-
AMSTERDAM – Je zou denken dat hoe meer kinderen een gezin telt, hoe stressvoller het voor de moeder is, maar een nieuwe Amerikaanse studie wijst uit dat drie kinderen voor het meeste stress bij moeders zorgt.
Een vragenlijst onder 7146 vrouwen wees uit dat moeders met drie kinderen meer last hebben van stress dan moeders die vier kinderen hebben. Als er een derde kind bij het gezin komt, voelen de ouders zich in de minderheid. Op het moment dat daar een vierde kind bij komt, is de moeder meer in staat om alles los te laten.
Ruimte
Psychiater Janet Taylor, die zelf vier kinderen heeft, legt uit waarom vier kinderen makkelijker te onderhouden zijn dan drie. “ Voor perfectionisme is er met zoveel kinderen niet eens genoeg ruimte in je hoofd en hoe meer kinderen je hebt, hoe zelfverzekerder je wordt in het ouderschap. Het huis obsessies babyproof gaan maken wordt na het derde kind een stuk minder stressvol.” Je hebt maar twee handen en drie kinderen die aandacht vragen.Bron: Telegraaf
-
Wat grappig! Ik heb altijd 3 kinderen gewild (al weet ik niet of dat er ook echt van zal komen).
Maar is het echt zo stressvol Sandra? 😉 haha
-
Ik kan je zeggen dat drie meer dan pittig is 😉 Ik ben eigenlijk wel blij met het artikel, het bevestigt voor mij wel dat drie inderdaad druk is. Ik heb een aantal vriendinnen met drie kinderen en die zie ik ook worstelen. Ik merk dat nu de kinderen groter worden, de druk ook minder wordt. Ik hoop eigenlijk dat de druk nog wat verder van de ketel gaat als ze alle drie op de basisschool zitten. Maar ja, dan komt er straks de puberteit voor terug 😆
-
Haha! 😆
Nou gelukkig hebben wij nog tijd erover na te denken. Voorlopig staat verdere uitbreiding nog in de wacht, hopelijk is de mogelijkheid er wel voordat Gabriel 4 is, maar goed dat zal alleen de tijd kunnen uitwijzen 😉
Succes met de hectiek haha 😀
-
Hallo,
Ik ben ook mamma van drie. Jongetje van 5 en een tweeling, jongen en meisje, van bijna 2.
Ik ben blij dat ik er het eerste jaar snel ‘ingegroeid’ ben. Veel mensen uit mijn omgeving zullen met zorg gekeken hebben naar onze gezinsuitbreiding. Als ik niet veranderd zou zijn had ik nu heel veel stress gehad en misschien wel iets als een burn-out gehad hebben. Ik heb mijn doelstellingen van de dag (ja, je leest het goed, de dag) tot een minimum teruggeschroefd. Ik stelde eerder hoge eisen aan mijzelf. Gelukkig heb ik dat laten varen. Het kan gewoon niet meer. Als je dat niet doet zorg je alleen maar voor spanningen bij jezelf en je gezin. Nu heb ik nog steeds wel eens mij AAAAAHHHH!!- momenten, maar die zijn anders. -
@samantha Wat goed dat je jezelf zo aan hebt kunnen passen. Grappig hè, hoe je door het moederschap dingen kunt veranderen aan jezelf die je nooit voor mogelijk had gehouden? Als ik dezelfde stresskip was gebleven als in het ‘voor de kinderen tijdperk’ dan was het hier ook niet goed gekomen 😉
-
Ik moet zeggen dat ik 1 ook wel heftig vond. Nu hadden wij natuurlijk wel al veel hectiek rondom de zwangerschap en geboorte en is/was onze uk nou niet echt een ‘standaard’ kindje, maar toch. Wij waren zeker toe aan een kindje hoor, hadden er ook voor gekozen, maar met de dingen waar we tegen aan zijn gelopen dat kan je niet van te voren bedenken dat dat allemaal kan gebeuren. Tsja nu dus wel, maar ook hier daardoor onszelf aangepast. :coffee:
-
Heb ook drie kinderen, drie drukke kinderen en inderdaad het is stressvol. Maar denk maar zo grijze haren zal ik toch wel krijgen ook al hed ik er maar 1 gehad. 😆
-
Nou ja grijze haren krijg ik al met twee kids hahahaha… Drie heeft mij ook altijd erg leuk geleken, mijn man denkt daar alleen anders over. Dus denk dat het hier bij 2 blijft.
