Op een mistroostige ochtend in maart breng ik mijn kinderen naar de school. Mijn zoon is één van eerste die zijn groep binnen stapt. De juf, die nog slaperig over haar nakijkwerk hangt, perst er een zacht “ Goedemorgen” uit.
“ Goedemorgen juf,” zegt mijn zoontje monter. “Wat heeft u een mooi blauw shirt aan. Het past ook zo goed bij uw ogen!” De juf kijkt schaapachtig mijn kant op. Ze trekt verbouwereerd haar wenkbrauw omhoog.
Ik ben even verbaasd als zij en haal mijn schouders op: ik heb geen idee wat mijn zoon bezielt om haar zo een uitbundig compliment te geven. Dat doet hij normaal nooit! En dit is nog wel een dubbel compliment! Het zegt iets over haar shirt en haar ogen!
Mijn zoon loopt met een grijns langs me heen naar de kapstok om zijn jas en tas op te hangen.
’s Middags ben ik het voorval allang vergeten tot mijn man thuiskomt en mijn zoon naast hem gaat staan. “ Pap, maak eens spierballen,” zegt hij lachend. Mijn man spant zijn bovenarmen. Zijn gezicht loopt paars aan. Mijn zoon knijpt zachtjes in de linker en rechter spiermassa. “ Pap, je kan wel zien dat je weer veel aan het sporten bent. Je wordt steeds breder,” zegt hij met veel overtuigingskracht. Mijn man groeit van het compliment en glundert. Hij denkt dat het menens is, maar ik heb mijn twijfels. Er is hier iets aan de hand, maar wat?
Als mijn zoon, tijdens het afruimen, dan ook nog meent dat ik de laatste tijd behoorlijk ben afvallen en mijn buik en dijen volgens hem flink zijn afgeslankt, wordt de boel verre van geloofwaardig. Wat is er mis? Heeft hij is van ons nodig? Of heeft hij soms iets doms gedaan en probeert hij het goed te maken met dit vleierig gedrag? Ik kan er werkelijk geen pijl optrekken.
Totdat ik ’s avonds in de auto stap, de radio aandoe en de disk jockey van 538 door mijn speakers galmt: “ Het is vandaag een heel bijzondere dag, het is nationale complimentendag! Heeft u al een compliment gegeven of ontvangen!” Opeens moet ik lachen! Mijn zoon heeft vanmorgen tijdens het ontbijt natuurlijk ditzelfde nieuws opgevangen. Ik besluit hem de volgende dag te peilen.
Je raad het al, er is niks meer over van de lofuitingen van zoonlief. Het is immers maar één maal per jaar Nationale Complimentendag!
Natasja is de moeder van Lucas (9) en Marit(6)