mama potlood snor

Wonderkind van 9 maanden

Kim Gezin

Afgelopen week was het zover: Veri was op de kop af 9 maanden. Zoals elke ver-maand-dag maakte ik een aantal foto’s van haar. Eigenlijk maak ik bijna elke dag wel foto’s (leve de iPhone!), maar op de dag dat ze weer een maandje ouder is, maak ik er altijd minsten één. Toen ik de 9 maanden foto’s een paar dagen later terug keek op mijn laptop, overviel het me wel opeens: nu is ze langer op de wereld dan dat ze in mijn buik is geweest. 9 maanden waarin ze ruim 20 cm is gegroeid en bijna 2,5 keer zo zwaar is geworden. Maar vooral 9 maanden waarin ze van een hulpeloze baby is veranderd in een bijna dreumes.

Dat de ontwikkeling van een baby heel snel gaat, weet elke jonge ouder. Compleet met de welbekende sprongen en de daarbij behorende dalen in het kleine humeurtje. Na zo’n sprong (of dus eigenlijk dal) is er altijd weer iets nieuws wat het mini-mensje dan kan of zou moeten kunnen. Als je in Google “vaardigheden baby 9 maanden” intikt, krijg je maar liefst meer dan 110.000 hits. Waaruit maar blijkt: wat een baby wanneer doet of moet doen is een geliefd onderwerp. En ook al moet je het niet doen, toch vergelijk je je eigen spruit ook met andere baby’s. Ja, ook ik maak me daar schuldig aan.

In tegenstelling tot de meeste kindjes op haar crèche, kruipt Veri nog niet. En alhoewel ik inmiddels heus wel weet dat elke baby zich op zijn eigen tempo en manier ontwikkelt, uitte ik toch even mijn zorgen hierover bij het bezoek aan het consultatiebureau. Daar stelden ze me gerust: Veri deed het prima! Nee ze kruipt nog niet, maar dat hoeft ook nog helemaal niet. En legde de dokter me nog maar eens uit: bij een baby van haar leeftijd kan de energie maar in één ontwikkeling tegelijkertijd gaan zitten. En waar die bij Veri zit? In haar fijne motoriek, want deze heeft al het niveau van een 1-jarige zo wees de dokter me, toen Veri doelgericht een koekkruimeltje tussen haar duim en wijsvinger pakte.

Met een goedgekeurde tussen-de-lijntjes baby in de maxi cosy naast me, reed ik weer huiswaarts. En zoals het een echte moeder betaamd, belde ik onderweg natuurlijk meteen vol trots haar vader om te vertellen over ons wonderkind en haar fijne motoriek. Nou niet vergeten om het morgen ook even bij alle kruipers op de crèche te vertellen.

Kim is de moeder Veri (geboren september 2011)