Blijmakers

Jet Gezin

Het is weer zover: de vierwekelijkse hormoonpiek is een feit. Het advies van de artsen is: plan gewoon niet zo veel, neem je rust. Makkelijk praten, voor een werkende moeder is dat gewoon geen optie.
In een vorige blog probeerde ik het van me af te schrijven door mijn ergernissen te delen. Het werd er niet beter op, ik werd er alleen maar agressiever van. Vandaag zal ik dus eens een andere strategie proberen: ik ga opschrijven waar ik blij van word. Ik deel het graag, misschien werkt het aanstekelijk.

Allereerst denk ik natuurlijk aan mijn kinderen. Meestal maken zij me blij.
Ik denk aan mijn dochter die me vorige week op het schoolplein begroette met: “Broem, broem.” Geen idee waar dat vandaan kwam, maar ze vond het erg grappig. Vervolgens gaf ze op elke vraag die ik stelde als antwoord: “Broem, broem.”
Het resulteerde in een lachbui die zeer aanstekelijk werkte, dus al snel had ik samen met mijn dochter de slappe lach.
Ik denk aan de hypermomentjes van mijn zoon. Hij is een klein beetje ADHD en dat is soms irritant, maar vaak ook lachwekkend. Gisteren had ik me bijna verslapen, maar dat laat hij natuurlijk niet gebeuren. Hij maakt zijn bijnaam kleine kopie van Jochem Meyer graag waar, dus zong hij, à la Jochem, keihard in mijn oor: “WAKKER WORDEN, WAKKER WORDEN, WAK-, WAK-, WAKKER WORDEN!”
Het had effect, ik stond binnen één seconde naast mijn bed. Meestal kan ik het niet waarderen om op een dergelijke manier te worden gewekt, maar omdat hij er zo vrolijk van werd, kon ik er toen niet boos om worden en kan ik er nu zelfs om lachen.
Ik word er ook blij van als mijn kinderen meezingen met de muziek waar ik van hou. Om weer op Jochem terug te komen: in de auto draaien we graag Mijn dag. Dat liedje is sowieso al de perfecte remedie tegen een slecht humeur, het werkt helemaal als oppepper als twee kinderen alle geluidjes nadoen.

Ik word ook warm vanbinnen als ik hieraan denk: onlangs zong mijn zoon een compleet nummer van The Black Keys mee. Ik was apetrots en vertelde aan iedereen over de goede muzieksmaak van mijn kind.
Ik kan niet stoppen met lachen als ik Triggerfinger opzet en mijn dochter in de buurt is. Ze fluit het introotje foutloos mee en aan het refrein geeft ze een eigen draai: “I follow joe, diepvries beebieeee.”
Een vriendin van mij heeft ook een alternatieve tekst verzonnen waar ik ontzettend vrolijk van word, maar die vind ik niet geschikt voor publicatie. Het nummer heeft me veel lol bezorgd, laten we het daar maar op houden.

Muziek is sowieso belangrijk voor mijn gemoedstoestand. De Alabama Shakes maakten me onlangs ontzettend vrolijk. Ik heb hun cd op mijn iPod en dacht te luisteren naar een stoere rocker, type Anthony Kiedis van The Red Hot Chili Peppers. Tot mijn verbazing zag ik later op televisie dat er geen sprake was van een zanger, maar van een zangeres. En wat voor één! Een grote, zwarte dame met een gitaar en een afgrijselijke bloemetjesjurk nam plaats achter de microfoon. Ze leek rechtstreeks weggelopen te zijn van de set van North en South. Ik vroeg me af wanneer de appeltaart tevoorschijn zou komen, in plaats daarvan speelde ze de zaal binnen een minuut plat. Ze stond direct bovenaan mijn lijstje van idolen.

Ik heb nog een idool, namelijk The Againman van Neonletters, een weerman die op een knullige manier het weer voorspelt. Hij zit ook op Twitter en hoewel ik niet zo’n twitteraar ben, kan ik enorm lachen om de berichtjes die hij de wereld instuurt: Het kan regenen, de zon kan schijnen. Tja, je weet het niet.
Zo is het maar net. Je weet het niet, soms moet je er gewoon zelf voor zorgen dat de zon schijnt in je leven. Dit werkt voor mij: het leven ziet er ineens een stuk zonniger uit dan een half uurtje terug. Dus een tip aan alle mama’s die soms ook last hebben van hormoondipjes: schrijf op waar je de afgelopen tijd blij van werd, een half uurtje is genoeg!

Ik kan nog meer dingen bedenken waar ik vrolijk van word, maar het is nu tijd om te stoppen. Wat er overblijft, gebruik ik gewoon voor de volgende tijdelijke depressie. Maar dat houd ik dan helemaal voor mezelf.

Jet is de moeder van Antonie (9) en Josefien (7)