[Tamara]

Mijn Moeder woont in Tilburg.. Wij in Duiven..
Dat is bijna 1,5 uur rijden.
Lodewijk word bijna 1, Mijn moeder wil graag dat Lodewijk dan een keer komt logeren.
Maar als ik eerlijk ben, ik wil dat helemaal niet!!
Lodewijk slaapt nog niet zo heel goed, en al helemaal niet zonder mij.
Dan lig ik hier de hele nacht wakker, en grote kans dat we dan midden in de nacht op en neer moeten.
Hoe gaat dat, bijna 1,5 uur rijden terwijl je weet dat je kind je nodig heeft… Betwijfel of we dan de toegestane snelheid rijden.
Maar afgezien van dat, zijn we er ook nog niet klaar voor, Mijn man niet, Lodewijk niet en ik al helemaal niet.
Als ik dit tegen haar zeg gaat ze tegen me in.
Ik ben bang als ik het tegen hou dat ze boos op me word.
(mijn moeder is een schat, maar nogal een geval apart, wat zij wil moet gebeuren)
Hoe zouden jullie hiermee om gaan?
Heeft er iemand in dezelfde situatie gezeten?

[Saskia]

Hoi Tamara,

Wat een vervelende situatie voor je…… Bij ons logeren ze wel bij de ene opa en oma en niet bij de andere.
Heel vervelend, maar zo is het nou eenmaal. Daar is door die oma wel veelvuldig omgevraagd tot, mijn man in dit geval ;), heeft uitgelegd dat wij graag op bezoek komen, maar dat wij onze kids niet bij hen willen laten logeren. Zij hebben maar 1 slaapkamer (die van hen dus) en er wordt door hen beide veel binnen gerookt.
Ik weet eerlijk gezegd niet precies de reactie, maar volgens mij hebben ze zich erbij neergelegd. Ik heb hen er in ieder geval niet meer over gehoord en dit speelde een aantal jaar geleden.

Het is jullie kind en als jullie je er niet prettig bij voelen, zou ik het niet doen.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik logeer, gezien de afstand (ook 1,5 uur!), ook wel eens bij hen en ook toen de kids nog kleiner waren. Dan ging ik er ’s nachts gewoon zelf heen als ze wakker werden, maar goed mijn kids hebben gelukkig altijd goed geslapen ’s nachts.

Heel veel succes en ik ben benieuwd hoe het verloopt!!

[Sandra vL]

Eerlijk zijn en je gevoel volgen!

Anne-Lieke is al twee jaar en heeft nog nooit ergens gelogeerd en dat gaat voorlopig ook nog niet gebeuren. En dat terwijl Charlotte al met een paar maanden voor het eerst ging logeren (we hadden toen een congres). Julia heeft vanaf 1,5 jaar volgens mij gelogeerd. Maar het gebeurt hier echt sporadisch hoor.

Elk kind is anders en jij kent je kind het best. Als het voor jullie niet goed voelt, dan moet je dit gewoon nog niet doen. Je kunt toch eerlijk zeggen dat het je fantastisch lijkt als hij later bij zijn oma kan logeren, maar dat je daar nu nog niet aan toe bent. Ik begrijp uit jouw berichtje dat je moeder dat lastig vindt, maar dat is haar probleem en niet dat van jou.

Ik vind Saskia haar oplossing ook zo gek nog niet. Je zou zelf ook kunnen blijven slapen, dan ben je in de buurt voor het geval het niet gaat of hij wakker wordt.

[Tamara]

Daar blijven slapen hebben we inderdaad een keer gedaan, toen hadden we een bruiloft in Tilburg.
Mijn moeder en stiefvader hebben die avond opgepast (lodewijk heeft toen ook de hele avond niet geslapen)
Toen we daar aankwamen hebben we hem mee naar bed genomen.
Maar dit vind ik ook niet handig omdat Lodewijk ook dan niet goed slaapt.
Hij is al een slechte slaper en heeft heel erg de structuur en eigen omgeving nodig om te kunnen slapen.
Ook hebben ze twee kleine hondjes die nogal druk zijn, Lodewijk is heel bang voor die hondjes. (ze zijn super lief hoor) maar Lodewijk gilt alles bij elkaar.
Hoe kan ik het hun toch subtiel kenbaar maken dat we het echt niet willen.
Ze zijn heel erg zo dat ze dan boos worden, niet langs willen komen, het afschuiven op mijn man.. HIJ zal het wel niet goedvinden en daarom los ik het maar voor hem op zeggen ze dan.
Want ik ben van mezelf niet zo moeilijk.
terwijl IK juist degene ben die er de meeste problemen mee heb.
Ik wil ook geen ruzie met ze.

