Het is weer zo ver, de wekker gaat, die rot zomertijd ook. Het kost me altijd al moeite om uit bed te komen ’s ochtends. Dit kan er natuurlijk mee te maken hebben dat ik structureel te laat naar bed ga maar daar heb ik ’s ochtends geen boodschap aan. Vervolgens gaat mijn ongestructureerde aard opspelen. De kinderen moeten aangekleed, laat ik mezelf niet vergeten want dat staat ook zo vreemd op het schoolplein, er moet ontbijt gemaakt worden (de jongens eten altijd pap omdat ik geen zin heb om er nog een uur extra voor uit te moeten trekken), voor twee personen fruit in bakjes, in totaal 3 drinkbekers (ik weiger uit vervuilingsoogpunt om mijn kinderen pakjes mee te geven) en voor Daniël moet de broodtrommel gevuld.
“Drink je pap nu even op. Niet spelen anders valt hij…..ja, om, wat zei ik nu net. Je kunt toch ook niet eten en spelen tegelijk jongen”! “Ja maar, ik wilde even met de Lego bouwen”. “Wil je nu eerst even een doekje pakken”? “Nee, niet de theedoek, van de rol die onder de tafel hangt”. En zo zijn we al snel weer 10 minuten verder. Tien minuten die ik dus eigenlijk gewoon eerder had moeten opstaan.
Van mijn schoonzusje kreeg ik al een jaar geleden de tip om alle trommels en bekers de avond van tevoren te vullen, maar goed, daar heb ik ’s avonds geen zin in, dan val ik echt na het avondeten eerst afgepeigerd op de bank. Maar na de omgevallen beker van gisteren was ik om. Ik moet er toch maar eens aan gaan geloven om mijn leven, en dat van de kinderen, wat meer structuur te geven.
Tot mijn grote verrassing bleek het veel sneller te zijn om brood te smeren zonder dat er twee hongerige en brullende katten om je been heen kronkelen en twee kinderen al zeurend en klierend aan tafel zitten. Het helpt ook enorm als je niet steeds om het hoekje hoeft te kijken al roepend: “Blijf eens zitten, eet eens door, Daan niet spelen, Koen niet spelen, blijf eens zitten, heb je het al op….enz, enz.” In no time waren de bekers, broodtrommels en fruitdozen gevuld. Ik wist niet wat ik meemaakte!
Vanmorgen zaten de jongens aan tafel te eten en ik zat er gewoon naast (zelf zonder eten, maar je kunt natuurlijk niet alles tegelijk veranderen!) . Het ging rustig, het ging op en nog het mooiste van allemaal, het ging niet om. Nog tijd voor een spelletje ook…….
Dat was nog eens echt een goedemorgen!