Volgens mij heb ik typische jongens-jongens, van die types die op alle knopjes drukken, aan elk touwtje trekken en van elke deur willen zien wat er achter zit. Mijn zoon van vier is wonderbaarlijk technisch. Heeft hij van mijn vader zeg ik altijd vol trots en met een beetje angst in mijn stem. De verhalen over mijn vaders kindertijd liegen er niet om van zelfomgelegde gasinstallaties tot dansende honden op het gasfornuis. Heeft hij kennelijk nodig gehad om nu werkelijk alles te kunnen maken wat hij in zijn hoofd heeft.
Op de leeftijd van 4 en een beetje is een ondernemende techneut soms best onhandig, zo bleek toen Daniël laatst uit eigen beweging een inbussleutel had gehaald en de kinderstoel van zijn broer uit elkaar aan het halen was. Heel knap trouwens dat hij meteen de juiste inbussleutel te pakken had, ik had daar waarschijnlijk veel meer trial and error ervaringen voor nodig gehad. Maar goed, dit soort technische hoogstandjes kan ik nog wel waarderen, buitenshuis ben ik meestal in opperste staat van alertheid.
Elke keer als ik nu Koen verschoon op een invalidentoilet of Daan daar gebruik van maakt, ben ik op mijn hoede. Aangezien ik voordat ik kinderen had nooit van het invalidentoilet gebruik maakte, was ik me niet zo bewust van het feit dat er daar noodknoppen en touwtjes aanwezig zijn. Handig als je jezelf niet altijd goed kunt redden dat je op een knopje kunt drukken of aan een touw kunt trekken als je hulp nodig hebt. Minder prettig is het als je net zelf even op het toilet zit en de deur gaat open omdat je zoon (zonder dat je dat was opgevallen natuurlijk) op een knopje heeft gedrukt of aan een touwtje heeft getrokken.
Maar ik had wel weten te voorkomen dat ze met hun handen in de vuilnisbak graaiden, met de wc-borstel rondslingerden en de wc-rol afrollen dus eigenlijk viel de schade van die dag nog reuze mee!