‘Mama, hoe maak je een zwembad? Hoe maak je geld? Hoe zijn de mensen gekomen op de wereld? Hoe groeit je baard, papa? Waar is de zon als je hem niet meer ziet?’
De hersens van Tim maken sinds deze zomer overuren. Zijn hoofdje zit vol met vragen over hoe alles werkt op de wereld. Vragen waar ik soms ook niet zo snel het antwoord op heb. ‘Dat moet je straks even aan papa vragen, lieverd. Mama weet ook niet alles’. Door al die vragen zit ik de laatste tijd ook geregeld op Google, kijken we bijna elke dag naar het geweldige programma ‘Het Klokhuis’ en halen we boeken uit de bieb. Heerlijk, al die kennis verzamelen en opslaan. Ik geniet enorm. Was het eerst mijn oudste zoon die mij de meest moeilijke en uiteenlopende vragen stelde, nu is het dus de beurt aan mijn jongste onderzoeker.
Met vijf en een half jaar ben je natuurlijk ook al heel groot en gaat je blik verder dan die simpele groep 1 opdrachtjes. Nu zittend aan die hoge stoel en tafel bekijk je de wereld toch net even anders. Je ziet tenslotte ook veel meer vanaf die hoogte. En omdat je uiteraard ook zelf de hoogte ingaat wat betreft je eigen lengte zie je de dingen om je heen gewoon wat duidelijker. Maar zien en begrijpen zijn twee verschillende dingen. Je ziet die zon dan wel, maar tja, waar is hij dan, als je hem niet ziet. ‘De aarde draait om de zon, schat’. A, ha, zo zit dat.
Tim denkt dus over van alles na en soms levert al dat denkwerk ook wel ontroerende momenten op bij ons thuis. Zo zaten we gisteravond aan tafel te eten en keek Tim met een ernstige blik naar zijn papa die nogmaals opschepte. ‘Jij wilt zeker graag snel opa worden’, zei hij. Verbaasd vroegen wij hem wat hij bedoelde. Omdat hij door veel te eten vast daardoor opa zou worden, was zijn verklaring. Wij legden vervolgens uit dat papa en mama alleen opa en oma worden als Tim zelf een kind zou krijgen. Het was even stil. ‘Maar als jullie opa en oma worden, dan heb ik geen papa en mama meer’, zei hij verdrietig. Ah, lieverd. Gelukkig konden we hem geruststellen dat wij natuurlijk voor altijd zijn papa en mama zouden blijven. Sem wist het ook allemaal haarfijn uit te leggen aan hem.
De uitgebreide versie van de onwijs interessante vraag hoe je trouwens precies een kind krijgt blijft ons voorlopig nog bespaard. Tenminste, tot nu toe voldoet het verhaal van het zaadje en het eitje als antwoord. Hoe dat zaadje dan precies in het eitje komt, zover zijn ze nog niet. Is de tijd daar, dan ren ik gewoon snel naar Google, de bieb of bel ik het Klokhuis op. Want mama weet tenslotte ook niet op alle vragen antwoord, jongens. En zijn ze niet tevreden met het antwoord? Tja. ‘Dat moet je echt even aan papa vragen!’
Marjolein is de moeder van Sem (8) en Tim (5)