Inmidde
ls is het mij duidelijk dat je een geheimpje met een klein kind net zo goed direct door een megafoon kunt roepen.
Zo weet ik al jaren precies wat ik voor Moederdag ga krijgen, zelfs al ik dit keer op keer wanhopig probeer te voorkomen. Zelfs Charlotte van bijna zes, die nu toch echt wel weet wat een geheimpje is, krijgt het nog niet voor elkaar om een paar weken haar mondje te houden. Ook dit jaar zijn de cadeautjes alweer verklapt en Julia heeft haar mooie gedichtje tijdens de lunch aan tafel zitten oefenen.
Een paar jaar geleden was het helemaal grappig. Het was bijna Vaderdag en Charlotte, van toen 4 jaar, had iets moois gemaakt op de basisschool. Ik mocht het niet weten, want het was een geheimpje. “Heel goed Charlotte, vertel maar niets!” Ik heb ook tot Vaderdag niet geweten wat het mooie presentje zou zijn. Wiljo wel… Het was namelijk een verrassing voor papa had de juf gezegd. En dus had ze papa verteld wat hij zou krijgen en mama niet, want de verrassing was alleen voor papa!
Eigenlijk vind ik Valentijnsdag maar onzin en commercieel. Al jaren spreek ik met manlief af dat we niets aan Valentijnsdag doen, maar elk jaar verrast hij mij toch met een leuk cadeautje. Dit jaar ben ik dus maar samen met Julia op zoek gegaan naar een cadeautje. En één cadeautje vond zij niet genoeg, het moesten er minstens twee zijn. Maar mijn inspiratie was wel redelijk op. Tot we een boxershort met bekend stripfiguur zagen liggen met allemaal grote hartjes erop. Het leek ons wel een leuk grapje, dus kochten we dat. Julia vond het geweldig!
’s Avonds tijdens het eten zit ik Wiljo te plagen dat wij dit jaar ook Valentijnscadeautjes hebben. Hij is nogal nieuwsgierig aangelegd dus ik zit hem een beetje te sarren. Julia doet vrolijk mee. Maar dan wordt de spanning haar teveel en schreeuwt ze uit het niets over de tafel “Een onderbroek!!!”. Hilariteit alom. Iedereen schiet in de lach en Julia denkt nu dat het enorm grappig is om geheimpjes te verklappen….