Op school heeft Noa al aardig snel wat basishandelingen op de computer geleerd. Zo weet ze bijvoorbeeld hoe ze ‘m aan moet zetten. Of een saaie pagina van papa of mama weg moet klikken. Google chrome opent en naar haar favoriete website’s: Intertoys en Youtube moet gaan.
Ditmaal had ze de Intertoys pagina tevoorschijn getoverd, en was op zoek naar spulletjes van Cars. Vanaf het moment dat Noa de eerste keer de film “Cars”zag, ze was toen een jaar of twee, is ze een groot fan. Alles vind ze er leuk van. Van de autootjes tot aan de kleurboeken, games enzovoorts. Je kan het zo gek niet bedenken wat er allemaal al niet van gemaakt is. En wat vind onze meid het allemaal fantastisch! Ze zat geboeid het hele assortiment te bekijken. Regelmatig hoorde ik: “oooooooh”, “dat is ook leuk!”, “die is voor Noa”, “ooooooh”. Drie pagina’s vol met spullen van Cars. Je raakt er niet uitgekeken!
“Kijk mam, deze Cars telefoon is voor Noa!“ “Aan sinterklaas vragen!” Hoor ik haar opeens roepen. Vanuit de keuken kijk ik haar een beetje verwonderd aan. “Sinterklaas is in Spanje” zeg ik. “ja klopt” zegt ze. “email sturen” Ik moet een beetje lachen. “Sinterklaas heeft toch geen email?” “egwel!!” zegt ze heel overtuigd.
Dan horen we de intro van Micky Mouse Clubhouse op tv. Ze laat de laptop voor wat het is en gaat lekker bij Yara op de bank zitten. Samen doen ze actief mee. Ik moet in mezelf lachen. Heerlijk al die oplossingen die ze kan bedenken om het toch zo voor elkaar te krijgen als zij het wil. Nog zo grenzeloos, alles is mogelijk…
Twee dagen later gaat de deurbel. Ik ben op zolder de was op aan het hangen en nog voordat ik beneden ben hoor ik dat de meiden de deur al open hebben gedaan.
“Hallo, ik heb een pakketje voor….” Maar hij kan zijn zin al niet meer afmaken. “is dat voor mij?” hoor ik Noa verwonderd en blij vragen. Inmiddels heb ik me bij de dames en heer bij de voordeur gevoegd. Noa kijkt me aan en zegt: “kijk sinterklaas heeft kadootje toch opgestuurd!!” “nee nee” zegt de meneer van de pakketdienst. “Sinterklaas laat alleen nog maar door zijn pieten bezorgen.” “ow jammer” reageert Noa zichtbaar teleurgesteld.
“Dit pakje is voor de buren, maar die zijn niet thuis, zou u dat aan willen nemen, dan doe ik een briefje in de bus.” richt hij zich tot mij. Geen probleem! We sluiten de deur en het is tijd voor wat drinken. Ik zie Noa nog even in gedachte… ze zucht een keer diep en zegt: “zullen we maar een spelletje gaan doen?”
Geertje is de moeder van Noa (5) en Yara (4)