“Wat eten we vandaag”…. die tune in het programma van koffietijd klonk altijd zo heerlijk gezellig….Nooit geweten dat ik nu wel eens denk, sodemieter op met je wat eten we vandaag!
We eten helemaal niet! Wist ik dat als je een man trouwt en kindertjes krijgt het eten waar bijna alles om draait in dit leven iedere dag weer een big dilemma is…
En dit naar aanleiding van een bezoekje aan de school-kinderarts me knap aangebrand voel..
Goedemorgen…
Goedemorgen dokter..
En wat voor ontbijtje hebben wij op vanmorgen?
Uhmmmm een half glas melk..
Wat?? Een half glas melk?!!!
Ja, brood neem ik mee naar school…ik word misselijk s´morgens en kan dan niet eten.
En wat eet je met de warme maaltijd?
Appelmoes…
En wat nog meer dan alleen appelmoes?
Uhmmmmm nou eigenlijk niet zoveel…maar ik eet wel Yoghurt achteraan of van die lekkere puddinkjes.
Mama van Gils…UW EETPATROON KLOPT NIET!!
En ik als mama zijnde kook me altijd werkelijk een gat in het rond om het iedereen naar de smakelijke eet zin te maken. Ik zelf lust en eet werkelijk alles, ik ben net een hol vat, in tegenstelling tot mijn lieve man en dus de papa.
Maar mijn eetpatroon klopt niet!? Hee meneer de school-kinderarts, ik eet, de rest niet!! Geloof me, ik heb er echt alles al aan gedaan.
Ik heb me suf gemengd, gemixt , geïmproviseerd en gecombineerd. Op mijn vier pitten stonden pannen te pruttelen en te bakken die ik georganiseerd en volgens een uitgerekend kookschema qua tijd en gaspitten te kort afwisselde met andere pannen met daarin wéér andere groenten en vleessoorten omdat met de pot mee eten al jaren geleden hier compleet was verkookt zeg maar!
Juist doordat ik als mama zijnde wou (en nog steeds wil) hebben dat ze hier alle belangrijke voedingsstoffen binnen krijgen, en de strijd aan tafel van negeren tot kokhalzen en al die tussen liggende verzonnen straffen met als resultaat “Ja, nu is mijn eten koud, nu lust ik het helemaal niet meer” en zien kotsen doet kotsen verschrikkelijk zat was.
Heb zelfs tot overmaat van “ik lijk wel gek een extra compleet pannenset moeten aanschaffen voor een op tafel te krijgen zeven gangen diner, wat niet opgegeten werd maar wel voorzien van commentaar en discussie over verschillende ingrediënten die er nu juist net wel of niet in hadden gemoeten!
Vermenigvuldig dit x 5 en dat ongeveer twaalf jaar lang en je voelt je dé winnaar van koken met sterren in plaats van een “falend eetpatroon” zoals ze nu, nadat ik heb besloten ze moeten eten wat de pot anno 20112 schaft, “vieze, gore, groene, witte, oranje, vage, niet lekker ruikende groentes of pastaslierten met alles er op er in en er aan. Én anders eten ze maar niet.
ps. Meneer de school/kinderarts…een trechter heb ik nooit geprobeerd!
Jolanda is de moeder van drie jongens (13, 11 en 9 ) en een dochter (15)