-
Daar lag hij dan, een klein streepje van zijn gezichtje kon ik zien. Verdrukt door de grote slang die tegen zijn neusje aan zat gedrukt en met een speciaal mutsje op zijn plek werd gehouden. Een sonde in zijn mond, infuus in zijn arm en plakkers en draadjes waar alles mee in de gaten werd gehouden. Allerlei beeldschermen en een soort spuiten voor het infuus stonden rondom zijn couveuse. Gelukkig had mijn vriend me al voorbereid in de uren dat ik niet naar de kleine toe mocht, maar toch was het een behoorlijke schok. Ik weet nog dat ik probeerde positief na te denken, ‘hij is flink dus hij doet het goed’, ‘hij huilde meteen na de geboorte, dus hij is vast gezond’, ‘hij ligt niet in een ‘echte’ couveuse, dus het moet wel goed gaan’…
Veel begeleiding kregen we op dat moment niet. Het was inmiddels al nacht en iedereen die had geholpen bij de bevalling en opname van de kleine was alweer naar huis. Na een paar minuten werden we van de afdeling neonatologie af gestuurd, moest ik met de nachtzuster mee naar ‘mijn bed’ en moest mijn vriend naar huis. Ik werd neergelegd op een kamer met nog 2 pasbevallen vrouwen die beiden hun kindje heerlijk naast zich hadden liggen. Elk huiltje of piepje van de kleintjes of de geruststellende geluiden die de kersverse mama’s maakten naar hun hummeltjes waren steken in mijn hart. Waarom zij wel en ik niet, waarom lag ik daar, waarom mocht ik niet bij mijn kleintje zijn. Ik heb de hele nacht liggen huilen en mocht pas nadat de hele afdeling ’s ochtends om half 9 was opgestart weer naar mijn kleine hummeltje. Daar kon ik alleen maar zitten in de rolstoel waarmee ik was gebracht, de couveuse werd wat lager gezet zodat ik ook echt kon kijken naar de kleine (voor zover ik hem kon zien) en daar zat ik dan te luisteren naar alle piepjes en het gezoem van de apparaten op de afdeling.De rest komt een volgende keer, want ik heb het duidelijk echt nog niet verwerkt… š„
-
Pff wat een heftig verhaal.
Het is logische dat je alles nog niet verwerkt hebt want zolang is het nog niet geleden.Wel erg sneu en stom dat je bij moeders op de kamer komt die hun kindje wel naast zich hebben.
Dan snap ik best dat je er steken van in je hart krijgt. -
Hier in Veldhoven heb je de speciale moeder kind afdeling, zodat als er iets met je kind is je er toch 24/7 bij bent en in Tilburg heb je dat ook. Daar heb je verschilende afdelingen een waar je komt als je kind wat mankeert en een waar je komt als je als moeder wat mankeert en net een kind hebt gekregen. Daar is dan extra specialisatie. Dat moet eigenlijk elk ziekenhuis gaan krijgen.
Bij mij dachten ze dat de kleine misschien een bloed “vergiftiging” kon hebben omdat we verschillende bloedtypes hebben, ik wist al dat er niets aan de hand was, maar de dokters wilde zeker zijn. Da’s prima natuurlijk en ik kon ook 2 nachten in het ziekenhuis blijven tot alle testen goed waren. Mijn man is nog wel alleen met de kleine naar het ziekenhuis gegaan een paar keer om bloed af te laten nemen, maar alles was steeds goed gelukkig.
Ik ben heel blij dat ik echt wist dat er niets aan de hand was en ik kan me voorstellen dat als er wel wat mis is je wereld even stilstaat. Verwerken kan ook lang duren als je t ooit verwerkt tenminste.
Sterkte en succes, nu is alles wel goed met de kleine toch? -
Volgens mij is die afdeling er wel bij het ziekenhuis waar ze extreem premature kindjes opvangen, voor 32 weken zwangerschap dus. En daar vielen wij net niet onder met 32 weken en 5 dagen…
Inmiddels is alles wel goed met de kleine hoor, over een week alweer 16 maanden en hij ontwikkelt zich gewoon goed voor zijn kalenderleeftijd. We hoeven ook niet meer naar het ziekenhuis enzo, maar goed. Dat het met hem inmiddels wel goed gaat zegt alleen weinig over mij. Nou ja het is geruststellend natuurlijk, maar er is aandacht voor het kind en niet voor de ouders en dat is het constant geweest. Het gebrek aan zorg voor ons daar kan ik nog steeds ontzettend kwaad van worden. Ik loop dan wel bij een psycholoog (al heel lang en ook al voordat ik zwanger was), maar heb geen specifieke hulp gehad rondom alles wat er is gebeurd. Misschien hebben 9 van de 10 moeders/vaders dat wel helemaal niet nodig hoor, maar ik merk dat ik het wel nodig heb…
Ik probeer telkens maar positief te zijn en de goede en blije dingen te zien, maar nu GabriĆ«l ouder wordt denken wij toch ook wel aan een broertje of zusje voor hem. En ondanks dat de wens er echt wel is is de angst voor nog een miskraam en/of vroeggeboorte groter dan de wens. Ik kan natuurlijk wel 10 jaar gaan wachten tot de angst niet meer zo groot is, maar ik wordt liever voor die tijd geholpen zodat we nog een kindje kunnen krijgen voordat GabriĆ«l naar de middelbare school gaat š -
Jeetje, wat een heftig verhaal. Als ik dat zo lees is er wel veel medische zorg voor het kind, maar ontbreekt de emotionele zorg voor moeder en kind. Hoe kunnen ze het een pas bevallen moeder nu aandoen om niet haar kind te zien! :kweenie:
-
jeetje, het klinkt inderdaad heel heftig.
