-
Hallo Hippe Mama’s,
Ik kom ook even op jullie forum kijken, het ontbreekt me nog wel eens aan tijd, weet dus niet hoe (on)regelmatig ik hier zal kijken, maar zal bij deze iets meer over mezelf vertellen.
Ik ben getrouwd, 29 jaar oud en mijn lieve dochter is nu bijna een half jaar.
Ik vind de tijd heel snel gaan, zeker nu ik ook weer 3 dagen aan het werk ben vind ik het lastig om het juiste evenwicht te vinden in mijn vrije tijd. Wil natuurlijk genoeg aandacht hebben voor mijn dochter en mijn man, daarbij het liefst het huis niet laten verslonzen, echt tijd voor mezelf ontbreekt nog.
Vraag me af hoe andere ouders alles draaiende houden, zeker als je nog meer kinderen hebt.
Ik vecht nog tegen een aantal zwangerschapskilo’s, borstvoeding is nu bijna ten einde, wil/moet straks dus beginnen met afvallen.Groetjes Missy_P
-
Welkom Missy_P!
Jouw worsteling in een balans tussen werk, gezin en jezelf is heeeeel herkenbaar! Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze worsteling ook het meest gehad heb toen ik na de geboorte van onze eerste dochter weer voor drie (lange) dagen aan het werk was. Het is echt een kwestie van een nieuwe balans vinden. Toch komt die balans wel weer, het heeft alleen tijd nodig. Ik koos ervoor om een strakke planning van de week te maken. Zo plande ik op een vrije ochtend het peuterzwemmen met Charlotte is, zodat ik ook echt quality time voor haar had. Voor de boodschappen plande ik vaste momenten in en daar maakte ik een leuk uitje van met Charlotte. Ik zorgde ook dat ik dan geen haast had. Uiteindelijk heb ik ook een sportavond ingepland als tijd voor mijzelf.Inmiddels ben ik gestopt met mijn drukke baan buitenshuis en heb ik een eigen bedrijf aan huis. Maar ik snap dat dit niet voor iedereen de oplossing is. Ik heb hiervoor gekozen toen wij twee kinderen hadden en een wens hadden voor een derde.
Tja en nu met drie kinderen is het druk. Op het moment heb ik wel last van stress, maar meer omdat qua werk er niet doorheen kom. Dat is het nadeel van een eigen bedrijf aan huis. Nog altijd maak ik een ochtend vrij om met Anne-Lieke te gaan zwemmen. Dat heb ik met alle drie de kinderen gedaan en ik vind het heerlijk om even quality time samen te hebben, zonder de druk van huishouden of werk. Ik ga twee tot drie avonden in de week sporten en plan ook weer regelmatig een avondje met vriendinnen. Er komt een moment dat je kind(eren) om 19.00 uur op bed liggen en dan heb je in feite de avond voor jezelf.
Wij komen nu juist op het punt dat de oudste niet meer om 19u naar bed wil. Ze gaat nu door de week om 19.30 uur en in het weekend meestal rond 20u. En die tijden gaan natuurlijk alleen maar weer meer verschuiven. De tijd voor mijzelf wordt daardoor weer beperkter en ook dat is weer zoeken naar balans. -
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt met het vinden van een nieuwe balans. Ik ben sinds begin september weer aan het werk en vind het meer dan pittig. Ik heb echt het gevoel dat ik nergens meer aan toe kom en op alle vlakken tekort schiet… Op de twee dagen dat ik thuis ben moeten er boodschappen gedaan worden, ben ik het huis aan het poetsen en glipt de tijd door mijn handen. Eerlijk gezegd ben ik ’s avonds vaak verbaasd dat de dag alweer voorbij is, terwijl er amper iets uit mijn handen gekomen is. Echt tijd om even rustig te genieten van Christa heb ik voor mijn gevoel helemaal niet.
Ik vind het wel een goede tip om een activiteit met haar in te lassen. Al ben ik bang dat ik qua tijdplanning dan nog verder vast ga lopen. Respect voor alle moeders met meerdere kinderen! -
Hey Sandra & Isabel,
Bedankt voor jullie reacties, fijn dat ik niet de enige ben.
