Voor sommigen zijn we er misschien vroeg bij, maar eigenlijk begin ik mijn volgende vakantie al te plannen als we nog op de camping zitten. Lekker in mijn campingstoeltje (jawel we gaan luxe tegenwoordig J !) mijmeren over waar we dat stoeltje volgend jaar neer gaan zetten. Ralph die wat beter is in het leven in het nu, wil het daar nog lang niet over hebben, niet dat mij dat tegenhoudt natuurlijk, maar echte plannen worden vanaf dan in mijn hoofd al wel gesmeed.
De bergsportbladen stromen nu in het vroege voorjaar weer binnen met nieuwe outfits, kampeerbenodigdheden en allerlei gadgets waarvan ik niet zeker ben dat we ze ooit gaan gebruiken, maar ze zien er leuk uit, dat moet ik toegeven.
Zodra er een artikel verschijnt over wandelvakanties met kinderen, voeren we weer eens hetzelfde gesprek. Vanaf welke leeftijd kun je kinderen lange dagtochten laten maken, kunnen ze hun eigen rugzak dragen en kun je overnachten in een berghut? En alhoewel we er elk jaar een jaartje af kunnen trekken, moeten we toch toegeven dat de 7 nog lang niet in zicht is.
Voor we kinderen hadden, gingen we altijd een aantal dagen helemaal back to basic. Wat een heerlijk gevoel om je eigen huisje op je rug te dragen en 4 dagen lang zelfvoorzienend te zijn. Als je 1 ander wandelend stel tegenkwam per dag was het veel. We hebben wat spectaculaire verhalen te vertellen over het lopen over verborgen sneeuwbruggen die over kolkende (ijskoude) rivieren bleken te lopen, het opzetten van de tent naast een veld grote stenen wat zeer gevaarlijke muskusossen bleken te zijn. En ook die wandeltocht die tot midden in de nacht duurde omdat we nergens een recht stukje konden vinden voor de tent, staat me nog vers in het geheugen.
Daan is een echte wandelaar in de dop, hij vindt het heerlijk, heeft een goede conditie, doorzettingsvermogen en is motorisch sterk. In tegenstelling tot zijn kleine broertje die nog steeds wat wankel op de beentjes staat, valt over elke haar die op zijn pad komt en ik in staat acht al joehoe roepend van de berg af te rennen. Tja, we blijven dromen…..