Twee weken geleden stond ik voor mijn klerenkast en kreeg ik het besef dat mijn dochter ‘al’ vier maanden oud is en ik nog steeds in zwangerschapskleding loop! Help!!! Dit kan echt niet. En dus bedacht ik dat ik dan maar moest gaan hardlopen om mijn teveel gegeten kilo’s weer kwijt te raken.
Dat je niet hoeft te eten voor twee heb ik niet zo serieus genomen, ik heb zoveel gegeten in mijn zwangerschap dat ik wel aan de voor- en achterkant zwanger leek. Een kind uit groep 7 van de school waar ik werk geloofde het echt.
Maar helaas.. aan de voorkant ging het er nog wel snel af, aan de achterkant zit het er naar vier maanden nog steeds. Mijn man zegt dat het niet uitmaakt.. en dat je het toch niet ziet als je in een zwangerschapsbroek loopt. Heel lief bedoeld natuurlijk maar ik wil ook gewoon weer mijn leuke kleren aan. Het is geweldig om in een zwangerschapsbroek te mogen lopen maar dan wel als er ook iets in je buik groeit en niet dat de band er als een flubber bij hangt of dienst doet als ‘gordijn’ voor tijdens de borstvoeding.Dat laatste is overigens tot nu toe wel een goed excuus geweest om de afgelopen vier maanden in een zwangerschapsbroek te mogen lopen maar inmiddels gaat me dat ook te ver.
Hoe frustrerend is het als je om je heen kijkt en iedereen slanker is/lijkt en jij nog in een zwangerschapsbroek loopt! Dus heb ik alle broeken uit mijn kast gehaald, oke..1 broek mocht nog mee doen anders heb ik helemaal niks meer om aan te trekken en ben ik gaan hardlopen. Ik noem het hardlopen,mijn man vast niet maar die ziet mij sowieso niet voorbij komen, mijn tempo is nog zo laag dat ik iedere keer rond etenstijd ga zodat ik zo min mogelijk mensen tegen komen. Het hele weekend had mijn man dienst,helaas deze weekenden horen ook bij zijn werk.
Het hardloopschema gaat er wel vanuit dat je het drie keer per week doet en om nou niet gelijk na vijf keer op te geven dacht ik dan ga ik gewoon met dochter. Zoals in de film.. best gaaf toch? Mijn dochter in de maxi-cosi op het onderstel van de kinderwagen en de zwenkwielen ‘uit’ gezet en toen konden we gaan. Wel rond etenstijd natuurlijk.
Zien jullie mij al rennen? Mijn dochter vond het heerlijk, ze is me wel de hele route blijven aankijken. Omdat ik zo knap ben? Omdat ze nog nooit z’n gekke moeder heeft gezien? Of om mij te motiveren? Geen idee. Ik vond het in ieder geval wel gezellig. Ik heb in totaal 27min. gelopen (lees met interval natuurlijk) bijna 3km in totaal. Het ‘gelukshormoon’ waar iedereen altijd over praat als je hardloopt doet in ieder geval goed zijn werk. Ik merk dat ik lekker(der) in mijn vel zit en nu maar hopen dat de kilo’s er straks ook nog af vliegen.
Zou hardlopen echt verslavend zijn? Op voorwaarde dat ik afval wil ik best verslaafd zijn.
Kirby is moeder van Loïs (6 maanden)