Ik heb een grondige hekel aan feestjes geven. Ik vier nooit mijn verjaardag en ik vind eigenlijk dat Len ook zijn verjaardag maar niet moet vieren. Nu ligt het geval er dat wij een dochter hebben, zij is 29 april 2 geworden. Dat feestje kan ik natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan, dus toen de datum steeds dichterbij kwam begonnen bij mij de kriebels al te komen.
Len wil altijd groots uitpakken, vooral omdat we maar eens per jaar een feest geven. Hij kan goed koken en laat dat graag zien. Ik had al geopperd om naar de Toko te gaan en een prijsopgaaf te vragen voor 30 man. We schrokken nogal van de prijs dus Len besloot toch de keuken in te duiken. De hele vrijdag was hij in de weer. De onrust krioelde door mijn lichaam. Vrijdagavond vroeg ik hem of hij op schema lag.
Zaterdagochtend liep ik als een twister door het huis. De slingers moesten opgehangen worden, het huis moest schoon zijn. Er moest nog wijn gehaald worden. Ik sjouwde met stoelen en schoof 3 x om het allemaal zo gezellig mogelijk neer te zetten. Len lag lekker op de bank uit te rusten, zijn haar zat nog niet in de gel en hij moest zich nog omkleden.
Ik sommeerde dat hij op moest schieten. Ondertussen kwam mijn schoonmoeder al binnen en ik probeerde boven Roosje in een leuk pak te hijsen. Roos kiest graag zelf haar kleding uit en besloot dan ook niet mee te werken. Ik wilde haar haar opsteken of in een vlecht doen, maar ze trok het er vrolijk uit en zei: “Nee mama geen elastiekje in”! Ik probeerde nog een aantal maal haar om te praten , maar ze was onverbiddelijk.
Zoals altijd zag ik ineens het licht en dacht ik: “What the hell, kind je hebt gelijk ook”! Zo’n moeder wil ik toch niet zijn?! Samen stonden we bovenaan de trap om naar beneden te gaan, ze kroop tegen me aan en zei: “Mama eng”. Ach ik had zo met haar te doen, dat gevoel herkende ik wel…
Ilse is de moeder van Roosje-Jane (2), zwanger van de tweede en eigenaresse van kinderdagverblijf de Boomgaard.