Het valt me zwaar, de maandagochtend. Na een heerlijke zondag, waarop we met z’n vieren naar de dierentuin zijn gegaan, komen de kinderen moeilijk hun bed uit. Zelf ben ik duidelijk ook niet op z’n best. Slaperig maak ik de boterhammen, lunchpakketjes en gymspullen klaar en stoom ik iedereen klaar voor school en werk.
Pas twee uur en drie mokken koffie later voel ik weer een beetje mens. Ik besluit een kopje soep te gaan halen in de bedrijfskantine. Ik open mijn handtas en graai tussen de zakdoekjes, ligakruimels, bonnetjes en boodschappenlijstjes, maar ik voel geen portemonnee! Help! Nerveus ga ik mijn gangen na.
Er zijn maar twee opties: Of hij ligt veilig in het dashboard vakje van de auto of ik ben hem gisteren in de dierentuin verloren; ik vrees voor het laatste. Mijn man, die in de afgelopen tien jaar al heel wat verontrustende telefoontjes over verloren sleutels, pasjes, rijbewijzen en id-kaarten heeft gehad, loopt zuchtend vanaf zijn kantoor naar de parkeergarage, drie straten verderop. “ Hier ligt tie niet,” bromt hij geïrriteerd.
Ik neem contact op met de dierentuin. “ Mevrouw, waar bent u allemaal geweest ? Vraagt een onnozele vakantiekracht aan de andere kant van de lijn. “ Nou in het apenverblijf, de pinguïngrot, het berenplantsoen en in het overdekte reptielenhuis.” Dit klinkt hopeloos!
Er zit maar één ding op: de bank bellen en de hele handel blokkeren. “U moet wel naar het filiaal komen om weer een nieuwe pas aan te vragen,”zegt de bankmedewerkster betweterig. Noodgedwongen neem ik een uur eerder vrij. Mijn gemoedstoestand is ondertussen knap zwaarmoedig. Zeker als ik me bedenk dat ik nog een verjaardagscadeautje moet kopen voor een kinderfeestje.
Vloekend gooi ik mijn stuur om en maak thuis een pitstop om de spaarpotten van de kinderen te plunderen. Pinnen kan immers niet meer!
Precies om kwart over drie sta ik hijgend op het schoolplein. De nieuwe passen en de nieuwe pincodes zijn onderweg. Ik heb er koppijn van. Mijn dochter komt opgewekt de school uit rennen. “ Mam, we hebben in de pauze zo leuk kassaatje gespeeld!”
De juf staat vlak achter haar met een rode portemonnee te zwaaien die me wel heel bekend voorkomt! “Deze had ze mee naar school?” Opeens begin ik me langzaamaan te herinneren dat we mijn dochters schooltas mee hadden naar de dierentuin voor pakjes drinken, broodjes…… en ik mijn portemonnee in het voorvak had opgeborgen…… Wat een maandag!
Natasja is de moeder van Lucas (8) en Marit(6)