Zat inderdaad al te denken aan babyzwemmen, mijn dochter is dol op water & inderdaad na zoveel quality time is het ook wat minder als je daarna even bezig gaat met wat andere dingen. Maar eens gaan proberen.
Vandaag een lange dag gehad, een cursus na het werk, was pas om half 10 thuis. Dat vind ik nu niet leuk, maar even lekker geknuffeld, gespeeld papje gegeven en toen pas lekker naar bed gebracht. Kon zien dat zij het ook fijn vond even met mama te zijn.Groetjes!
-
Hoi allemaal,
Ik heb een nieuwtje: de tweede is op komst! :verliefd:
Ben nu 21 weken zwanger 🙂
Bij de 20-weken controle zag alles er prima uit.
Het is deze keer ook voor mezelf een verassing wat we gaan krijgen.
Vind het wel erg spannend, dus hoop dat ik me niet nog bedenk, haha.Groetjes Missy_P
-
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Wat spannend dat het geslacht nog een verrassing is :goedgedaan:
Hoe voel jij je? Last van kwaaltjes of gaat het allemaal nog heel prima? Hoe vind de oudste het dat er een broertje of zusje op komst is?
-
Gefeliciteerd! Fijn dat alles er goed uit zag en spannend dat je niet weet wat het geslacht van de baby is. Geniet-se! 😀
-
Met de kwaaltjes valt het gelukkig mee, het eerste trimester was ik echt ontiegelijk moe.
Toen was t dus niet zo fijn dat mijn lieve dreumesje tijdens haar middagslaapje wakker bleef.
Maar dat is nu een stuk minder, het enige wat ik heel jammer vind is dat ik de placenta precies aan de voorkant van mijn buik heb & de kleine daardoor niet zo goed voel.
Ach als hij/zij maar gezond ter wereld mag komen, ben op 8 juni uitgerekend, dacht mooi in een rustige maand.
Wat blijkt nu, pinksteren valt laat dit jaar, dus ik ben met pinksteren uitgerekend, haha.
Bedankt voor jullie felicitaties.
Onze dochter geeft soms wel kusjes op mijn buik, maar als je haar vraagt waar de baby is, zegt ze: ‘weg’.
Ja logisch, is voor haar ook niks te zien. We proberen haar nu uit te leggen dat zij groot is en daarom straks een andere kamer krijgt. Hopelijk gaat dat dan ook goed.
Op welke leefttijd hebben jullie de kinderen in een groot of peuterbed laten slapen? -
Gelukkig heb je nu niet zo’n last meer van kwaaltjes 🙂
Slaapt je dochter helemaal niet meer overdag?
Mijn zoontje slaapt ook niet meer overdag sinds een week of 2-3, die is nu 26 maanden.Ik had ook een voor liggende placenta, maar vond dat ik wel veel voelde (en anderen ook). Met 19 weken voelde mijn vriend voor het eerst een schopje 🙂
Ik kan me voorstellen dat je dochter het nog niet helemaal begrijpt waar de baby is, ze is natuurlijk ook zelf nog klein/jong.
Gabriël slaapt nog in een ledikantje, al zou hij denk ik nu wel over kunnen naar een peuter/groot bed. Er is alleen geen ruimte voor. Gelukkig is hij nog klein en hoeft het nog niet, maar goed. Hopelijk komt de ruimte snel 🙂
-
Gelukkig slaapt mijn dochter nu vaak wel weer overdag.
Misschien hield ik haar, vanwege mijn eigen moeheid, niet genoeg bezig met nieuwe of actieve dingen, waardoor zij niet slaperig genoeg was.
Ik hoop dat ze ook nog wel even door gaat met een middagslaapje, want voor mijn gevoel is ze die ook echt wel nodig.Ik begin nu wat vaker iets te voelen.
Mijn man voelt nog steeds niks, mijn moeder gister wel een lichte beweging.
Wellicht is mijn man nu wat ongeduldig, of er gewoon wat minder mee bezig.
We hebben ook net vrij heftige weken achter de rug, een goede kameraad had al een tijd kanker, alleen is dat is een week tijd zo verslechtert, dat hij is overleden.
