[Sandra vLBijdrager]

Poeh wat een paniek ineens gistermiddag. Anne-Lieke was lekker aan het spelen en begon ineens te gillen en met haar benen te trappen. Toen we vroegen wat er was wees ze in haar mond. Haar mondje gecheckt maar ik zag niets. Ze bleef maar gillen, trappen en in de mond wijzen. ‘Ze moet iets van speelgoed in de keel hebben’ was onze conclusie.
Ook toen we haar bij ons op schoot namen hield de paniek aan en nog steeds konden we niks in de mond vinden. Huisarts was al gesloten, dus huisartsenpost gebeld. We mochten direct langs komen en als in de auto ze benauwd zou worden moest ik het spoednummer bellen. Wiljo bleef thuis met Julia en Charlotte, ik ging op pad met Anne-Lieke en beland midden in de spits met de auto… Anne-Lieke begon “in slaap” te vallen, dus de paniek sloeg toen pas echt toe. Ik kon haar wakker houden door haar te roepen of liedjes met haar te zingen. Heb echt zitten twijfelen of ik de ambulance moest bellen.

Vanaf de huisartsenpost moesten we door naar de Eerste hulp, omdat de arts ook niets zag zitten maar het niet vertrouwde. Inmiddels was Anne-Lieke toen helemaal rustig en kon je niets meer aan haar merken.
Op de Eerste hulp is er een foto gemaakt en hebben we vervolgens anderhalf uur (!) zitten wachten op de uitslag. Diverse artsen hebben gekeken naar haar, maar zagen ook niets.
Toen kwam eindelijk de uitslag: We zien niets op de foto, maar plastic kunnen we niet zien…. Tja, wat heb je daar nou aan?! Alles is van plastic tegenwoordig!
Dus mochten we naar huis en moeten we haar goed in de gaten houden en ontlasting napluizen.

Eenmaal thuis geven we haar een slokje drinken en begint ze wéér te gillen en kokhalzen. Heel even en toen was het over. Ik zag mijzelf alweer in het ziekenhuis zitten, maar daarna leek het echt over. Ze heeft een heel bord macaroni leeg gegeten en een beker drinken leeg gedronken. Toen was ik gerust gesteld dat er niets meer dwars zou zitten.

Ik kon de slaap niet vatten van alle spanning die middag en toen ik eindelijk sliep begon Anne-Lieke te gillen. Ze had gespuugd en alles zat onder. Dus om half één ’s nachts Anne-Lieke onder de douche gezet en het bed verschoont. Er is geen speelgoed uitgekomen en nu is dus de vraag ‘heeft ze ’s middags moeten spugen en is ze daarvan zo in paniek geraakt of moest ze spugen door een speelgoedje in haar buik?’ Ik denk dat het wel eens het eerste zou kunnen zijn, al is het wel gek dat ik dan niets geroken heb in haar mond. Als het eten omhoog komt, dan verwacht je een zure lucht en die was er niet.

Na het spuug incident heb ik nog twee uur wakker gelegen terwijl de rest van de familie lekker in dromenland lag. Het blijft een mysterie wat er nou gistermiddag precies aan de hand is geweest. Ik houd haar vandaag in elk geval goed in de gaten.
En ik heb voldoende stof voor een blog voor vrijdag 😉

[mamasammBijdrager]

Dat is schrikken! Hoe is het afgelopen?