-
-
Enige tijd geleden is per toeval ontdekt dat ik een enchondroom in het topje van mijn duim had. Een enchondroom is een bottumor…goedaardig, dat gelukkig wel maar het houd praktisch in dat er een holte in het bod zat wat gevuld is met zacht spul…ik liep een groot risico dat botje te breken…en omdat er bijna geen bot meer was zou de genezing dat zeer moeilijk worden. Nu hebben we het wel over mijn rechterduim en ik ben helaas soms best wel lomp en onhandig…dus dat is een risico dat je niet wilt nemen. Maar dat betekende dus wel dat ik geopereerd moest worden. De holte in mijn duim moest leeg gehaald worden en opgevuld worden met merg uit het bot uit mijn onderarm, net bij de pols… Niet iets waar een moeder op zit te wachten…want die hand heb je nodig…maar ik had geen keus…
En afgelopen donderdag was het dan zover…De operatie dag…Daar zal ik niet al te diep op ingaan..de plaatselijke verdoving lukte niet dus moest ik onder narcose…maar dat was de enige tegenvaller. De operatie zelf is goed verlopen en ’s middags om 3 uur kon ik het ziekenhuis weer verlaten. Helaas werkte tegen die tijd de verdoving wel en had ik een arm die absoluut niet mee werkte….maar een mitella hield de onwillige arm mooi op zijn plek.
De thuiskomst was mooi…de meisjes, net een kwartiertje eerder uit school gehaald door mijn zus, vlogen op mij al alsof ik maanden weg was geweest. Het is heftig voor kinderen als mama iets mankeert. Ik werd op de bank geinstalleerd en daar zat ik dan…de meiden liepen het vuur uit hun sloffen om mama te helpen. Maar wat een gedoe als je je rechterhand niet kan gebruiken. Er zit een dik verband omheen dat natuurlijk niet nat mag worden. Een doekje uitwringen zit er niet in…een broodje smeren lukt net…maar snijden is een drama…en zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig was Jan de rest van het weekend thuis..maar morgen, maandag dus, gaat hij weer werken. Ik zal dan zelf moeten zorgen dat de dames met gevulde trommels en bekers naar school gaan. Het zal mij benieuwen hoe we dat gaan doen…gelukkig heb ik al “grote” meiden, zij kunnen een hoop zelf.
Als een man geopereerd moet worden dag gebeurt dat gewoon…maar als moeder geopereerd moet worden, gaat het hele gezin en huishouden overhoop. Gelukkig ben ik gezegend met een man die zonder problemen het huishouden op zicht neemt…maar hij is vrachtwagenchauffeur en is de hele week van huis…dus op de werkdagen sta ik er toch alleen voor….maar met wat hulp hier en daar…en natuurlijk van de meisjes…en een flinke dosis humor…zal het wel lukken….ik houd jullie op de hoogte..
-
He bah, daar zit je inderdaad allemaal niet op te wachten. Wel fijn dat je meiden inderdaad al wat groter zijn, maar toch lastig dat je niet gewoon alles kunt doen. Ik merk het al als ik ziek ben, er is voor mij geen tijd om ziek te zijn, maar inderdaad als de man wat overkomt veranderd er eigenlijk niks………
Veel beterschap en veel succes!
-
Jeetje Sandra, dat is niet leuk! Ik wist wel dat je geopereerd zou worden, maar een bottumor klinkt alles behalve fijn. En nu blijkt maar weer hoe totaal onmisbaar moeders zijn 😉 Sterkte vandaag, ik hoop dat je je een beetje kunt redden. Nu merk je pas hoe ontzettend veel je de rechterhand gebruikt…
-
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.