Zo snel, dat je er niet echt op kan voorbereiden. De dag erna hadden we de GUO (gespecialiseerde 20weken echo), waardoor het toch wat meer langs ons heen ging. -
Oh jeetje, wat een heftige tijd. Het zal vast veel emoties met zich mee gebracht hebben. Mensen horen niet jong te overlijden aan kanker, het is zo oneerlijk en verdrietig.
Wel een heerlijke tijd om uitgerekend te zijn. Met een beetje mazzel kun je de hele zomer lekker wandelen en kraamvisite in de tuin (als je die hebt) ontvangen. Charlotte is van 31 mei, ik vond het een heerlijke tijd.
Bij ons ging de kleine naar een peuterbed als ze plaats moest maken in het ledikant, heel onaardig gezegd. Charlotte ging al met 18 maanden naar het peuterbed. Julia met iets meer dan 2 jaar. Anne-Lieke heb ik zo lang mogelijk in het ledikant gehouden, zij was 3 jaar toen ze een peuterbed kreeg.
Omdat Charlotte zo jong van bed moest wisselen, hebben we zo’n meegroei-bed bij de Ikea gekocht. Die kan eerst in peuterstand en later in grote stand. Ik vond het evengoed nog een klein hummeltje in een groot bed (stond in peuterstand maar leek nog mega). Achteraf was ze wel wat jong, het ging niet direct goed. Ze kwam veel uit bed en we hebben haar een paar keer slapend voor de deur aangetroffen. Met die andere twee ging het prima, de overgang van ledikant naar peuterbed.
-
Ja dat was inderdaad een heftige periode, heb nu ook pas het idee dat ik weer wat kan genieten van het zwanger zijn. Zeker nu de uitslag van de GUO ook goed was.
Hihi ik zie het al voor me, mijn meissie die op de grond voor de deur in slaap valt en die je dan verschuift door de deur open te doen (bij ons draait de deur de kamer in).
Ik zit steeds meer te twijfelen of we eerst een peuterbed doen in plaats van gelijk een volwassen bed.
Ik had er al 1 van Ikea voorbij zien komen, maar ook zo’n leuk prinsessenbed.
Helaas is er nog geen Ikea in Zwolle, dus moeten we maar weer eens een dagje Groningen plannen.Inderdaad ik heb hopelijk een mooie periode tijdens mijn verlof. Nu maar hopen dat we een goede zomer krijgen & ook een heel mooi najaar, want in de laatste week van mijn verlof willen we nog op vakantie met de caravan, naar de sprookjescamping bij Hardenberg (niet ver van huis, maar er toch even uit & een heerlijke omgeving voor de oudste).
-
Bij ons draait de deur ook naar binnen, dus dan lag ze voor de deur 😯 We duwden dan heel voorzichtig de deur een beetje open, echt heel zielig! Uiteindelijk hebben we een webcam boven haar bed opgehangen, zodat we op een monitor konden zien of ze wel in bed bleef.Tja, je moet wat… 😆
Mijn zus heeft haar kinderen direct in een groot bed gedaan, dus het kan best. Het was meer mijn eigen gevoel, dat het zo groot direct was. Je zal bij een groot bed waarschijnlijk alleen een zijsteun of iets dergelijk moeten kopen dat ze niet uit bed kan vallen. Bij die peuterbedjes van Ikea zitten opstaande randjes, waardoor ze niet uit bed kunnen vallen.
-
Mij lijkt het heel spannend, niet meer in de ledikant, dus dan kunnen ze zo het huis door wandelen. Ik zie in dit huis ook niet echt een veilige mogelijkheid wat dat betreft (*duim duim nog even verder voor spoedig verhuizen*).
Hopelijk gaat het bij jullie gewoon meteen goed en heb je een mooi verlof en weekje vakantie 🙂
En natuurlijk niet te vergeten ene gezond 2e kindje! 😀 -
Hallo dames,
Donderdag 5 juni 2014 om 18.01u is onze tweede dochter Elena geboren!
Ze woog 4380 gram en is 54cm lang!
Bevalling vond ik wel pittig, komt vast door combi van onregelmatige weeen, rugweeen & haar gewicht. Mijn eerste woog maar 3120 gram en is met behulp van een vacuümpomp geboren. -
Van harte gefeliciteerd! Wat een flinke meid zeg!
