draaimolen paard

Hé bah, hij zegt mama!

Gastblogger Gezin

De kleine vent zegt al een hele poos mama. Daar is niet zoveel bizars aan. Dat weet ik ook wel. En sinds ongeveer 2 daagjes begint hij de betekenis te herkennen. Dat ik mama ben. Ik weet niet precies hoe hij het door heeft gekregen, of dat komt door m’n jankerig-trotse-mama gezicht toen hij het voor het eerst zei of dat het komt doordat ik er voor stond met mijn grote hoofd en het heel langzaam voor hem uitspelde, of omdat ik op alles wat maar een beetje als mama klonk reageerde, maar ik denk dat hij het door heeft.
Volgens de boeken zal dit wel helemaal niet kloppen. Maar volgens mijn liefde voor m’n zoon wel.

Helaas was ik lang niet zo blij met deze vooruitgang toen ik besefte waarvoor het werd gebruikt. Want volgens mij gebruiken ze het tegen je. Gisterenmiddag gooit hij een vaas om en ik word daar even gepikeerd van. “Potverdorie Milan!” zeg ik met een strenge stem en kijk m aan. Hij zet zijn liefste gezichtje op, en klapt z’n handjes in elkaar, strekt ze dan uit naar me en zegt “mama”. Ik smelt, totaal vergeten dat die vaas gewoon stuk is. Ik pak hem op en knuffel hem dood, met tranen in mijn ogen denk ik trots: ‘hij noemt me mama!’.
Gisteravond bij het wassen wil hij niet meewerken, hij draait alle kanten op. Ik zeg ineens iets strenger “Genoeg, Milan!”. En dat is niet eens omdat ik dan echt denk dat hij gaat luisteren of snapt wat ik bedoel. Maar ach, het is wel een uiting van frustratie en dat is altijd wel heerlijk. Hij kijkt me aan met zijn lieve oogjes en zegt dan “mama” en strekt z’n armpjes uit. Hoppa, en we zitten alweer te knuffelen, ik trots als een pauw, echt gelovend dat hij zovéél van me houd en hij kijkt over mijn schouder naar zijn papa, zijn eigenlijke echte liefde, en die hij al veel langer papa noemt.

Het punt is dat hij het gewoon niet meer op de meest rare momenten zegt. Hij zegt het als hij mij aankijkt en opgetild wil worden, of als ik hem uit bed haal.

Maar vanochtend was dramatisch. Hij was om 5 uur wakker en dan vertik ik het om eruit te gaan. Tussen 7&8 prima tijd, maar zolang als die 7 niet in mijn wekker staat kan ie ernaar fluiten. Ik weet wel dat er supermoms zijn, die vinden dit niet kunnen zij zouden dan ook daadwerkelijk om 5 uur s’ ochtends beneden zitten en een broodje eten maar ik streef er niet naar om supermom te zijn, wel happy mom; met een goede nachtrust.
Meestal huilt hij even nadat ik erheen ben geweest en valt na 5 minuten inslaap. Maar nu schreeuwde hij, ‘mama’!
Auw, auw, auw. Mn moederhart brak telkens een stukje, voor het eerst sinds hij geboren is, wist ik niet wat ik moest doen. Had je mij zitten op bed, bijna meehuilend.
Hé bah, hij zegt mama.

Marion is de moeder van Milan (9 maanden)