Omdat ik praten erg moeilijk vind leer ik Pecs. Pecs staat voor Picture Exchange Communication System en is een manier om te communiceren met plaatjes. Ik heb een map waar plaatjes in zitten, alle plaatjes zitten met klittenband op hun plaats en ik kan ze dan loshalen om ze op een strookje te bevestigen zodat de plaatjes samen een zin vormen. Die zin geef ik dan aan de persoon waarmee ik wil praten. De plaatjes hebben in mijn geval ook het woord eronder in letters. De bedoeling is dat ik dan die zin voorlees. Ik zie dan het woord staan en dat maakt het voor mij makkelijker om het woord uit te spreken.
Het klinkt best wel als een hoop gedoe, maar ik kan er redelijk mee overweg. Thuis heb ik ook een hele verzameling plaatjes op de koelkast met allerlei soorten voedsel. IJs en broodjes zijn mijn favoriet. Zolang ik thuis ben in mijn veilige omgeving gaat dit allemaal goed. Buiten de deur is het allemaal wat moeilijker. Daarom krijg ik logopedie op school. Daar oefenen we de plaatjes en de zinnen. Ook de uitspraak wordt stevig geoefend. Het is best inspannend om dit te doen. En ik heb er niet altijd zin in, zeker omdat ik weet dat de juf vaak begrijpt wat ik bedoel zonder dit systeem.
Maar omdat de juf niet de enige persoon op school en daarbuiten is waarmee ik moet kunnen communiceren oefen ik het ook met de juf.
Met de logopediste van de school oefen ik nu vooral uitspraak en dat vind ik soms erg grappig. We oefenen nu klinkers aaa ooo eee iii.
Mama maakt soms stripverhaaltjes voor mij om afwijkende dagen en gebeurtenissen voor mij te verduidelijken, zoals schoolreis wat dan toch weer een heel andere dagindeling heeft als een gemiddelde schooldag. Of zoiets als een sportdag.
Het kan mij erg van streek maken als ik niet weet wat er gebeuren gaat. Ik heb graag duidelijkheid, niet te veel verassingen. Die stripverhaaltjes geven mij dan weer houvast en maken mijn dag iets makkelijker. Het is wel lastig want er gebeuren dingen die je niet in de hand hebt. Zoals onlangs in de boekenwinkel. Net toen ik met mijn nieuwe, netjes afgerekende boek de deur uit wou lopen ging het alarm af. Er gebeurde toen een hele hoop ineens tegelijk.
Het harde lawaai, de kassadame die mijn boek weggriste, de chaos er om heen. Heel vervelend. Dat zijn dingen waarop je niet kunt voorbereiden en ik was dan ook erg van streek. Ontroostbaar heb ik een hele tijd staan gillen en huilen. Ik was helemaal van streek en hield er een flinke bloedneus aan over. Voorlopig wil ik niet naar de boekenwinkel.