Ons dochtertje van twee wilde logeren. Waar ze het idee vandaan gehaald had is niet bekend. Dat vertelde ze er niet bij. Wel verdenk ik de peuterspeelzaal ervan, dus misschien moet ze daar maar niet weer naar toe.
Maar goed, ze was er heel zeker van, ze wilde bij oma logeren. Er werd een dag gekozen. Vrijdagavond vertrok ze met haar koffertje richting oma. Van alles moest er meegenomen worden: pyjama, kleertjes, toilettas met shampoo en tandenborstel en twee soorten tandpasta, twee knuffelaapjes en maar liefst vier boekjes.
Nu woont oma op een steenworp (als je dat goed kunt) afstand, maar toch het is uit het zicht. Kort voor vertrek hield ze een heel betoog. Ik kon ook wel slapen bij oma, er tussenin. Dat paste wel. Dan zou zij wel een stukje opschuiven.
Dat gezegd te hebben, was ze klaar voor vertrek. ‘Doei mama!’ riep ze toen ze over het plein richting oma’s huis wandelde, het koffertje achter zich aan trekkend. ‘Tot straks’.
De avond luidde zichzelf in en er stond niets op de kalender. Thuiszitten was natuurlijk nu geen optie, dus besloten werd om maar eens te gaan winkelen. Oma en haar logeetje zouden om twaalf uur naar bed gaan. Dus na thuiskomst zaten wij braaf tot in ieder geval twaalf uur, standby. Ze zal zo wel bellen immers.
Half één. Nog geen telefoontje. Vanuit onze slaapkamer kunnen we, als we goed turen, de slaapkamer van oma zien. Is het gordijn daar nu dicht of staat het open? Brand er nog licht? Nogmaals kijken.
Volgens mijn partner ging het allemaal prima, dus met andere woorden ik moest naar bed. Al vrij snel viel ik in slaap om nog sneller weer wakker te schrikken. Half twee gaf het klokje aan.
Geen telefoon gehad, dus het zal wel goed zijn. Ze slapen. Of is er iets met oma en kunnen ze niet bellen? Twee uur. Ik moest toch maar eens gaan slapen.
Half drie. Ik kan niet slapen en geef partnerlief een por. Ik krijg niet veel respons behalve dan de woorden dat ik nu toch echt…Anders hadden ze al lang gebeld.
Hartkloppingen kreeg ik er van. Kwart na drie, dat zag ik als laatste op de klok. 7 uur 30 werd ik wakker. Ik kon concluderen dat oma en haar logeetje goed hadden geslapen. Gelukkig. De spiegel heb ik die dag vermeden.
Nicolien is moeder van een dochter
Wil je ook zo’n leuke logeerkoffer (zoals op de foto)? Kijk dan op www.travelbags.nl