-
Graag had ik van jullie gehoord hoe jullie ervaringen met de bevalling zelf waren. Was de pijn echt zo erg? Viel die nog mee? Had je echt nood aan een epidurale of kon je makkelijk zonder?
-
Ik hoop dat je deze vraag niet stelt uit angst voor je bevalling?!
Ik ben drie maanden geleden bevallen en had van tevoren het gevoel van ‘ik zie het wel’. Om me heen hoorde ik zulke uiteen lopende verhalen dat ik al wel wist dat ik toch niet kon weten wat ik zou krijgen…
Ik wilde sowieso thuisbevallen als het er een beetje in zat en dus was de medicatie ook niet echt een optie.
Uiteindelijk heb ik daar ook totaal geen behoefte aan gehad. Voordat ik goed en wel doorhad dat ik weeën had was ik al erg ver. Tegen de tijd dat de verloskundige kwam had ik al 8 cm ontsluiting. Die laatste ontsluitingsweeën vond ik wel even erg vervelend, maar daarna viel het persen me weer reuze mee.
Hier dus een verhaal van een soepele bevalling, ik hoop dat dat je een beetje geruststelt.
Ik zou in elk geval proberen rustig te blijven, die rust zet voor een deel ook door in je bevalling.
Succes! Wanneer ben je uitgerekend? -
Elke bevalling is anders! Bij Charlotte braken eerst de vliezen en kreeg ik een weeënstorm. Daar kwam ik achteraf achter 😉 Bij de gym hadden ze geleerd dat als je bij de eerste wee al begint te piepen, je het nog zwaar krijgt. Ik schrok mij rot van de heftige weeën en vroeg mij alleen maar af hoe het nog erger kon worden. Haha achteraf werd het helemaal niet erger :lol:. Ik heb geen pijnbestrijding gehad en zou dat achteraf ook niet gewild hebben.
De tweede bevalling was echt “een eitje”. Ik kan nog net niet zeggen dat het fluitend ging, maar ik heb tussen de weeën door gezellig zitten kletsen met de verloskundige. Alleen op het eind is het altijd even pittig, maar met 1 perswee was Julia er. Na de bevalling zei ik grappend dat ik er zo nog wel tien zou willen.
De derde bevalling heb ik weer pittiger ervaren, maar die ging wel super snel. In drie kwartier is Anne-Lieke geboren. Dat ging zo super snel dat het ook niet anders kon dan dat de weeën wel pittig waren. Maar ik kon mij goed ontspannen en de weeën goed opvangen. Geen moment zou ik pijnbestrijding overwogen hebben.
Ik kan je aanraden om een cursus te volgen, yoga of zwangerschapsgym. Daarmee ben je goed voorbereid op wat er gaat gebeuren en leer je om te ontspannen.
Het is heel begrijpelijk om op te zien tegen de bevalling. Je weet immers niet precies hoe het zal verlopen. Maar probeer ook vertrouwen hebben in de natuur. Hoe beter jij kunt ontspannen en kunt vertrouwen op je lichaam, hoe makkelijker het zal gaan. -
Omdat ik overal wel andere verhalen hoorde wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik moest verwachten. Ik ben er maar gewoon van uit gegaan dat het pijn zou doen. En door de pijn ook te accepteren en rustig te ondergaan vond ik het best goed te doen. Bij Lisa heb ik een ruggeprik gehad…mijn bevalling was opgewekt en ik belandde daardoor in een heftige weeen storm. Later hoorde ik dat bij een opgewekte bevalling de weeenstorm altijd heviger is. Of dat waar is weet ik niet…wel dat ik op dat moment erg blij was met de ruggeprik. Ik heb nog heerlijk geslapen..
Bij de 2e bevalling ben ik er weer vanuit gegaan dat het pijn ging doen en heb ik dat geaccepteerd en ondergaan. En dat ging geweldig goed. Tessa was er met 3,5 uur….het een ‘gemakkelijke’ bevalling. Bij haar heb ik geen pijnbestrijding gehad. Natuurlijk ervaart iedereen het anders…maar ik vond het goed te doen. Accepteer dat het pijn doet en vecht er niet tegen, want juist dan krijg je het moeilijk…
-
Ik werd ’s nachts om half 4 wakker na een hele drukke dag omdat ik dacht dat ik moest plassen, toen ik opstond kwam er echt letterlijk een plens water.. alles was nat.
Wist dus meteen dat mijn vliezen gebroken waren.. ik voelde verder nog niks dus wilde na dat ik me had afgedroogd en verkleed had weer naar bed gaan maar toen ik net in bed lag kreeg in een weeenstorm met vreselijke weeen in mijn rug.. dus puffen had totaal geen zin.. de weeen duurde meteen al ong 2 min en kwamen om de 1 tot 1,5 min
Ik ben onder de douche gaan zitten en na ongeveer 1,5 uur hebben we de verloskundige gebeld.
Ze kwam rond 6 uur en toen had ik 1,5cm ontsluiting.. ik had zoveel pijn dat ik naar het ziekenhuis wilde.. mocht gelukkig ook meteen gaan (doordat het super koud en glad was en er heel veel sneeuw lag)
Daar aangekomen rond 7 uur had ik 4cm ontsluiting.. maar doordat de weeenstorm met rugweeen maar door ging kon ik echt niet meer en heb een ruggenprik gehad.
Meteen daarna ben ik in slaap gevallen.
Rond 10 uur kwamen ze weer toucheren en had ik nog steeds 4cm.
Rond kwart over 10 werd er een kateter in gebracht, precies op dat moment werden de weeen zo heftig dat de ruggenprik niet meer hielp en hebben ze die uit gezet.
Ik kon me toen echt geen houding meer geven.. en had het gevoel dat ik moest persen.. heb niks gezegd en dat tegen proberen te houden omdat ze vlak doorvoor zeiden 4cm.
Rond 11 uur hield ik het echt niet meer en bleek dus dat ik allang 10cm had en meteen mee moest gaan persen.
Om 11:34 is onze mooie zoon geboren met een apgar score van 10-10
Had geen scheuren en knip en dus ook geen hechtingen.
heb er in totaal 8 uurtjes over gedaan.
helaas wilde de precenta niet komen en hebben ze een beetje aan de navelstreng getrokken waardoor die bijna was gescheurd (had schijnbaar een hele dunne navelstreng)
Maar nadat ik nog wee opwekkers had gehad kwam de placenta toch nog vanzelf.
lekker een uur met kind bij me gelegen daarna lekker douchen en om 2 uur ongeveer waren we alweer thuis 🙂
Ik vond het heftig met die weeenstorm met rugweeen.. maar achteraf is het me reuze meegevallen. (mede doordat de rest echt super ging) -
ik had me echt voorbereid op vreselijke pijn, maar vond het eigenlijk wel mee vallen, had het echt veel erger verwacht. Omdat ik zo lang bezig was heb ik wel een ruggenprik gehad en toen werd het vreselijk. In mijn buik voelde ik niks meer, maar ik heb uren lang perweeen gehad, maar ik kwam niet verder als 6 cm. Uiteinelijk heb ik een keizersnede gehad. Ik was heel bang voor de napijn, maar die viel reuze mee. Tuurlijk is het niet fijn, maar na een week kon ik al een hele kleine wandeling maken.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.