Dat Koen een goed klimmer is dat is al bij mij bekend. Zo gauw hij kon kruipen kon hij klimmen. Op de bank, op stoelen en via de stoelen weer op de tafel. De trap en het speelhuisje waren favoriete klimtoestellen in zijn zeer jonge jaartjes. Wanneer er een klein onbewaakt moment was, zat hij er boven op. Natuurlijk was dat gevaarlijk. Immers een kind van nog geen jaar oud ziet geen gevaar. Ik hield dan ook regelmatig mijn hart vast. Echter…. Koen is inmiddels 8 jaar oud, maar ziet nog steeds geen gevaar. Hij klimt nog steeds tot aan de aller bovenste top van het klimrek. Als hij naar bomen kijkt, dan kijkt hij niet of ze mooi in het blad zitten of iets dergelijks, nee hij kijkt of het mooie klimbomen zijn. En hij klimt er vervolgens met gemak in. Maar onlangs ging hij toch wel erg ver… Of in ieder geval, hij ging erg hoog!
Ons huis staat naast het schoolplein. Daar zijn de kinderen dan ook menig uurtje te vinden. Ze spelen daar met heel veel kinderen uit het dorp. Een favoriet spel op dit moment is buskruitje. Het is een soort verstop spel met een bal. Op een gegeven moment word ik geroepen door een moeder van een vriendje van Koen. “Wanda,” zegt ze, ik heb zojuist jouw zoon van het dak van de school af gehaald. Ik ben ook boos geworden, ik hoop niet dat je het erg vind!” Ik geloof dat mijn hartslag spontaan van de 80 slagen per minuut steeg naar de 180 slagen. “Wwwwat?” kon ik nog uitbrengen… “Wat heeft mijn kind in hemelsnaam op het dak van de school te zoeken?” Het was tijd om Koen er bij te roepen. Met zijn meest onschuldige snoetje, en allerliefste glimlach en charmantste blik die hij op zijn gezicht kon toveren, vertelde hij dat het dak de perfecte verstopplek is bij buskruitje! Ik wilde natuurlijk ook weten hoe hij het dak op is gekomen. Dit was heel simpel, via de regenpijp, en toen via de dakpannen tot aan de nok. Makkie… Pfff.. ik dacht dat ik een hartverzakking kreeg. Ik heb Koen proberen uit te leggen dat dit niet de bedoeling is. Hij beloofde het nooit meer te zullen doen.
Enkele dagen later gaat de telefoon. Het is de juf van Koen. Ze verteld me dat mijn kind wederom op het dak van de school is gesignaleerd! Het maakte wel erg veel indruk bij Koen dat de juffrouw hier over belde. Koen is (tot nu toe) in ieder geval niet meer het dak op geklommen. Dat heb ik weer.. een kind dat het dak van de school op klimt… Koen is klein begonnen. Van stoel, naar de top van het klimrek, naar het dak van de school. Help!! Wat is zijn volgende doel???
Wanda is de moeder van 2 jongens (7 en 9 jaar)