Het is vakantie. Geen school, geen geren en gehol, geen taxibus die mij komt halen en weer thuisbrengt. Er hoeft niet zo veel.
Ik sta de meeste dagen wel vroeg op, vele dagen zelfs nog vroeger dan op schooldagen en ik ben dan ook regelmatig rond de klok van vijf flink actief. In de ochtend bedoel ik dan. Op schooldagen heb ik wat meer moeite met opstaan dan gaat het allemaal wat langzamer bij mij terwijl mama dan wel weer een beetje op tijd wil zijn, de taxibus staat genadeloos om acht uur voor de deur. Maar nu dus even niet want het is vakantie.
In de vakanties blijf ik het liefst thuis, ik ga niet graag naar buiten. Wel in de tuin enzo, maar dat is niet echt buiten. Buiten is daar waar het onvoorspelbaar is. Waar teveel gebeurt, teveel te zien is teveel kleur, te veel beweging, geur en geluid. Maar als het zonnetje schijnt en er niet te veel wind staat (ik heb een hekel aan wind en word er onrustig van) dan gaan we naar buiten. In de zon, even eruit zegt mama dan.
Ik protesteer hevig want ik wil liever thuisblijven want daar heb ik grip op de situatie en de gebeurtenissen en is alles veel overzichtelijker voor mij.
Ondanks mijn hevige protesten (BUITEN WEGGGGG) moet ik toch mee, en als ik eenmaal buiten ben, kan het ineens heel goed gaan. zoals gister op de fiets. Ik mocht de manier van vervoer kiezen. Lopen of fietsen en dan een ijsje halen waarna ik weer naar huis mocht. Op die manier is het voor mij overzichtelijk en weet ik waar ik aan toe ben. Dat werkt meestal het beste. Ik koos voor de fiets, en had er wat meer vrede mee dat we naar buiten zouden gaan. Dus wij op de fiets met een door mama gekozen omweg naar het smulhoekje waar ze lekker ijs hebben.
Ik vond het heerlijk op de fiets en had helemaal geen trek in het ijsje dat de fietstocht van een half uurtje zou afsluiten. Dus sloeg ik het ijsje af met een M A A . Wat nee betekend. Mama raadde dat ik verder wilde fietsen en dat beantwoorde ik met een lachje, wat gelijk staat aan ja. Want buiten praten doe ik niet altijd graag, zeker niet als er onbekenden in de buurt zijn.
We zijn verder gefietst en verder en nog verder. Helemaal met een zig zag omweggetje naar Vlissingen. Het was heerlijk zo op de fiets langs rustige weggetjes en straten vol met bomen. In vlissingen heb ik heerlijk een groot softijs gegeten in het ziekenhuis. Daar hebben ze lekker ijs, en zo kom ik ook eens in het ziekenhuis voor iets leuks! We hebben water via mijn mickeybutton (een buiksonde) met slang en spuit aangevuld en zijn weer op de fiets naar huis gegaan. Mama was redelijk moe, want het waaide een beetje en we hebben wel van half een tot half zes gefietst. Stiekum heb ik niet mee getrapt.