Ben je al een beetje bijgekomen van de bevalling ondertussen? 🙂 -
Ja inderdaad een flinke meid, inmiddels alweer redelijk hersteld. Vannacht was het alleen drama met krampjes en huilen…veel te weinig geslapen daardoor. De oudste is toch ook wel wat uit haar normale doen. Dus eind van de middag is die niet te genieten en is alles NEE!!!
Hoop dus op een goede nacht, morgen alweer de laatste dag met kraamhulp. Dan moet ik er straks aan wennen dat ik op dinsdag en woensdag echt alleen op 2 kleintjes moet passen. Vooral hoe de oudste omgaat met de kleinste. Want hoewel ze alles goed bedoeld, snapt ze toch niet dat ze met de baby vooral zachtjes en voorzichtig moet doen.
Tips daarover zijn welkom, want wil ook niet de hele dag tegen haar moeten zeggen, nee/zachtjes/laat de baby maar even met rust.
Tevens zoek ik nog tips over hoe je de baby in de wieg kan laten slapen. Daar heeft ze namelijk echt geen zin in.
Wandelwagenbak ging nog prima (vandaag door krampjes ook minder), maar ’s nachts wil ze echt aan de borst in slaap vallen en bij mama in bed blijven liggen… Dat was ik toch eigenlijk niet elke nacht van plan.
Oh nu lijkt t misschien alsof ik niet blij ben…t zullen wel de kraamtranen zijn hoor… want ben echt superblij met mijn twee geweldige dochters!! De kleinste heeft mijn hart net zo ingepakt als de eerste en kan haar echt niet meer wegdenken, ze hoort er helemaal bij!! -
Het zal er inderdaad allemaal wel bij horen, en je oudste dochter moet natuurlijk ook gewoon wennen. Ik denk dat juist duidelijk blijven over wat wel en niet kan heel belangrijk is, maar ik hoor ook van andere mama’s dat het laten “meehelpen” bij de verzorging en alles zien en uitgelegd krijgen wel heel veel helpt, maar ja ik heb er natuurlijk (nog) geen ervaring mee. Dat slapen kan ik je helaas niet bij helpen, Gabriël heeft de eerste 3 maanden na thuiskomst in de draagdoek gezeten bijna 24 uur per dag (reflux/’huilbaby’/onrust)… Het komt vast goed! 😉
Geniet van je dametjes! -
Die eerste weken zijn pittig, maar het wordt echt beter! Die kleine heeft negen maanden lang in jouw buik gezeten, geen wonder dat ze dan niet in een wiegje alleen wil slapen! Het is heel herkenbaar en het komt echt goed, het heeft even tijd nodig. Geheel tegen mijn principes in hebben de jongste twee ook een aantal weken in mijn bed geslapen. Daarna de stap van aan de borst naar naast mijn bed in een wiegje en nog een aantal maanden later de stap naar het ledikant in de eigen kamer.
Wat wel wil helpen is een doekje in jouw BH dragen en dat in de wieg bij de kleine leggen, dan ruiken ze jouw geur.
Probeer naar de oudste toe haar mee te laten denken. Dus bijvoorbeeld “baby’s hebben heeeeeeel veel slaap nodig, volgens mij slaapt de baby, kun jij dat controleren? Hoe zorgen we nu dat de baby blijft slapen?”
Of “een baby is heel klein en kwetsbaar, heb jij een idee hoe we haar kunnen verschonen zonder haar pijn te doen?”
Mijn ervaring is dat meedenken beter werkt dan opleggen. En het werkt om ze te betrekken in het proces.Succes en gooi hier alles er maar uit hoor! Die eerste weken / maanden zijn slopend!
-
Oh dat doekje was ik even vergeten, bij de eerste ook wel gedaan ja. Ze heeft voornamelijk ’s avonds last van krampjes/hardnekkige boertjes.
Vanmorgen eerste keer met beide alleen, ging boven verwachting goed. Alleen wilde de oudste tussen de middag niet slapen, waardoor ze vanmiddag moe en heel prikkelbaar was. Zucht….dat kan mama nu minder goed hebben.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.