In mijn omgeving hoor ik wel van anderen dat het erg druk is met 3 kinderen inderdaad.
-
Lastig artikel, we hebben er nu 1 en dat vind ik al best een omschakeling. Zit er nu steeds meer aan te denken of een tweede niet leuk zal zijn, maar mijn man vind dat dat nog wel een jaar mag duren.
Alleen zit ik stiekem in mijn hoofd wel eens te denken hoe groot ik mijn gezin wel graag zou willen.
Ergens lijkt het me geweldig om er drie te hebben (alhoewel dit artikel me aan het twijfelen brengt 😕 ), aan de andere kant kan ik soms helemaal niet zo goed tegen drukte, dus vraag ik me af of dat wel slim is.
En heel soms vraag ik me af of we überhaupt wel voor een tweede moeten gaan, ik vind dat ik mezelf erg gelukkig mag prijzen met onze gezonde pracht van een dochter. Toen we zwanger waren hadden we zoiets alles is welkom! Maar stel je nou voor dat je tweede kindje niet gezond is, dan gaat er toch ook veel aandacht voor je eerstgeborene verloren of niet? Dat lijkt me wel een lastige keuze als ouder.
Iemand van jullie ooit ditzelfde gevoel gehad?Ps. sorry als ik iemand het gevoel geef dat ik haar benadeel (weet niet hoe bij alle forumlezers de gezinssituatie is), dit is zeker niet de bedoeling :nee: , het zijn puur mijn eigen twijfels.
-
Jouw twijfels zijn zeker herkenbaar. Ik denk dat je bij jezelf na moet gaan wat jouw ideaal is en dan durven gaan voor de droom. Natuurlijk kun je een kindje krijgen dat niet gezond ter wereld komt, maar die kans is klein. Net zo klein als dat jouw gezonde kind ziek zal worden of een ongeluk zal krijgen. Alleen als er gegronde redenen zijn dat de kans groter is op complicaties, dan zou het een factor kunnen zijn.
Iedereen zegt altijd dat er bij een tweede (of volgend kindje) een nieuw blik liefde open wordt getrokken. Dat is ook helemaal waar, maar men ‘vergeet’ erbij te zeggen dat het een ander blik is. Elk kind is anders en daarmee is ook elke band tussen ouder en kind uniek en anders.
Ook veranderd de band met de oudste bij de geboorte van een nieuw kindje en dat is iets waar ik heel veel moeite mee heb gehad. Het is iets wat ik mij niet heb gerealiseerd op voorhand.Bij ons voelt het helemaal goed drie kinderen. Ik zeg er eerlijk bij dat ik het zeker die eerste jaren erg zwaar vind. Drie is echt een heel stuk heftiger dan twee. Toch zou ik ze voor geen goud willen missen en voelt ons gezin goed en compleet. Ik denk niet dat ik ooit dit complete gevoel zou hebben gehad met minder kinderen. Ik heb echt een “het is goed zo gevoel” en dat voelt geweldig.
Probeer voor jezelf een voorstelling te maken van de toekomst en kijk wat het best voelt. Ga voor je droom en probeer alle “wat als…” argumenten aan de kant te leggen. Mensen hebben op hun sterfbed alleen spijt van dingen die ze niet gedaan hebben, heb ik laatst in een artikel gelezen 😉
-
Die laatste regel is wel een goede Sandra!
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.