madeliefjes

De hemel

Gastblogger Gezin

We zitten in de auto, ondergetekende, Emma (4), Imke (2) en Bas (0). We zijn onderweg naar oma. Zoals gewoonlijk schalt K3 uit de radio en wordt er vrolijk meegezongen. Alleen dit keer niet door Emma, die kijkt al een paar minuten stilzwijgend voor zich uit. “Mama, Michael Jackson is dood hé?” Nog even vraag ik of ik haar goed verstaan heb, want Michael Jackson lijkt me toch van ver voor haar tijd, maar blijkbaar volgt onze meid het nieuws beter dan we dachten. “Ja lieverd die is dood”. “Dan is hij in de hemel toch?” Ik ben een beetje overrompeld door deze vraag en merk dat ik benieuwd ben welke kant dit op gaat. “ja dat klopt, als je dood gaat ga je naar de hemel.” “Mijn visje is toch ook dood?” Even voor de duidelijkheid, we hebben het hier over een goudvis die minstens 2 jaar geleden ophield met zwemmen.

“Ja die is ook dood, dat klopt”. “Loesje is ook dood hé?” “En ik bevestig dat 1 van onze konijnen inderdaad nog niet zo lang geleden dood is gegaan. “Mijn opa is ook dood hé, toen ik nog een klein baby’tje was?” “Inderdaad opa is dood.” “Ik vind het wel zielig dat die allemaal dood zijn. Zijn mijn goudvis, Loesje en opa nu ook bij Michael  Jackson in de hemel?”

“Tsja…ik denk het wel, de man had immers zijn eigen dierentuin, dus hij zal het vast niet erg vinden om daarboven even op een goudvis en een konijn te passen.” Ik moet zelf lachen bij het beeld van mijn vader, die pop muziek verafschuwde, en Michael Jackson boven op een wolk met een konijn en een goudvis.

Het valt weer stil op de achterbank. Imke zingt weer vrolijk verder met K3, onbezorgd zonder enig besef over de dood en de hemel.

Als we erbij zijn begint Imke er genoeg van de krijgen. “Mama, zijn we al bijna bij opa en oma?” Nog voordat ik uit kan leggen dat we niet naar haar andere oma en opa gaan, maar naar mijn moeder spreekt haar zus haar al op geïrriteerde toon toe. “Nee dommie opa is dóód!

Ik moet stiekem lachen om de geïrriteerde ‘ik weet het allemaal beter toon’ van Emma, maar als ik over mijn schouder kijk zie ik dat Imke spierwit is weggetrokken en tranen in haar ogen heeft staan. “Is opa dood?”  “tjsa wat is pedagogisch verantwoord in deze situatie….” Dan valt het kwartje, Imke heeft een ander adres voor ogen als einddoel dan ik. “ Lieverd we gaan naar oma in Lent vandaag, niet naar opa en oma.” En alsof ik daarmee alles in 1 keer heb uitgelegd krijgt ze weer kleur op haar gezicht en verdwijnen de tranen. Oma Lent ook prima en we gaan weer terug naar de heerlijk zorgeloze teksten van K3…. over die andere opa praten over een paar jaar nog wel een keer.

Saskia is de moeder van Emma (5), Imke & Bas (1)