Wat is er weer veel gebeurd de afgelopen dagen. De kinderen hebben duidelijk nog last van Sinterklaas.
Maandag stond ik voor het eerst weer voor de groep. Ik ben er drie weken uit geweest in verband met een operatie aan mijn enkel. Ik had een moeilijke dag verwacht maar dit viel alles mee. De kinderen waren duidelijk blij dat ik er weer was.
Dinsdag was een heel andere dag. De één na de ander hield het niet meer vol. Ik heb alles meegemaakt deze dag, huilende kinderen, bijna slapende kinderen, broekpoepende kinderen, weglopende kinderen, ruzie makende kinderen, boze kinderen maar gelukkig ook knuffelende, vrolijke en trotse kinderen.
Hans was trots toen hij de rekenopdracht waar hij niet uitkwam toch af had, Gerben was trots omdat hij zich kon beheersen toen een andere leerling een woede uitbarsting kreeg, Michael was trots omdat hij een ander te hulp was geschoten.
Sherina was blij omdat zij tijdens de kerstviering een gebed mag voorlezen samen met Luka, Douwe was blij omdat we een liedje zongen dat hij kende van zijn oude school, Jan was blij omdat hij met de drama therapeute mee mocht, Julian was blij omdat hij eigenlijk altijd blij is en wat was ik blij toen het half drie was en ik de kinderen uit kon zwaaien.
Om vier uur had ik nog wel een huisbezoek maar deze zou erg informeel zijn omdat we de formele zaken onlangs op school al hadden besproken. Na een lekker kopje thee en een gezellig gesprek stapte ik om kwart voor vijf in de auto. Ruim op tijd om de jongens op te halen. Ware het niet dat de negatieve flow van de dag (die ik hierboven bewust maar achterwege heb gehouden) nog even terug kwam in de vorm van file. En nee, niet zomaar een file maar een file waardoor ik drie kwartier later dan normaal bij de oppas en de BSO aankwam.
Pffff, nog twee drukke weken en dan kunnen we weer een tijdje in de relax modus, vakantie!!!!!
Anna (pseudoniem) werkt in het Speciaal Basisonderwijs en is moeder van 2 jonge kinderen