[Saskia]

Tjeemig, echt een heel groot dilemma. Ik durf echt niet te zeggen wat je zou kunnen doen :nee: Maar zoals ik het nu lees gaat het binnenkort escaleren.
Ik kan wel zeggen wat ik verwacht van onze ouders: Dat ze onze keuze respecteren én accepteren. Het zijn onze kinderen en dat aangaat zijn wij degene die bepalen wat er gebeurd, of juist niet! Hier zijn in het verleden ook wel eens woorden heen en weer gegaan naar beide grootouderparen. En nog is het soms zoeken, maar we doen ons best.

Ik hoop echt dat jullie hier uitkomen met elkaar! :goedgedaan:

[Sandra vL]

Het klinkt inderdaad wel heel vervelend! Is een eerlijk gesprek niet met haar mogelijk? Dat je uitlegt hoe je erin staat en wat jouw gevoel is?

[kirby]

He!

Klinkt wel een beetje herkenbaar! Ik heb ook niet de makkelijkste ouders..
En er kan dan zeker ook ruzie ontstaan. Zelfs een keer op mijn 19de tot een half jaar geen contact.
Wat ik altijd probeer is de afstand te zien als een positieve kant..hier ook ruim een uur. Je zit er mocht het ver gaan..ver genoeg vanaf!
En zeker nu het om jullie kindje gaat..zou ik jullie gevoel er ik volgen. Loïs slaapt hier goed.. Even afkloppen..maar ook ik moet niet aan logeren denken hoor. Daar wordt ook van alles van gevonden..jammer dan!
Veel succes..er is maar 1 vader en moeder voor Lodewijk die kunnen bepalen wat voor hem het beste is. Ben benieuwd.

[Tamara]

Ik ken het,
Ik ben op mijn 17e thuis weg gegaan,
Heb toen een paar maanden geen contact gehad.
Daarna langzaam opgebouwd.
En nogmaals mijn moeder en stiefvader zijn heel lief, altijd super goed voor me gezorgd.
Kom ook niet uit een probleem gezin ofzo.
Zeg willen gewoon altijd Alles op hun manier.
Ik wacht gewoon toen zij erover beginnen.
Dan zeg ik het toch maar.
3weken geleden zeiden mijn moeder-overste als lodewijk 1 is komt hij hier logeren.
Ik probeerde heel luchtig te doen, nou mama.. Dat zien we nog wel.
Haar reactie was, nee dat doen we gewoon.
Ben benieuwd hoe ze gaat reageren als ik het duidelijk zeg.
Eerst gebruikte ik de bv als excuus, daarop zei zeg dat ik dan maar moest stoppen. Hij had lang genoeg gehad

[Tamara]

Sorry voor de spelfouten, mijn telefoon maakt er soms gewoon wat anders van.
Wat ik dan over het hoofd zie

[kirby]

Ow irritant he die telefoon..

Ja je verhalen over contact en familie is zo herkenbaar. Nu nog meer. Mijn ouders hebben daar ook wel een handje van. Geen probleemgezin of iets dergelijks.. maar wel alles op hun manier. Af en toe is dat best moeilijk. En soms mis ik het ontzettend dat ik niet bij ze in de buurt woon.. maar juist hierom mis ik het dan weer helemaal niet. Lastig he?
Ik zou ook proberen om je grenzen te blijven aangeven hoe moeilijk het soms ook echt is hoor! Ik ken het helemaal. Gelukkig heb je je man die achter je staat en die vast ook goed weet hoe het gaat. Dat vind ik altijd erg fijn. Tja.. ze bedoelen het vast goed maar soms is dat lastig om te blijven zien.
Veel succes en je kan altijd op de hippe mama club advies vragen of koffie drinken 😉