Vanochtend stond ik op met een opgefokt, chagrijnig gevoel. Dat is waarschijnlijk een hormonale kwestie, maar dat maakt niet uit, ik zit er toch maar mooi mee en mijn huisgenoten ook. Meestal zit ik de tijd gewoon maar uit, laat ik mijn chagrijn gewoon toe, scheld ik zonder schuldgevoel op alles en iedereen en eis ik dat mijn omgeving rekening met me houdt. Maar nu ga ik het eens anders doen. Er is een zeker persoon bij DWDD die elke maand zijn ergernissen op tafel gooit. Ik hoef de naam niet te noemen, diegenen die regelmatig kijken, weten om wie het gaat. Het gaat erom dat deze persoon eens zei: ‘Het delen van ergernissen lucht zo ontzettend op!’ Deze uitspraak is bij mij blijven hangen en vandaag ga ik eens kijken of zijn theorie juist is. Ik ga mijn ergernissen delen met jullie en als het goed is, voel ik me daarna stukken beter.
Met stip op één in de top vijf van ergernissen staat bij mij: de wekelijkse boodschappen doen. De frustratie begint al op de parkeerplaats, ik woon namelijk hemelsbreed niet ver van de supermarkt vandaan. Het is echter te ver om met een karretje naar huis te wandelen, bovendien vind ik dat nogal asociaal. Ik pak dus de auto om de vele boodschappen te vervoeren, maar ik heb altijd de grootste moeite om een parkeerplaats te vinden die dichter bij de supermarkt is, dan bij mijn huis. Vervolgens irriteer ik me altijd aan de karretjes. Ik heb namelijk ALTIJD een karretje met een lam wieltje of een rekje dat klem zit. Pak dan een ander karretje, denk je nu misschien. Feit is dat het merendeel van de karretjes gehandicapt is. Waarschijnlijk wordt het er dus niet veel beter op als ik de karretjes omruil (wat ook een heel gedoe is, want als je eenmaal binnen in de supermarkt bent, kun je niet zo makkelijk meer terug).
De volgende ergernis is het voorraadbeheer van mijn supermarkt. Of eigenlijk het gebrek aan voorraadbeheer. Regelmatig grijp ik mis en moet ik de volgende dag nog een keer terug. Natuurlijk doe ik dat wél lopend of op de fiets. Ook erger ik me suf aan vakkenvullers en medesupermarktbezoekers die de schappen blokkeren. Die karren staan altijd precies voor de schappen waar de boodschappen liggen die ik nodig heb!
Dan als laatste: het afrekenen. Ik pik altijd de rij die het minst opschiet en dat gebeurt natuurlijk pas op het moment dat ik aanschuif. Het zijn echt niet altijd bejaarden die hun spaarpot leegtrekken om de boodschappen mee te betalen, hoor! En als iemand maar drie boodschappen heeft, wil dat nog niet zeggen dat hij snel klaar is bij de kassa. Ook dan kan het zijn dat de kassa geen prijs aangeeft en er niemand beschikbaar is die de arme caissière kan vertellen wat het product kost. Jammer genoeg komt deze martelgang wekelijks terug. Als ik in ‘normale’ toestand ben, kan ik het wel redelijk aan. Pieken mijn hormonen echter, dan vind ik het echt één groot drama en moet ik me inhouden om geen ruzie te veroorzaken of scheldend de winkel te verlaten.
Mijn tweede ergernis: computers en toebehoren. Het lijkt alsof er een vloek rust op alle computers en printers die wij aanschaffen. Onze desktop geeft regelmatig een blauw scherm en dat is niet goed. Dat gebeurt natuurlijk altijd net op het moment dat ik een vette factuur moet maken of zo. Hij is al regelmatig de deur uitgeweest voor onderhoud, maar het kreng weigert om het langer dan een maand vol te houden. Toch willen we het apparaat nog niet kwijt, onze kinderen spelen er namelijk hun spelletjes op. Maar om daar nu een nieuwe voor aan te schaffen… Mijn laptop heeft ook vaak kuren. De cursor leidt een eigen leven en ik kom er niet achter wat de oorzaak is. Hij selecteert soms hele stukken tekst als ik dat niet wil, of vliegt ineens naar een plek waar ik hem niet naar toe heb gestuurd. Dat soort grappen zijn niet handig als je een deadline hebt.
Dan als laatste onze printer: ik denk dat we er door de jaren heen wel 5 versleten hebben. Zo veel printen we niet eens, maar als we dan eens iets printen, willen we wel dat hij dat ook doet. Heel vaak blijkt de cartridge leeg als ik heel snel belangrijke stukken uit moet draaien. Dan zien de eerste pagina’s er nog netjes uit, maar verder blijken er alleen maar blanco papieren uitgekomen te zijn. Dat soort dingen gebeuren nou nooit als ik een kleurplaat voor mijn dochter uitprint. Nee, zoiets gebeurt alleen maar bij belangrijke, grote documenten die we snel nodig hebben. De printer vertoont ook regelmatig andere kuren: dan geef ik bijvoorbeeld een printopdracht en gaan er ineens allemaal lichtjes knipperen waarvan ik niet weet wat het betekent. Maar printen: ho, maar! Op hormonale piekdagen zoals deze heb ik dan zin om het ding los te koppelen en in de tuin op de tegels te laten kletteren. Ik doe het niet, omdat ik weet dat ik dan voorlopig helemaal niets meer kan printen en daar heb ik helemaal niets aan.
Mijn derde ergernis is het fenomeen ‘papadag’. Ik irriteer me eigenlijk altijd aan dat woord, hormoonuitbraak of niet. Sorry, alle lieve papa’s van de wereld, maar het is echt een term waar ik misselijk van word. Net als de uitspraak: “Mijn vrouw is op stap, dus ik moet oppassen.” Kom op, zeg! Je bent toch geen kinderdagverblijf? Je bent de vader!
Dit soort dingen suggereert dat de verantwoordelijkheid voor de kinderen nog steeds meer bij de vrouw ligt dan bij de man, maar de man was toch ook echt aanwezig toen de kindjes werden gefabriceerd, hoor! Hoezo is het specialer als zij thuis zijn bij de kinderen en wordt het van de vrouwen maar normaal gevonden? Het is een verantwoordelijkheid van beide! Over de (schijn?)emancipatie in Nederland kan ik nog een paar A4-tjes volschrijven, maar ik houd het hier maar bij.
Mijn vierde ergernis……
Nee, ik doe het niet meer, ik stop ermee! Ik merk dat mijn opgefokte gevoel alleen maar erger wordt, dit is duidelijk niet de manier voor mij. Ik erger me alleen maar meer als ik praat over mijn ergernissen!
Ik denk dat ik gewoon op moet schrijven waar ik blij van word, misschien voel ik me dán minder geprikkeld. Ook dat lijstje zal ik met jullie delen, maar dat wordt dan wel een volgende keer… Over een week of vier of zo.
Jet is de moeder van Antonie (9) en Josefien (7)