-
Volwassenen hoor je regelmatig zeggen, dat een kind niet luistert. Bedoeld wordt dan: hij gehoorzaamt niet. Dat vinden wij lastig, want wij willen van alles van kinderen. Het is dus lang niet altijd eenvoudig om van je kind gedaan te krijgen wat nodig is (of wat jij nodig vindt…). Je wordt ongeduldig, raakt in de stress, want jullie moeten wel op tijd op school zijn, het kind moet gezond eten, op tijd naar bed, en ga zo maar door. Herkenbaar, nietwaar?
Hoe kun je zorgen, dat je meer van je kind gedaan krijgt, dat hij beter “luistert”? Als eerste wil ik opmerken, dat kinderen je inderdaad soms gewoon niet horen.Simpelweg omdat ze opgaan in wat ze aan het doen zijn. Kinderen kunnen nog zo echt in het hier en nu zijn, volkomen in beslag genomen door wat ze nu aan het doen zijn. Om jaloers op te worden eigenlijk. Denk dus niet te snel “Hij wil me niet horen”. Een dergelijke negatieve gedachte roept doorgaans een reactie van irritatie of ongeduld bij je op, waar je vervolgens niet veel mee opschiet.
Het is belangrijk om te zorgen dat je contact maakt met je kind.Kijk hem aan, zorg dat hij je kan zien. Of raak hem even aan. Maar overtuig jezelf dat je zijn aandacht hebt. En vertel dan je boodschap “het is tijd om je schoenen aan te doen, we gaan zo naar school”.
Laat je niet verleiden tot stemverheffing, dat werkt meestal averechts.Ik geef toe dat het wat meer moeite kost om daadwerkelijk even contact te maken, even naar je kind toe te gaan. Maar zeg nou zelf: 4 x van afstand roepen zonder resultaat waardoor je geïrriteerd raakt, kost toch in feite veel meer energie?
Zorg voor een duidelijke structuur, met vaste gewoontes.De situatie ondersteunt je dan in het gedrag wat je graag van je kind wil zien. O ja, ik ben klaar met eten, dan ga ik tandenpoetsen. O ja, het is 7 uur, de tv gaat uit. O ja, ik heb mijn kleren aan, nu moeten mijn haren gekamd. O ja, ik kom thuis, eerst de vissen eten geven, enz. Hoe meer vaste gewoontes, hoe soepeler de dingen lopen.
Als dingen niet soepel lopen overleg dan eens met je kind: wat vind hij er zo lastig of vervelend aan?Misschien werkt het wel als het op zijn manier mag. Soms bepalen wij als ouders onnodig veel. Eigen inbreng van kinderen bij het opstellen van regels en gewoontes bevorderen in grote mate de neiging om zich er aan te houden.
Wees duidelijk en concreet in je verzoek.Geef nauwkeurig aan wat je van je kind verwacht. Bijvoorbeeld een begrip als “kamer opruimen” is voor sommige kinderen te vaag. Beter kun je vragen om het speelgoed in de bakken te doen en kleren in de wasmand.
Vertel wat je wel wilt i.p.v. wat je niet wilt.We zeggen zo gemakkelijk: ik wil niet dat je … Het gekke is dat je daarmee juist de kans vergroot dat het kind dit gaat doen. Want als je bijvoorbeeld zegt: niet springen op de bank, dan is “springen op de bank” wat blijft hangen in het onderbewuste van je kind. En dus gaat of blijft het kind springen op de bank. Het is de kwestie van de inmiddels beroemde roze olifant. Als ik tegen jou zeg: denk niet aan een roze olifant, dan zie jij onmiddellijk een ….? Je kunt dus beter zeggen: “Ga je even zitten?” Of: “Een bank is om op te zitten, een trampoline om op te springen ‘. (En misschien moet je dan inderdaad overwegen een trampoline aan te schaffen als je kind zo graag springt… )
Tot slot nog even de 7 tips op een rijtje:
– Zorg voor een heldere structuur en vaste gewoontes
– Geef je kind inspraak bij het vaststellen van huisregels
– Maak contact met je kind alvorens een verzoek te doen
– Praat op een rustige toon
– Wees duidelijk en concreet in je verzoek
– Formuleer het positief
– Maak gebruik van ik-boodschappenDit artikel is geschreven door Karla Mooy van ontspannenopvoeden.nl
-
:goedgedaan:
Ik zoek even woorden om te zeggen hoe erg ik me tot dit stuk voel aangetrokken. Misschien omdat er in mijn jeugd juist heel veel nee en geschreeuw en geen ruimte was voor eigen inbreng. Ik hoop dat ik zelf mijn kind een stuk positiever kan opvoeden, nou ja ik hoop het niet, ik ga het doen! Want je hebt zelf je handelingen in de hand natuurlijk.
Topstuk 😀 -
En het klopt ook nog allemaal.
