De schoolfotograaf komt, leuk, de foto’s van vorig jaar heb ik weggehaald omdat iemand (ik noem geen namen) de standaard van de fotolijst afgebroken heeft en hij dus steeds omgleed. Nu staat mijn huis niet vol met foto’s van de kinderen en dat hoeft voor mij ook niet perse. Toch vind ik het leuk als er, uit iets anders dan grote dozen vol speelgoed in de kinderhoek en met vlagen een grote puinhoop, blijkt dat er ook twee leuke kereltjes wonen in dit huis.
De jongetjes in het net gehesen. Vorig jaar was ik het vergeten toen de fotograaf kwam op het kinderdagverblijf, met als gevolg dat Koen op de warme zomerdag in zijn rompertje op de foto ging. Deze keer doen we dat anders. Een nog nauwelijks gedragen wit overhemd, uit een tweedehands zak want zoiets koop ik echt niet zelf voor mijn vlekkenmonster, gaat het worden voor Koen. Ons schoffie in het net. Het ziet er ook wel heel schattig uit hoor, mooi kereltje is het toch. Daan in een mooie lichtblauwe blouse, ook helemaal spik en span. Het is een lekker stel. Ik zie de foto al voor me, gaat helemaal goed komen.
Ik geef maar meteen aan (met een knipoog) dat Koen maar als eerste op de foto moet, zo wit houden we hem niet lang! Na een kwartier blijkt de fotograaf niet te kunnen komen, autopech, maandag probeert hij het nog een keer. Snel probeer ik Koens witte blouse uit te doen, want ik verwacht dat geen vlekkenmiddel opkan tegen wat Koen vanmorgen allemaal nog gaat doen. Helaas helaas, Koen heeft andere plannen en wil de blouse echt aanhouden. Nu heeft hij het natuurlijk niet altijd voor het zeggen, maar ik wil ook niet overal een halszaak van maken. We zien vanmiddag wel weer wat er gebeurt is.
Als ik hem terugzie, schiet ik in de lach. De nieuwe gel die ik laatst gekocht heb, wordt kennelijk niet hard, de jongens hebben allebei ondersteboven in de zandbak gehangen, hun haren zitten helemaal vol met zand. De witte blouse heeft een onbestemd geel kleurtje. Ik weet meteen dat het me maandag niet gaat lukken om hem nog een keer in het wit te laten gaan.
Die middag maakt Koen een smak met zijn loopfietsje, tand door zijn lip. Niet de eerste keer dus op zich schrikken we daar niet van. Maar ons schoffie gaat maandag geheel in eigen stijl op de foto! Ik heb hem maar een tuinpak aangedaan en een pet opgezet, dan is het beeld compleet. Het was ook te naïef voor woorden om van mijn kleine rouwdouwer een heertje te willen maken. Wie weet probeer ik het volgend jaar nog een keer…….maar ik denk het eigenlijk niet.