Woensdag is het weer zover, ik ga weer naar school toe. Met gemengde gevoelens kijk ik tegen die dag aan. Voor het eerst ga ik mijn kleine meisje een dag achter laten. Ik heb Len voorlopig weten te charteren voor de woensdagen. Hij gaat Jade verzorgen als ik op school zit. Hoe luxe kan je het hebben. Ze is nu een maand oud en ik kan het nog niet over m’n hart verkrijgen om haar weg te brengen.
Dat wegbrengen is nota bene naar mijn eigen zaak, maar toch heb ik zoals iedere moeder moeite om haar af te staan. Nou vind ik dat ik na een maand eigenlijk gewoon nog midden in een zwangerschapsverlof mag zitten en me nog geen zorgen hoef te maken over dit soort zaken.
Het echte leven, mijn echte leven is alleen een tikkeltje anders. Ik ben niet in loondienst en het werk stapelt zich op, daarnaast is een eigen zaak ook een soort kindje wat gekoesterd en gevoed moet worden. Ik kan nooit de touwtjes even laten vieren er is altijd een mate van alertheid en het totaal loslaten is mij tijdens dit korte verlof niet gelukt.
Ik kan me niet voorstellen dat vrouwen in Zweden gewoon 96 weken verlof hebben. Geweldig natuurlijk, dan is je kindje 2 jaar als hij of zij is de grote wereld in trekt. Ik merk nu al dat als medewerkers er 5 maanden tussen uit zijn dat er van alles is veranderd en dat ze weer helemaal moeten wennen aan het “werk ”leven. Hoe is dat als je er 2 jaar tussen uit bent, dan kom je toch helemaal niet meer van die stoel af? Gelukkig is iedere vrouw anders en menig vrouw die mijn verhaal beangstigend vindt en maar wat blij is dat ze niet in mijn schoenen staat.
Gelijk heeft ze, want dat vind ik zelf ook wel eens. Toch zou ik voor geen goud willen ruilen, want hoe fijn is het dat ik naast mama van Jade en Roosje ook de leiding heb over een mooi bedrijf waar ik volledig Ilse kan zijn en na een drukke werkdag met een voldaan gevoel naar huis toe kan gaan waar mijn 2 meiden op me wachten.
Ilse is de moeder van Roosje-Jane (2) en Jade (geboren 5 september 2012) en eigenaresse van kinderdagverblijf de Boomgaard.