Papa is de beste, want hij kan alles maken. Jij bent de liefste, mama. Is papa dan ook niet de liefste, hoor ik mijzelf vragen. Ja, papa is ook de liefste én de beste. Er is hier dus duidelijk sprake van een stereotiepe rolverdeling in de ogen van mijn jongste. Tja, eerlijk gezegd kan ik ook niet zoveel maken, ik geef het toe. Kapotmaken, dat dan weer wel. Ik ben nogal een kluns, om het zo maar te stellen. Als iemand regelmatig zijn hoofd of teen stoot ben ik het wel. En er zijn al heel wat glazen gesneuveld door mijn onhandigheid.
Gelukkig weten mijn kinderen hun vader snel te vinden als er weer eens iets moet worden gemaakt. Hij bedenkt zelf ook van alles. Gaat Sem op wedstrijd turnen, dan maakt hij meteen een rekstok op zolder. Zwaaien maar en kijk alsjeblieft ondertussen ook een beetje uit voor de wasmachine en de droger, jongens… Vandaag worden er hele (mini)kabelbanen in hun kamer gemonteerd, tot groot enthousiasme van mijn jongens. Zo wordt bij Tim inmiddels zijn playmobil koe met gevaar voor eigen leven van de ene kant naar de andere kant geslingerd. Sem heeft een heus bakje erbij gemaakt, waarin zijn stenen vervoerd kunnen worden. Dat de kans dat ik over de kabeldraad ga vallen steeds groter wordt, is totaal niet aan de orde. Hoeft ook niet, ik vind het echt geweldig hoor, al die creaties.
Er worden ook volop experimenten bij ons thuis gedaan. Zo maakt Sem een auto op windenergie en een eigen zandloper. Hoe doe je dat, vraag ik dan aan hem. Want ik snap daar echt niks van.
‘Nou, gewoon’, is dan zijn antwoord. Ah, ja, natuurlijk. En met dank aan zijn nieuwe vak natuniek, oftewel natuur en techniek, ligt er al een week een broodje in een pot in zijn kamer. Joehoe, laat de schimmels maar groeien! Ook Tim had zijn appel aan een eigen schimmel experiment onderworpen, maar na twee dagen was zijn belangstelling al weer voorbij. En ja, ik heb dat hele potje met inhoud zo in de vuilnisbak gegooid. Milieuvriendelijk nee, sorry.
Heerlijk om te zien hoe die mannen van mij van alles bedenken en ook daadwerkelijk uitvoeren. Dat ik bijna mijn nek breek over draden, stenen en miljoenen lego blokjes, dat neem ik dan maar voor lief. Gelukkig heeft Sem zo af en toe een opruimbui en kan ik ineens zijn vloer weer zien. Tim heeft pas sinds kort last van zijn eigen troep. Fijn dat hij het eindelijk ook daadwerkelijk ziet liggen, maar hij sloeg wel een beetje door. Zo zei hij laatst dat hij niet met vriendjes wil afspreken, want dan wordt het zo’n troep in zijn kamer. Ah lieverd. Gelukkig heb ik dat idee uit zijn hoofd kunnen praten. Want ach, dan ruimen we het toch samen weer op. Dat opruimen hebben ze trouwens totaal niet van mij, dus ik ben allang blij dat papa daar ook de beste in is!
Marjolein is de moeder van Sem (8) en Tim (5)