Ik werk op een luchthaven, dus ik kan het niet laten om dit even onder de aandacht te brengen. Vanaf 26 juni 2012 hebben alle kinderen een eigen ID-kaart of paspoort nodig als ze gaan reizen. Ik zie veel ouders om me heen die nog snel even naar het gemeentehuis moeten en ik ben bang dat een aantal het ook gaan vergeten. Ik bereid me maar alvast voor op het leed dat komen gaat bij de incheckbalie eind juni….
Ikzelf had vorig jaar al bedacht om voor alle kinderen ID-kaarten te halen. Omdat het vrij intensief is om met drie kleine kinderen naar het stadscentrum te lopen, pasfoto’s te maken met aansluitend een bezoek aan het gemeentehuis, had ik besloten om alles in twee sessies te doen.
Vrijdagmiddag ging ik met de twee eerste slachtoffers richting het stadscentrum. Eerst moesten de pasfoto’s gemaakt worden. De oudste van vier poseerde keurig en dat was een makkie. Helaas was poseren met een baby iets moeilijker. Auke-Jan keek overal heen, behalve naar de lens. Twintig minuten later waren de foto’s gelukt. Die van de oudste was heel schattig. Helaas leek die van de jongste, nog maar 4 maanden oud, in de verste verte niet op dat lieve kleine ventje dat in de kinderwagen lag. Op de foto zag ik een heel rond kaal hoofdje met 3 onderkinnen. Nou ja, ze waren bruikbaar, dus goed genoeg.
Met deze buit op zak konden we richting het gemeentehuis. Gelukkig had ik een afspraak gemaakt dus we zouden zo aan de beurt zijn, dacht ik…Dertig minuten nadat de afspraak plaats zou vinden werd ik eindelijk opgeroepen. Met een huilende baby naast me en een kind van vier dat zich stierlijk zat te vervelen, overlegde ik alle vereiste documenten. Na een korte inventarisatie van de ambtenaar kreeg ik de vraag: “Heeft u de verklaring ook meegenomen?”. Huh…. Er bleek namelijk ook een ondertekende verklaring van de vader bij te moeten, omdat hij er zelf fysiek niet bij was. “Ja, papa is op het werk he…” Zucht, dacht ik dat ik goed gecheckt had wat ik mee moest nemen, was ik dit vergeten. Ik bleef lachen en nam het formulier mee naar huis voor poging twee.
Het formulier kon ik gelijk twee keer invullen, want met de middelste moest ik immers ook nog een keer het hele traject doorlopen. De week erop vervolgens nog een keer pasfoto’s maken en daarna nog twee maal naar het gemeentehuis. Bij de laatste aanvraagsessie zei ik blij tegen de man tegenover mij: “mooi, dan kom ik ze volgende week allemaal tegelijk ophalen”. De man antwoordde daarop: “Ja, maar u moet dan wel weer alle kinderen meenemen, anders krijgt u de ID-kaarten niet mee”. Dat betekende dus weer in twee sessies met de kinderen naar het gemeentehuis om die hele zooi op te kunnen halen.
Maar we hebben ze inmiddels binnen en kunnen vijf jaar uit de voeten. Ik besef me dat mijn kinderen bij het vernieuwen van de ID-kaarten 5, 7 en 9 jaar zijn en al een stuk zelfstandiger in de wereld staan… Ondertussen geniet ik nog maar even van deze kleine mannetjes met alle bijkomende logistiek. Ik doe het graag, alhoewel soms een beetje chagrijnig dan…
Geertje is moeder van Pieter (4), Herman (2) en Auke-Jan (9 maanden)