Het is maandag en dus zwemdag. Op zich niets nieuws voor de kinderen, vorig jaar zwommen ze ook op maandag. Het zwembad is niet veranderd dus wat dat betreft niets nieuws onder de zon……..voor ons niet in ieder geval.
Een kind met een stoornis kijkt daar toch echt wel heel anders tegen aan want: de tijd is anders, de kinderen in de klas zijn anders, de juf die meegaat is anders, we gaan zwemmen met een andere groep, dat is ook anders…..
Deze ‘anders’ dingen kan ik natuurlijk niet weer ‘anders’(oftewel hetzelfde als vorig jaar) maken maar ik kan wel precies uitleggen hoe we dit aan gaan pakken en hierover kan ik dus de meeste onrust wegnemen. Maar toch blijft er dan nog wat over:
- welke buschauffeur hebben we?
- in welke bus rijdt hij?
- in welke kleedkamer moeten we omkleden?
- bij welke badjuf/meester kom ik?
Laten dit nou net vier vragen zijn waar ik geen passend antwoord op kan geven. Ook wij krijgen dit niet van tevoren te horen. Nu kunnen de meeste kinderen bij mij in de groep het al wel aan als ik zeg: dat zien we allemaal wel en dat komt echt goed.
Maar vier kinderen kunnen daar dus echt niet mee dealen. Misschien raad je al wie het zijn?! Precies, Boaz, Craig, Doris en Thirza, de vier van vorige week.
Jammer genoeg worden zij niet stiller als ze iets spannend vinden maar raken ze de controle over zichzelf helemaal kwijt. Op zich niet heel erg, ik ben er om ze te leiden, maar laat dat nu ook net een knopje zijn dat ze uitschakelen als ze iets spannend vinden. Ze staan er niet meer voor open om zich te laten leiden.
En dan wordt het lastig. Met maar één vrije hand (in de andere heb ik een kruk ten gevolge van een enkelbreuk) kan ik niet veel beginnen, alles moet met het mondje of met hulp van collega’s.
Doris heb ik gerust kunnen stellen. Hij mocht bij mij in de buurt blijven en samen gingen we het wel redden, ik heb hem dus het vertrouwen kunnen geven zodat hij zich liet leiden.
Craig heb ik verbaal wat harder aangepakt, zwemmen hangt op het bord (picto), we moeten dus zwemmen en Craig moet dus mee, er hangt geen kaartje van Craig die in de klas blijft. Tsja, Craig is autist hè, dan kun je het zo verkopen, wat niet wil zeggen dat zijn gedrag opeens weer goed is hoor, maar hij gaat wel mee.
Bij Boaz en Thirza is het compleet anders gelopen. De spanning liep zo hoog op dat ze helemaal doorsloegen. Hierdoor werd de situatie onveilig en heb ik besloten ze uit de groep te verwijderen. Boaz heb ik zelf weg kunnen brengen maar Thirza heb ik op moeten laten halen uit de groep. Voor hen dus geen zwemles.
Dit soort situaties vreet energie, je probeert de escalatie namelijk altijd een stap voor te zijn maar om vier escalaties voor te zijn en daarnaast ook nog voor negen andere kinderen de boel veilig en overzichtelijk te houden…..zoals ik al zei, het leek echt wel mijn eerste dag voor de klas!
Anna (pseudoniem) werkt in het Speciaal Basisonderwijs en is moeder van 2 jonge kinderen