Al vegend over onze tv probeert mijn middelste zoon, van bijna drie, een beeld dat op de tv stilstaat weg te ‘swipen’ . Niet dat hij weet dat dit ‘swipen’ heet, maar hij is er wel al verdomde goed in. Hij dacht natuurlijk “ Hee, laat ik er eens even wat anders opzetten”, onwetend dat ons plasmascherm niet beschikt over een touchscreen. Terwijl ik dit aanschouw besef ik dat ik behoor tot de generatie die het net een beetje gewoon begint te vinden dat er überhaupt wat te swipen valt op een scherm, terwijl mijn kinderen het bijzonder beginnen te vinden dat we nog schermen in huis hebben waar je alleen naar kunt kijken.
Na wat veegpogingen komt de middelste tot de conclusie “Hee, dit scherm doet het niet!” . Ik leg hem uit dat de TV anders werkt en wijs naar de afstandsbediening. Nog zo’n ding die we vroeger niet hadden. Ik herinner me dat ik als driejarige naar een bakbeest van een tv zat te kijken met maar een paar zenders, drie Nederlandse en drie Duitse. Er viel dus niet altijd iets te kijken. Ook zaten de knoppen òp de tv. Oftewel je moest opstaan als je iets anders wilde zien. Niet dat je in die tijd dan actiever was met heen en weer lopen, want vaak nam je gewoon de moeite niet om te zappen en bleef lui op de bank naar diezelfde zender kijken. Er waren ook wat innovatievelingen die met lange stokken in de weer gingen. Ja, dat waren nog eens barre tijden. Maar enfin, ik dwaal af.
Ik pak de afstandsbediening en zap langs de kinderzenders waarop 24 uur per dag kinderprogramma’s te zien zijn. Na een paar zap pogingen is de keuze gemaakt. Wat zouden we nog moeten zonder al die zenders…oh ja, dan hebben we nog de Wii, de DS, de Playstation portable, de tablet, een laptop en bij zeer grote noodgevallen kan mijn smartphone ook nog ingezet worden.
De oudste van vijf kan zelf de tablet al behoorlijk bedienen en ik moet bekennen dat hij laatst iets sneller begreep dan ik in de navigatie: “Nee mama, dat doe je zo….snap dat dan toch! “ Mmm…ik voel toch een achterstandje in de ontwikkeling aankomen ten opzichte van mijn kinderen. Het lot van de ouder.
Gelukkig ben ik degene die de passwords instelt en weet hoe je het kinderslot ontgrendelt. Voorlopig ligt mama nog even aan kop dus. 😉
Geertje is moeder van Pieter (5), Herman (bijna 3) en Auke-Jan (1 jaar)