‘Men neemt: drie verhuisdozen, heel veel krantenpapier en twee jongens van vier en zeven jaar. Het papier wordt in hele kleine stukjes gescheurd en gedeponeerd in de dozen. Vervolgens worden de dozen papierfabrieken en geweldige obstakels waar men over heen kan springen’. Dit is een korte beschrijving van het tafereel wat er bij ons thuis op dit moment afspeelt. Ze hebben het druk, zijn enthousiast over hun eigen creaties en vermaken zich prima. Mama en papa laten ze, want dit betekent even tijd voor ons zelf. Zolang zij zich zonder ruzie kunnen redden is er tenslotte niks aan de hand. Alles kan weer worden opgeruimd en over een paar uur is het bedtijd…
Stiekem werp ik toch een blik in de woonkamer en zie daar….Ze zitten in de dozen tussen al het krantenpapier en hebben de grootste lol. Het plezier wordt alleen maar groter wanneer de dozen naast elkaar worden gezet en mijn twee boefjes besluiten om een springwedstrijd te houden. Tim lukt het niet altijd om geheel over de doos te springen en belandt dan ook soms half in de doos. Hilariteit alom. Hoe hoger, hoe verder, hoe beter. Af en toe moet er geroerd worden in de doos, zodat het papier in nog kleinere stukjes breekt. Erg belangrijk. Ik geniet.
Soms laat ik mijn kids dus gewoon even gaan. Niet dat het altijd goed uitpakt, hoor. Zo kan ik mij nog goed herinneren dat Tim eens op tweejarige leeftijd zijn kunstwerk op de deur van zijn kamer liet zien. Stilletjes was hij al een tijdje zo zoet aan het spelen, ja, het kon eigenlijk ook niet anders dan dat er iets was gebeurd dat niet helemaal klopte…Ik keek naar de deur en in mijn ooghoek zag ik een hele trotse peuter mij aankijken. ‘Mooi!!!’ zei hij lachend. ‘Hm..ja…mooi, lieverd..’ Ik proestte het uit van het lachen, want wat hing daar nu op zijn deur te pronken.. Meneer had in de badkamer mijn maandverband pakje gevonden en daarbij een heuse ontdekking gedaan. Die dingen kunnen plakken! Op de deur!! Geweldig!
Terug naar vandaag. De dozen doen ondertussen dienst als boten en ze varen een eind weg op zee. De storm breekt los en het gaat er wild aan toe. Tijd even voor een break, tenslotte moeten ook piraten uit rusten. En terwijl mijn jongens bijkomen van alle drukte overzie ik de chaos in mijn huis. De grond ligt vol met krantensnippers, de dozen liggen er verloren bij. Gelukkig ben ik van nature niet een obsessieve schoonmaakmoeder en kost het mij niet al te veel moeite om door de rommel heen te kijken. Ik zie dan ook niet echt rommel, maar uitsluitend papierfabrieken en boten. Toch ruimen we het samen op en is mijn woonkamer weer klaar voor de volgende dag. Wel handig dat ik al die kranten had bewaard, eigenlijk was die stapel allang bestemd voor de papierbak. Maar ik heb liever een overvloed aan kranten dan maandverbanden rondslingeren in mijn huis…
Blog van december 2011 van Marjolein de moeder van Sem (7) en Tim (4)