-
AMSTERDAM – Als kankerpatiënten die nog slechts een aantal maanden te leven hadden: zo omschrijven ‘Albert en Paula Garland’ (pseudoniemen) het gevoel dat zij hadden een paar maanden voordat hun zoontjes geboren werden in een blog op Babble.com. Waarom? Ze hadden al hun geld ingezet op de komst van één kind, een meisje.
Het stel was zo ontgoocheld door het nieuws dat ze zich allerminst toekomstige ouders voelden en zelfs overwogen om een van de foetussen weg te laten halen. Er kwam een storm van kritiek op de openhartige ouders, meldt Daily Mail.
Te gek voor woorden
“Mijn vrouw en ik hebben zelfs toegegeven dat we niet dol zijn op de nieuwe kinderen, wat natuurlijk te gek voor woorden is”, schrijft Vader Garland. Het stel probeerde al 2 jaar lang zwanger te raken van een meisje, maar de pogingen lieten ze slechts ‘oververmoeid en depressief’ achter. Tot ze IVF probeerden en direct zwanger waren.
Afgrond
Boos, angstig, schuldig en spijt: dat zijn woorden die je meestal niet associeert met de komst van een kindje. Maar zo voelde het wel, aldus de vader van de kersverse tweeling. “Het was onze grootste nachtmerrie. We verwachtten een tweeling – jongens, ontdekten we later. In mijn optiek hadden we onze familie in de afgrond gestort.”Bron: De Telegraaf
Snap jij het verdriet van de Garlands? Waarom wel of niet? Ik ben benieuwd!
-
Ik zit met open mond te lezen 😯 en daarbij is de eerste gedachte die door mijn hoofd schiet ook, ‘geef mij die kindjes maar!’
Geen idee wat de achterliggende gedachte is van deze mensen maar wat ik hier lees vind ik echt heel erg… -
Ik weet gewoon ff niet wat ik hier van denken moet….wij hebben zelf dat hele traject, incl ivf gedaan….en toen we eindelijk zwanger waren maakte het mijn niet meer uit of er een jongen of een meisje geboren werd…en als het er 2 waren geweest was het ook geweldig geweest…ik snap best dat iemand tijdens een zwangerschap een soort voorkeur heeft voor het geslacht van de baby…Jan hoopte bij de eerste ook heel erg op een jongen…maar toen hij wist dat het een meisje ging worden was hij ook heel erg blij…en hij is dol op zijn 2 meiden..Het is jammer dat het artikel dan niet vermeld waarom het stel zo focust op een meisje…maar om te zeggen dat de jongenstweeling hen in de afgrond zou storten…dat is me echt te gek voor woorden…
-
Het vergelijk met een kankerpatient schiet mij gelijk in het verkeerde keelgat. Voor kanker kiest niemand, zij kozen voor een kind. Dan kies je voor elk kind, jongetje of meisje! Ik heb elders op het internet opmerkingen gelezen als “ze zijn tenminste eerlijk over hun gevoelens”, tja… ik weet niet hoor. Hoe zal het voor die jongens zijn om later te lezen dat ze zo ongewenst waren? Ik probeer altijd begrip te hebben voor ieders standpunten, maar ik heb hier toch wel heel erg veel moeite mee.
-
heel even dacht ik ook….ze durven wel voor hun gevoelens uit te komen….maar idd de toon was al gezet bij die vergelijking van een kankerpatient….dat is gewoon niet te vergelijken…hoe je er ook tegenaan kijkt. Tuurlijk heeft iedereen recht op zijn eigen gevoelens als het gaat om je kinderen…maar dit klinkt zo bizar…bijna onmenselijk…en wat je zegt, wat zullen de jongens hier van vinden als ze wat ouder zijn en dit teruglezen…want nu het op internet staat, zullen ze het ooit tegenkomen en lezen…
-
Net de blogs van beide ouders gelezen…wat negatief staan deze mensen in deze zwangerschap…ik hoop voor hen en de jongens dat het allemaal toch wat minder “erg” is dan zij denken…
-
Net even gezocht, ik kan de blog niet vinden. Heeft iemand een linkje?
Ik kan me niet voorstellen dat je je zo voelt. Zeker niet als je zo graag een kindje wilt, dan maakt het toch niets uit of het een jongen of een meisje is en dan krijgen ze er ook meteen 2. Geweldig zou je zeggen.
Ik hoop heel erg dat de jongens dit niet te zien krijgen allemaal later en dat de ouders nog bijdraaien. Zijn die kids al geboren? Misschien is het straks wel liefde op t eerste gezicht, laten we het iig hopen. -
Dit is de link naar zijn blog: http://www.babble.com/dad/expecting-twins-unhappy-with-pregnancy/ Van daaruit kun je haar blog ook lezen.
Als ik het zo lees, dan denk ik “die vrouw heeft een depressie, als dat straks maar goed gaat”. Dan heb je juist de steun van een partner heel hard nodig. Als die dan ook nog eens zo negatief in de zwangerschap staat… arme kinderen!
-
Die mensen hebben o frost nodig voor hun zoon en dan voor de relatie met de andere 2 kleintjes. Als je al zo start dan is het gedoemd te mislukken. Self fullfilling prophecy all the way.
-
Ik heb het hele artikel niet gelezen. In dit stukje staat een zin die de vader zelf ook als ‘te gek voor woorden’ beschrijft. Dus wie weet is het een momentopname?
Eerst even alles lezen… -
stuk gelezen. dit is wel heel triest. Kennelijk hebben deze mensen ook geen goede begeleiding (gehad). Ook al niet bij hun eerste kind.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.