Zondagochtend en druilerig, regenachtig weer.
Het is vandaag Len z’n uitslaap dag dus ik zit al vroeg beneden met Roosje.
We tekenen en spelen met de blokken, totdat een schreeuwerig meeuw langs ons huis vliegt en dalend neerkomt op de weg. We kijken allebei op van ons werk en lopen naar het raam. Daar zit een grote meeuw te plukken aan een dode duif.
Roosje kijkt geschokt maar ook geïntegreerd door het raam.
“Wat is dat mama”? “ Dat is een duif ”, antwoord ik.
Roosje kijkt nog eens uit het raam. Ik vertel haar dat de duif naar de vogelhemel gaat. Ze kijkt nog eens. Ik vertel haar dat de duif gevallen is en nu dood is. “Hij is dood?” Vraagt ze ongelooflijk.
Meteen verbijt ik me, wat zeg ik nu weer?!
Ze kijkt nog een keer en schud haar hoofd, “Nee mama de vogel slaapt” Oh ja, natuurlijk. “Ja schatje hij slaapt inderdaad” Ineens ziet ze de vleugel van de duif bewegen, “Kijk mam”
(het waait nogal) “Oh ja nu zie ik het hij slaapt”.
Na 10 minuten kijken weet ik haar af te lijden en spelen we weer met de blokken.
Dan word papa wakker en ze vertelt hem van de duif (die toch niet dood is).
Samen lopen ze naar het raam; “Zie je de duif is weg”! Blijkbaar heeft een behulpzame buurman de vogel weggehaald of die meeuw was zo sterk en heeft de duif meegenomen.
Roosje is in ieder geval voldaan en schreeuwt; “De duif is wakker”!
Goh ben ik toch weer gered..
Ilse is de moeder van Roosje-Jane (2), zwanger van de tweede en eigenaresse van kinderdagverblijf de Boomgaard.