Volwassenen zeggen regelmatig dat hun kind niet luistert. Eigenlijk bedoelen ze, hun kind gehoorzaamt niet. Wij willen van alles van kinderen en het is lang niet altijd eenvoudig om van je kind gedaan te krijgen wat nodig is (of wat jij nodig vindt…). Je wordt ongeduldig, raakt in de stress, want jullie moeten wel op tijd op school zijn, het kind moet gezond eten, op tijd naar bed, en ga zo maar door. Herkenbaar, of niet?
Hoe kun je zorgen, dat je meer van je kind gedaan krijgt, dat je kind beter “luistert”? Soms horen kinderen je echt niet, simpelweg omdat ze opgaan in wat ze aan het doen zijn. Kinderen kunnen nog zo echt in het hier en nu zijn, volkomen in beslag genomen door wat ze nu aan het doen zijn. Om jaloers op te worden eigenlijk. Denk dus niet te snel “Hij wil me niet horen”. Een dergelijke negatieve gedachte roept doorgaans een reactie van irritatie of ongeduld bij je op, waar je vervolgens niet veel mee opschiet.
Het is belangrijk om te zorgen dat je contact maakt met je kind. Kijk hem aan, zorg dat hij je kan zien of raak hem even aan. Overtuig jezelf dat je zijn aandacht hebt. En vertel dan je boodschap “het is tijd om je schoenen aan te doen, we gaan zo naar school”.
Laat je niet verleiden tot stemverheffing, dat werkt meestal averechts. Ik geef toe dat het wat meer moeite kost om daadwerkelijk even contact te maken, even naar je kind toe te gaan. Maar zeg nou zelf: 4 x van afstand roepen zonder resultaat waardoor je geïrriteerd raakt, kost toch in feite veel meer energie?
Zorg voor een duidelijke structuur met vaste gewoontes. De situatie ondersteunt je dan in het gedrag wat je graag van je kind wil zien. O ja, ik ben klaar met eten, dan ga ik tandenpoetsen. O ja, het is 7 uur, de tv gaat uit. O ja, ik heb mijn kleren aan, nu moeten mijn haren gekamd. O ja, ik kom thuis, eerst de vissen eten geven, enz. Hoe meer vaste gewoontes er zijn, hoe soepeler de dingen lopen.
Als dingen niet soepel lopen overleg dan eens met je kind: wat vind hij er zo lastig of vervelend aan? Misschien werkt het wel als het op zijn manier mag. Soms bepalen wij als ouders onnodig veel. Eigen inbreng van kinderen bij het opstellen van regels en gewoontes bevorderen in grote mate de neiging om zich er aan te houden.
Wees duidelijk en concreet in je verzoek. Geef nauwkeurig aan wat je van je kind verwacht. Bijvoorbeeld een begrip als “kamer opruimen” is voor sommige kinderen te vaag. Beter kun je vragen om het speelgoed in de bakken te doen en kleren in de wasmand.
Vertel wat je wel wilt in plaats van wat je niet wilt. We zeggen zo gemakkelijk: ik wil niet dat je … Het gekke is dat je daarmee juist de kans vergroot dat het kind dit gaat doen. Want als je bijvoorbeeld zegt: niet springen op de bank, dan is “springen op de bank” wat blijft hangen in het onderbewuste van je kind. En dus gaat of blijft het kind springen op de bank. Het is de kwestie van de beroemde roze olifant. Als ik tegen jou zeg: denk niet aan een roze olifant, dan zie jij onmiddellijk een ….? Je kunt dus beter zeggen: “Ga je even zitten?” Of: “Een bank is om op te zitten, een trampoline om op te springen ‘. (En misschien moet je dan inderdaad overwegen een trampoline aan te schaffen als je kind zo graag springt… )
Tot slot nog even de tips op een rijtje:
– Zorg voor een heldere structuur en vaste gewoontes
– Geef je kind inspraak bij het vaststellen van huisregels
– Maak contact met je kind alvorens een verzoek te doen
– Praat op een rustige toon
– Wees duidelijk en concreet in je verzoek
– Formuleer het positief
– Maak gebruik van ik-boodschappen
Dit artikel is geschreven door Karla Mooy van ontspannenopvoeden.nl