Zoals jullie misschien niet weten, maar wat wel zo is. Ons kinderdagverblijf is een beetje “groen”.
Wat ik in mijn eerste blog al vermelden, we waren niet direct gecharmeerd van ons huidige gebouw. Wat we eigenlijk zochten is een tweede villa Kakelbont. Nu we al een half jaar bezig zijn begint ons tamelijk futuristische gebouw een beetje eigenheid te krijgen. Probeerde ik nog in het begin met een herten gewei , een krans op de deur en een welkom bordje met alle geweld een huiselijke sfeer te creëren. Nu ik me daar niet meer mee bezig hou, gewoonweg omdat er werk aan de winkel is, begint er zomaar vanzelf een lekker sfeertje te komen. Net zoals de VT Wonen zegt: “Je interieur moet groeien”.
Niet dat het me in dank werd afgenomen, toen Kim mijn gevonden Action artikelen zag hangen, zei ze prompt: “Het lijkt hier wel Riviera Maison”.
Maar om even terug te komen op het “groene”’ gevoel. We zijn heel erg pro dieren. Het allerliefst zouden we nog een lap grond hebben waar paarden, ezels en varkens op dartelden. Nu is het zo dat onze beton bak voor de deur langzaamaan verandert in een groene oase. Onze konijnen hebben werkelijk een villa als onderkomen, maar dat vonden we toch te minimaal.
Er moesten geitjes komen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Je hebt namelijk “zwarte ”en “witte ”geitjes. De eerste zijn illegaal en niet geregistreerd de andere zijn geregistreerd en hebben een vergunning. Je herkent ze aan zo’n plastic geval in de oren. Na lang zoeken vonden we twee geregistreerde geitjes.
Wij zijn natuurlijk nog lang geen boertjes en rijden niet in zo’n auto met trailer voor het vervoeren van dieren. Gelukkig kon de aardige man, die ons de geitjes verkocht, vertellen dat het vervoer met personenauto geen probleem was. Dat was het ook zeer zeker niet, braaf lagen ze illegaal in de achterbak te wachten op een nieuw leven. De reis was niet te ver en na 10 minuten zagen ze wederom het daglicht.
Goh wat zijn we trots, maar nog belangrijker wat zijn de kinderen blij. Vol bewondering staren de kinderen iedere keer weer naar ons vrolijke koppel. Om het boerderij leven nog meer te laten floreren, mogen de kinderen met laarsjes aan in het domein van de geitjes . Zo krijgen ze iedere dag de aandacht die ze verdienen. Beau heeft ze een prachtige naam gegeven, de zwarte heet sneeuwwitje en de witte heet assepoester. Zo is het maar net, één krijgt de appel en de ander houdt het hok schoon. Het sprookje wordt vervolgd..
Ilse is de moeder van Roosje-Jane (1) en eigenaresse van kinderdagverblijf de Boomgaard.