Vind het ook een grote fout om je bij 2 moeders met baby’s te leggen.
Is dit nog bespreekbaar geweest?
Als je weer zwanger bent word je vast goed in de gate gehouden.
Is er een mogelijkheid om bij een ander ziekenhuis te gaan kijken?
Misschien dan vantevoren afspreken mocht het weer gebeuren (niet van uit gaan hoor!) hoe jullie het willen en wat daar de mogelijkheden zijn?
fijn dat nu wel alles goed is met jullie mannetje
Is er niet zoiets als een lotgenoten groep?
Misschien kan dat je helpen?
Met de bezuigingen etc verwacht ik niet dat de zorg voor ouders veel beter zal worden.
maargoed ook dat zal in elk ziekenhuis weer anders zijn. -
Er is eigenlijk niets met het ziekenhuis bespreekbaar geweest van wat er daar is gebeurd en mijn ontevreden en verdriet over hoe alles daar is gegaan. Ik heb ‘nacontrole’ gehad bij de gynaecoloog die dienst draaide toen ik ben bevallen, maar had haar voor die nacontrole ook nog nooit gezien. Daarbij dacht ze mij gerust te stellen met ‘alles is in orde, geloof mij nu maar’, zonder te kijken of echt te luisteren. Ik heb toen nog een extra nacontrole en gesprek aangevraagd bij mijn vroedvrouw en ben daar wel gecontroleerd en gehoord. Die zeiden ook dat ik bij een volgende zwangerschap gewoon met hun contact op moest nemen en niet met het ziekenhuis. Extra controles staat wel zo goed als vast bij een volgende zwangerschap, maar dat kon ook gewoon bij de vroedvrouw en dan een regelmatige echo in het ziekenhuis daar dan bij. Tsja, op het moment durf en kan ik er gewoon niet nog eens aan beginnen ook.
Lotgenoten heb ik ook al aan gedacht, maar ik heb liever iets echts en dan niet een forum ofzo. Al helpt het natuurlijk wel mijn verhaal te delen en begrip te krijgen, maar het is ook niet alles zeg maar.
Het blijft echt lastig en ik betwijfel ook of er wel betere of extra zorg komt of is door alle bezuinigingen e.d. -
jee zeg klinkt inderdaad heftig..
hier is er in de buurt in maastricht een specialisatie afdeling maar waar ik bevallen ben in heerlen hebben ze voor deze ”gevallen” een lifestream zodat je 24 uur per dag je baby op de tv kan zien… is toch iets..
met hoeveel weken is hij dan geboren???
-
@trotsemamavan4 wrote:
hier is er in de buurt in maastricht een specialisatie afdeling maar waar ik bevallen ben in heerlen hebben ze voor deze ”gevallen” een lifestream zodat je 24 uur per dag je baby op de tv kan zien… is toch iets..
Dat hebben ze in Winschoten ook.En daar hebben ze ook code’s voor thuis.
Dan kun je de baby in het ziekenhuis via het internet volgen terwijl jezelf thuis zit. -
@trotsemamavan4 wrote:
jee zeg klinkt inderdaad heftig..
hier is er in de buurt in maastricht een specialisatie afdeling maar waar ik bevallen ben in heerlen hebben ze voor deze ”gevallen” een lifestream zodat je 24 uur per dag je baby op de tv kan zien… is toch iets..
met hoeveel weken is hij dan geboren???
Hij was niet prematuur genoeg voor een gespecialiseerd ziekenhuis. Ondanks dat ik plots ‘risico zwangere’ was met 29 weken (sterk verkortte baarmoedermond), werd alles opgevolgd door een ‘normaal’ ziekenhuis. Mijn kleine man is geboren met 32 weken en 5 dagen zwangerschap. Na de 32 weken grens kom je niet in een specialistisch ziekenhuis tenzij er iets anders aan de hand is.
Hier is het AMC het ziekenhuis gespecialiseerd in ‘extreme vroeggeboorte’ (tussen 24 en 32 weken), maar weet niet of ze daar zoiets hebben. Ik ben daar nog nooit geweest.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.