[Sandra vLBijdrager]

NIJMEGEN – De meerderheid van de zwangere vrouwen vindt het syndroom van Down geen reden voor een abortus. Veel vrouwen willen liever niet alleen beslissen of ze hun ongeboren baby laten onderzoeken.

Dit blijkt uit onderzoek van het UMC St Radboud.

Medisch ethica Elisa Garcia Gonzalez onderzocht wat de overwegingen van zwangere vrouwen zijn om wel of niet voor prenatale screening op het syndroom van Down te kiezen. Ze vond dat de overgrote meerderheid van de ondervraagde vrouwen het syndroom van Down op zich geen reden vindt voor een zwangerschapsonderbreking. “Mensen met het syndroom van Down hebben evenveel recht op het leven als ieder ander. Geen enkel mens is perfect en dat hoeft ook niet”, is de overtuiging die breed onder hen leeft.

Wat wel sterk meespeelt is hoe de vrouw inschat wat het grootbrengen van een kind met het syndroom van Down voor haarzelf èn haar gezin betekent. Kunnen we de opvoeding van zo’n kind wel aan? Kan ik een goede moeder zijn voor een kind met Down en ook nog voor mijn andere kinderen? Komt de relatie met mijn partner onder druk te staan? Kan ik het een plaats geven in mijn leven, naast mijn andere beslommeringen, bijvoorbeeld mijn baan?

Goede moeder

Wat centraal blijkt te staan bij de overwegingen van de zwangeren is de wens een goede moeder te zijn. Zowel vrouwen die wel een prenatale screening willen als zij die dit aanbod afslaan, hebben de overtuiging dat zij doen wat een goede moeder behoort te doen.

Overigens is het denken van de vrouwen tijdens het besluitproces vaak niet consistent en hebben ze tegenstrijdige gevoelens. “Dit kan worden beschouwd als een normale gang van zaken bij het vormen van een persoonlijk standpunt over de plaats van een prenatale test binnen de ouderlijke verantwoordelijkheden”, zegt Garcia Gonzalez.

Samen beslissen

De beslissing om het ongeboren kind al dan niet te laten screenen ligt bij de aanstaande moeder. “Dat is natuurlijk in onze maatschappelijke context de norm. Maar uit mijn onderzoek blijkt dat vrouwen de beslissing eigenlijk niet in hun eentje willen nemen. Ze willen de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van hun beslissing met anderen delen.

Ze willen overleggen met hun partner, met andere naasten of met zorgverleners. Het gaat hen niet zo zeer om medisch-technische informatie en over wat een screening oplevert, maar om gesprekken over de vragen die de keuze bij hen oproept”, aldus Garcia Gonzalez.

Bron: Nu.nl http://www.nu.nl/gezondheid/2742334/down-geen-reden-abortus.html

[Sandra V.Bijdrager]

Gek eigenlijk dat de beslissing alleen bij de moeder ligt…een vader heeft dus helemaal geen recht van spreken. Terwijl het toch ook zijn kind is…
Gelukkig is dit, in de meeste gevallen, theorie…en beslissen de ouders samen of een kind met down wel of niet welkom is.

Omdat wij beiden oudere ouders zijn hebben wij wel gekozen voor zo’n screening. Niet met de bedoeling de zwangerschap te onderbreken mocht ons kindje down hebben, maar om voorbereid te zijn. Te weten wat ons dan zou staan te wachten…natuurlijk hebben we het woord arbortus wel eens laten vallen, maar voor ons was dat gewoon geen optie. Uiteindelijk hebben wij geen beslissing hier over hoeven te nemen…beide meisjes waren gezond toen ze geboren werden.

[kirbyBijdrager]

Ook als jonger stel.. Man 31 en ik 25..hebben wij z’n screening bij beide zwangerschappen gedaan. Abortus was voor ons ook geen optie. Mocht de kans op syndroom of andere afwijkingen toch groot zijn dan wisten wij t liever en zouden we ons voor kunnen bereiden. Vooralsnog ziet het bij de tweede zwangerschap er ook goed uit…