Wat zou het heerlijk zijn, weer eens samen met je partner een weekje zon en zee, dit alles inclusief een ongestoorde nachtrust! Eenvoudig genieten van sangria, tapas en elkaar.
Maar nee, ook dit jaar is dat niet het geval, we zijn tenslotte een gezin en dan ga je met het gezin op vakantie.
En zelfs dan genieten we van zon en zee, maar dat ongestoorde slapen kunnen we vergeten en elkaar eigenlijk ook. Het werk(lees: luiers verschonen, fruithapjes maken, eindeloos Doornroosje spelen met mijn kleuter en discussiëren over wel of geen snoep) gaat immers onverminderd door.
Maar geen gezeur, ik ben een weekje vrij en hoef geen gesprekken te voeren met moeders die teveel werken en daarnaast teveel kinderen hebben en zelf ook nog van alles willen en moeten en dan vooral van zichzelf. Hoe herkenbaar dat ook is, fijn om dat even los te kunnen laten.
Even geen werk, even geen moeders!
Dat blijkt al snel een verkeerde gedachte te zijn, want ook andere gezinnen gaan met hun gezin op vakantie en het vliegtuig zit vol met moeders die ik nou juist even wou vergeten!
O, wat nu, enorme oordoppen in en negeren wat ik hoor en zie? Nee, nee,nee, het lukt niet, ik moet er gewoon naar luisteren hoe de moeder achter mij haar zoontje eindeloos uitlegt dat thee heel heet is en hij toch echt stil moet blijven zitten en wat er allemaal kan gebeuren als het jongetje van amper twee toch beweegt en dat dit dan toch echt zijn eigen schuld is, hij kan toch wel even stil zitten, zij mag ook best even iets drinken… Of hoe een moeder de vrouw naast haar uitlegt dat de fijne motoriek van haar zoontje voortreffelijk is, terwijl hij ondertussen haar leesbril die aan een touwtje om haar nek hangt, vernield. Op de bestemming aangekomen, zie ik fanatieke Duitse moeders die hun kleuters prachtige t-shirts laten schilderen door vooral zelf de kwast ter hand te nemen, terwijl ze mismuilend naar mijn dochter kijken die er met hartelust op rondkliedert als een ware Picasso. En dan die moeder bij het zwembad die haar kind als een hondje naar haar toeschreeuwt; KOM HIER!
Wat te doen? Tips, advies geven, vertellen hoe ze op een relaxte manier het ouderschap kunnen beleven? Nee, daar zitten die moeders echt niet op te wachten. En ik ook niet, want ik ben tenslotte op vakantie!
Gelukkig kom ik langzaam tot bezinning, vast door het heerlijke zonnetje wat op mijn huid schijnt: wat al die moeders gemeen hebben is dat ze dol zijn op hun kinderen en het beste voor hen willen. En dat doet iedereen op haar eigen manier, niets mis mee!
Met die gedachte kan ik eindelijk ontspannen en genieten van mijn eerste glas sangria.
Helen is opvoedadviseur en de moeder van Marisha (4 jaar) en Mateo (8 maanden)