar maak me er wel een beetje zorgen om hoe dat moet als ze er straks achter komt dat dat niet zo is, dan heb ik wel gelogen, bah. Moeilijk hoor.

@ Chantal. Vragen over de dood zijn ook zo moeilijk. Mijn dochter van 3 is daar mee bezig. Heeft hele verhalen over dat je als je dood gaat naar de hemel gaat, dat hebben wij haar nooit verteld. Ik ben zo benieuwd waar ze dat dan weer heeft opgepikt. Ik weet het echt niet.

@ Nienke, heb je bij de juf nagevraagd hoe dat zat met die kinderlokker. Eng hoor, daar zullen ze het op school toch niet zomaar over hebben lijkt mij….

[NienkeBijdrager]

@ Fenne, een paar dagen later kreeg hij een nieuwsbrief mee van school waarin inderdaad een stukje stond over een kinderlokker en dat de juffen en meesters er met kinderen over hebben gepraat. Voor mij was het gesprekje dat ik met Daniel had daarna wel een eyeopener want het bleek dat hij echt geen benul heeft wat een kinderlokker dan is en hoe je die herkent. Had ik ook niet moeten verwachten natuurlijk maar toch, soms is het moeilijk inschatten wat je kind wel en niet snapt. Zo bedacht hij dat kinderlokkers dan maar op hun auto moesten verven dat ze een kinderlokker zijn zodat iedereen het weet. En ook dat hij niet naar mama zou gaan maar de politie zou gaan zoeken. Ik heb hem dus maar verteld dat je het nooit weet dat ook mensen die er lief uitzien een kinderlokker kunnen zijn en dat hij gewoon NOOIT mee mag met een ander (ook niet als hij die wel kent) zonder het aan mij te vragen. Hij mocht eerder wel alleen naar de speeltuin lopen maar dat is dus nu klaar. Hij heeft er ook niet zoveel behoefte aan maar nu gaat hij alleen nog maar onder toezicht.

@ Chantal; Daniel is al vanaf zijn 3e erg bezig met de dood en heeft zijn eigen leven na de dood theorie (beetje net als Kato als ik het zo lees). Hij is helemaal niet bang voor de dood want volgens hem kom je dan ooit weer terug als baby. Toen er op school een concierge was overleden en iedereen zijn dode hamsters en goudvissen opnoemde, zei Daniel: “Ach het is toch helemaal niet erg dat meester R. overleden is, hij is nu een ster geworden en straks komt hij gewoon weer terug als baby”. Er is trouwens wel een moment geweest dat hij wel erg vol vragen zat, toen heb ik een kinderbijbel gekocht (hoewel ik zelf niet christelijk ben) en de verhalen een beetje aangepast aan wat wij zelf geloven. Dat gaf hem wel veel steun. Ik hoop dat Dakota (even uit mijn hoofd hoor) snel een beetje rust krijgt want het is echt niet leuk als ze hier op zo’n verdrietige manier mee bezig is.