-
Het zwangerschapsverlof is voorbij. Jouw kindje is nog zo klein en kwetsbaar en met een dubbel gevoel sta je voor het kinderdagverblijf. Hoe vond jij het om jouw kindje voor het eerst naar het kinderdagverblijf te brengen? Schrijf jouw verhaal en wellicht plaatsen we dit in het eerste Hippe Mama Club magazine! Je mag jouw verhaal posten als reactie in dit topic of emailen naar info@hippemamaclub.nl
-
De eerste keer dat ik mijn dochter Emma naar het kinderdagverblijf bracht was echt heel erg. Het was op een vrijdagochtend en dat weekend gingen we een weekend naar België, zo kon mooi mijn gedachten verzetten door de tassen te gaan inpakken, want het was de eerste keer dat we een weekend weg gingen samen met Emma, dus het was nog wel even nadenken met wat we allemaal mee moesten nemen. Emma is inmiddels 6 maanden en ik vind het iedere keer nog moeilijk om haar weg te brengen. Als ik eenmaal op mijn werk ben is er ook niets meer aan de hand, maar ik bel toch iedere dag nog even een keertje om te horen hoe het met haar gaat. Gelukkig heeft Emma het heel erg naar haar zin op het kinderdagverblijf.
groetjes Manon
-
Leuk om te lezen Manon. Ik kan me nog wel herinneren hoor dat ik het ook moeilijk vond om de kinderen achter te laten. Vooral bij de eerste, Koen ging naar dezelfde groep als Daan, met dezelfde leidsters die ik natuurlijk al kende dus dat voelde heel vertrouwd. Toen ik Daan naar het kdv bracht, werkte ik in hetzelfde gebouw. Aan de ene kant voelde dat heel fijn want als er iets zou gebeuren zou ik er binnen een minuut zijn. Aan de andere kant kon ik de baby’s horen huilen als ik op het toilet zat (lag tegen de babygroep aan). Gelukkig ging Daan pas met 8 maanden en gaf ik toen geen borstvoeding meer anders zou ik er nog een toeschietreflex van gekregen hebben 😉 . Ik belde de eerste periode ook weleens hoor, wilde gewoon even weten hoe het met hem ging.
-
Wat is dat alweer lang geleden maar ik vergeet het nooit. Jonas ging pas na zijn 1e verjaardag naar het kinderdagverblijf. Ik ben extra lang thuisgebleven i.v.m. bekkeninstabiliteit die maar niet overging en ik heb ook wat lang niet lekker in mijn vel gezeten. Maar toen Jonas voor het eerst ging was hij dus helemaal niet gewend om bij mij weg te zijn. Mijn moeder pastte weleens een ochtendje op maar vaak was dat niet. Het heeft een paar maanden geduurd voordat hij stopte met huilen. Ik vond het verschrikkelijk en wilde hem er het liefst na een maand afhalen. Mijn man heeft me tegen gehouden hoor! Na die paar maanden ging hij met plezier dus ik was ook wel blij dat we doorgezet hebben.
-
Toen ik Tim voor de eerste keer naar het kinderdagverblijf bracht vond ik dat niet zo heel erg: hij was 3 maanden en een Huilbaby 😥 en was ik eigenlijk even blij dat ik een halve dag geen gehuil aan mijn hoofd had.
Nu ik dit zo schrijf schaam ik mij eigenlijk best wel een beetje. 😳 … maar het was een hele heftige tijd.
Op het kinderdagverblijf werd hij liefdevol door de leidsters opgevangen en zij hebben vele uurtjes met hem op de arm rondgelopen. Hij was in een verticale groep gezet, omdat hij dan het enige babytje was en dus hem meer aandacht konden geven dan op de babygroep.Toen ik hem op ging halen vond ik het weer heerlijk om hem in mijn armen te sluiten en te knuffelen!!
Maar eventjes een paar uurtjes rust…. dat was toch wel heerlijk.Iedereen kent Tim ook en volgens mij hebben alle leidsters wel met hem een paar uurtjes de gang en de hal gelopen om hem stil te krijgen… Na een aantal maanden werd dat gelukkig minder… hij had koemelkallergie en met de juiste voeding ging het een stuk beter!
Nu, over 4 weken is het zijn laatste dag op het kinderdagverblijf…. 😥 … wat zal ik het missen…. en wat zal Tim de leidsters en de kindjes missen! maar hij gaan dan naar het “kleine schooltje” de peuterspeelzaal.
Ook leuk en hier zal hij het ook zeker naar zijn zin hebben. -
mijn kinderen zijn eigenlijk nooit naar het kinderdagverblijf geweest. volgende week gaan we starten met gastouder ben benieuwd.
mijn zoontje gaat nu al wel geruime tijd naar de peuterspeelzaal.maar ook die eerste keer was verschrikkelijk!!! heb een gillend mannetje achter gelaten…en dat doet wel zeer hoor aan je moederhart..
En het bleef niet bij 1 keer…nee weken!!! pff.. en hij is nogal een doorzetter dus hij bleef er ook de hele ochtend in hangen. er was nog een jongetje wat er ook last van had en die twee bij elkaar staken elkaar echt aan. als de 1 mama even vergeten was dan hoorde hij de ander en ging weer..pff.. na 6 weken (2 keer per week ging hij) hadden de leidsters net besloten om me te vragen om nog even te stoppen omdat het echt niet ging en dan een half jaar later maar opnieuw te proberen.. maar ineens was het over. hij ging naar binnen ging spelen en was mij helemaal vergeten..dat was ineens een verandering!!! ik dacht he?krijg ik geen kus meer..maar nee hoor hij was veel te druk met spelen. heel vreemd na al die tijd! maar wel heel fijn!!!!!!
nu is hij natuurlijk wat ouder (nu 3.5) als ik hem naar de gatouder breng. dus kan ik het wel aardig uitleggen en verwacht ik ook geen problemen. maar voor mijn dochtertje van bijna 2 is het anders. ben benieuwd. ze wil soms nogal eenkennig zijn maar gelukkig gaat ze dan samen met haar grote broer!!! -
Spannend Kaatje….Hopelijk gaat het allemaal heel makkelijk.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.