Alleen heb je er bij 1 kind meer geduld voor nodig dan bij de ander. -
De vaste routine zit er hier al in … zowel voor als na school. Niet bewust gedaan…maar de dingen komen gewoon dagelijks terug en dan komt er wel vanzelf een ritme in…Na school wel bewust een paar regels ingesteld…die gaan helaas iets minder soepel…maar omdat we dan al thuis zijn en niet ergens op tijd moeten zijn leveren die niet zo veel stress bij mij op…ze moeten eerst hun ding doen voor ze mogen spelen…ze hebben zichzelf er dus mee…
Ik mis 1 ding…zorg dat je tijd hebt… ik hoor op het schoolplein vaak dat ze zo moeten jakkeren om ’s morgens op tijd de deur uit te gaan…(je ziet ook altijd de zelfde ouders op het nippertje het plein op draven)… maar als ik dan zeg dat ze ook een half uurtje eerder op kunnen staan kijken ze me wezeloos aan…
Ik zorg dat we op tijd op zijn…want mijn ervaring is dat hoe harder ik de kinderen probeer op te jagen…des te trager ze worden…Nu kunnen ze de dingen op eigen tempo doen (nou ja…ze moeten niet tussendoor gaan zitten spelen natuurllijk) en ik ook…onze ochtendroutine is dan ook best relaxed… -
Ik ben het helemaal met je eens Sandra. Soms ben ik ook jaloers op de ouders die vertellen hoe ze tot half acht in bed hebben gelegen, terwijl de school om half negen begint (en 08.20 uur open gaat). Ik sta altijd om kwart voor zeven op, zodat we alle tijd hebben en niet hoeven te haasten. Sterker nog, in de tijd dat ik nog moest voeden ’s morgens stond de wekker op kwart over zes!
Altijd als je haast hebt gaat er een beker drinken om of wordt een schone luier vol gepoept… Ik heb liever dat we nog wat tijd over hebben om te spelen voor we naar school gaan, dan dat ik iedereen constant achter de broek aan moet zitten. Ik zorg altijd dat ik zelf aangekleed ben en de tafel gedekt is als ik de kids uit bed haal. Dan kan ik er ook echt voor ze zijn en ze helpen waar nodig. -
Ha ja altijd goed om weer eens wat tips te lezen!
Vooral ‘”We zeggen zo gemakkelijk: ik wil niet dat je … ” daar ben ik namelijk erg goed in 🙂
Ik ga deze tip zeker gebruiken! -
Ik heb het boek mindfull mamma gelezen, weet zo niet de schrijfster meer.
Maar daar stonden ook een paar goede tips in. Het meeste uit dat boek deed ik vanzelf al, zoals, niet stressen en dan kom je maar 5 minuten later als er ineens een poepbroek zich aandient.
Wat ook helpt is dat de speeluurtjes zich niet laten plannen, als je kind je vraagt te spelen, meteen doen en niet dat doe ik wel als de was gedaan is, die was die laat ik wachten mijn kind niet, dan luisteren ze ook beter naar mij als ik dat doe naar hen. -
Dat klinkt als een interessant boek Mickey! Misschien ook nog maar eens gaan lezen 🙂
-
Heel herkenbaar.
Hier hebben we ook een duidelijke structuur, dat schept voor jezelf ook veel houvast.
Ondanks dat Tim (bijna 5) heel vaak de grens op zoekt en daar soms nog een aantal stappen
overheen gaat…. ja, dan moet ik mij heel erg inhouden om ook zelf niet te gaan roepen / schreeuwen….
Maar we gaan vooruit 🙂en ook jouw Tips, Sandra, heb ik laatst toegepast….. hem de keuze laten tussen 2 dingen en dat helpt toch wel.
Ook een kookwekker is aangeschafd 🙂 -
hihihihi…..waar zouden we toch zijn zonder keukenwekker….ook hier wordt daar dankbaar gebruik van gemaakt…
-
Fijne tips!
ik heb lang gezocht wat voor onze jongen werkt.
naar papa luisterde hij altijd al perfect. mijn man hoeft maar te kijken en Lodewijk luistert al.
Bij mij was het meestal drama.. en 5kilometer over de grens gaan.
De fout heb ik ontdekt! ik gaf hem een uitleg..
Lodewijk je mag nu geen chips.. we gaan zo eten dadelijk heb je geen honger meer.
Dit is gewoon veel te lang voor hem.
Als hij nu chips vraagt zeg ik gewoon nee. dat luistert hij heel goed!
En veel tijd voor hem vrijmaken.
Als ik met hem speel is hij echt super lief en doet niks stouts..
Maar als ik bijv te lang bel ofzo gaat hij aandacht trekken.
Nouja daar werken we wel aan als hij iets ouder is. -
De tips die bij ons goed helpen zijn de volgende:
* Geef je kind het gevoel dat hij inbreng heeft en verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld door te zeggen: We gaan zo eten, dan wil ik dat alles opgeruimd is. Ga je over 6 of over 8 minuten opruimen? Je kind kiest 8 minuten, jij zet een kookwekkertje en tot mijn stomme verbazing gaan ze opruimen als het wekkertje af gaat!
* Geef je kind alternatieven. Je kind staat te schreeuwen “NEEEEE ik wil niet aankleden!” Dan kun je de keuze geven “Wil je liever een rok aan of een jurk aan?” Daarmee haal je de aandacht weg van het verzet en gaan ze meestal wel aankleden, als je tenminste pakt wat ze gezegd hebben. Of “Nee, je mag niet springen op de bank, je mag nu wel gaan kleuren of puzzelen”. Je kunt ook zeggen “Nee, een bank is niet om te springen een trampoline wel, die staat buiten”.
* Laat je kind een privilege verdienen in plaats van een cadeautje. Heb je altijd strijd over het aankleden, spreek dan een tijd af waarin je kind aan kan kleden. Bij ons is het 15 minuten. Het wekkertje gaat op 15 minuten. Je kind kan een kruisje verdienen en bij een bepaald aantal kruisjes in de week mag je kind bijvoorbeeld een avond opblijven in het weekend, of kies een ander voorrecht dat je kind graag wil.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.