-
AMSTERDAM – Wie diep in zijn hart kijkt en eerlijk is, houdt meer van zijn ene kind dan van de andere! Dit beweert althans een bekende Canadese radiomaker. Hij sprak zijn voorkeur voor zijn oudste zoon hardop uit. Met karrenvachten aan kritiek als gevolg.
De radiomaker, Buzz Bishop (42), wordt al dagenlang nationaal en internationaal bekritiseerd. Hij durfde gewoon te zeggen dat hij zijn oudste zoon simpelweg leuker vindt, dan zijn andere kind. Volgens hem heeft elke ouder diep in zijn hart een favoriet.
Meer plezier
De radiomaker, die in zijn land enorm populair is, schrijft regelmatig een blog (Daddyblogging) voor jonge ouders. Hij schreef. ’Ja, ik heb een favoriet kind, mijn zoon Zacharie. Hij en ik zijn partners in crime en ik kan me geen leven zonder hem voorstellen. Hij was misschien niet gepland, maar ik ben zo blij dat hij geboren is. Wij doen meer dingen samen dan met mijn andere kind. Voor mij staat hij voor meer plezier’.’
Deze uitspraken had Bishop beter niet kunnen doen. Een golf van verontwaardiging volgde. Het zou een schande zijn om één kind zo voor te trekken. Stel dat die kinderen later te horen krijgen, wat hun vader heeft gezegd. Het kon de radiomaker niet veel schelen. Hij bleef bij zijn standpunt. ’Ja, ik heb een favoriete zoon en ik schaam me er niet voor dit toe te geven. Ik pik niet meer van hem bij de opvoeding, omdat hij mijn eerste keuze is. Ik breng alleen liever meer tijd met hem door.’
Gevaarlijk
Toch vinden deskundigen een dergelijke uitspraak gevaarlijk. Het andere kind zou zich al snel ongeliefd kunnen gaan voelen. Ook de omgeving gaat anders op zo’n kind reageren. Dit raakt de fundamenten.
Meestal is de oudste zoon favoriet voor de moeder en de jongste dochter voor de vader, zo bleek al eerder uit een veelbesproken Amerikaans onderzoek van het afgelopen jaar. Het middelste kind, de arme schat, maakt het minste kans om er als lievelingetje worden uitgepikt. Bijna 70 % van de ouders hebben last van een ’ voorkeursbeleid’.
Fundament
Toch voelen de ouders volgens deskundigen in het fundamens geen verschil voor hun kroost. Het échte gevoel wat je voor niemand anders voelt, niet voor je partner, niet voor je vrienden, dat voel je toch voor AL je kinderen. Toch?
Bron: Telegraaf
Heb jij een voorkeur voor één van je kinderen? Met het ene kind maak je misschien beter contact dan met het andere? Vind jij dat het kan wat Bishop heeft gedaan, zo openlijk zijn voorkeur duidelijk maken? Denk je dat dit gedrag schadelijk kan zijn voor het kind of zegt Bishop eigenlijk niet wat alle ouders denken? En kan je maar beter daar op inspelen?
Praat met ons mee!
-
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken.
Het was voor mij een schok om te ervaren dat er bij de geboorte van elk kind een nieuw blik met liefde wordt open getrokken, maar wel een ANDER blik! Maanden heb ik geworsteld met het feit dat ik verschillende gevoelens voor mijn kinderen heb. Inmiddels weet ik dat dit heel normaal is, maar er heerst een taboe op om dit uit te spreken.
Ik zou ook absoluut geen van mijn kinderen kunnen missen! Ik ben gek op alle drie en koester de band die ik met ze heb. Ik zou het dan ook nooit zo sterk willen brengen als deze Canadese radiomaker.
Toch denk ik ook dat je op moet passen met altijd roepen dat al je kinderen gelijk zijn en je van elk kind evenveel houdt. De kinderen voelen dat ze verschillend zijn! Ik heb er zelf als kind erg mee geworsteld dat mijn moeder die verschillen niet durfde te benoemen, daardoor geloofde ik haar niet. Mijn zusje en ik zijn uiterlijk en karakter tegengesteld, hoe kun je dan voor beide exact hetzelfde gevoel hebben?Ik ben er dan ook voorstander van om bij elk kind te benadrukken wat je zo leuk en uniek aan het kind vindt en je daarom zo veel van haar (of hem) houdt. Door te benoemen dat elk kind anders is en daarmee de band tussen ouder en kind daarom anders maar niet minder of meer waardevol is.
-
Ik kan er niet over mee praten, maar net zoals jij zegt lijkt het me beter om de kinderen te waarden op hun sterke punten( en dit dan aan hun laten weten) Volgens mij zou een kind zich daar inderdaad beter bij voelen.
-
Tja best wel beladen onderwerp eigenlijk.
Ik heb natuurlijk pas 1 kindje en heb wel eens gedacht van: zou je nog zoveel van een ander kindje kunnen houden, je eerste is natuurlijk heel bijzonder. Maar ik verwacht dat eventuele volgende kindjes toch ook heel bijzonder worden/zijn. Wel zal je misschien een voorkeur hebben, dat ligt denk ik ook aan het karakter.
Ikzelf ben bijvoorbeeld echt een knuffeldier, dus als ik twee kinderen zou hebben waarvan 1 wel wil knuffelen en de ander niet, zal ik daar misschien wat meer naartoe trekken.
Ookal blijf je natuurlijk wel van alle kinderen enorm veel houden, misschien verschilt het ook wel per leefttijdfase en wisselen ze elkaar af met de favorietenrol, toch zou ik wel willen proberen dit aan de kinderen zo min mogelijk te laten merken.
Het ene kind heeft natuurlijk ook meer met de ene ouder als met de andere dus wat dat betreft is het eigenlijk heel logisch. Ik denk niet dat het is van meer houden van de ander, maar wellicht een ander soort houden van?! -
Een mooi onderwerp….ik zeg wel dat ik evenveel van mijn meiden houd…maar benoem ook de sterke punten van de meiden…en die zijn heel verschillend. Ook heb ik met beide een heel andere band…niet bij de een sterker dan bij de ander…maar gewoon anders. Lisa en ik liggen qua karakter heel dicht bij elkaar, ik snap haar reacties beter en kan daar dus ook makkelijker op reageren. Ook het feit dat zij ‘al’ 7 is werkt daar in mee, zij krijgt langzaam maar zeker meer vrijheid, verantwoordelijkheid en eigen mening. Nadeel is ook dat Lisa en ik door die gelijkenis ook veel vaker botsen…2 koppige dames die tegenover elkaar staan.
Tessa is een heel ander verhaal…haar kan ik soms absoluut niet volgen en dat vraagt dan meer moeite om haar te begrijpen en daar dan goed op te reageren. Mooi vind ik dat…maar ook bij Tessa zijn er herkenningspunten…ik was thuis ook de jongste..en snap haar frustraties omdat Lisa nu meer en andere dingen mag zo goed. Ook met Tessa heb ik mijn botsmomenten…maar Tessa is soms heerlijk eenvoudig zwart/wit…zo is ze boos en zo krijg ik een dikke knuffel en is het klaar…terwijl Lisa (en soms ik ook) er lang kan blijven doorsudderen in haar boosheid.
Dus al snap ik de een wat beter als de ander…dat wil niet zeggen dat het ook leuker is. Ik vind de verschillen in de meiden juist geweldig…een uitdaging voor mij als moeder…dus ja, ik houd van beide dames evenveel….Ik weet dat er ouders zijn die wel een duidelijke voorkeur hebben, maar vind het gevaarlijk dat uit te spreken. Het lijkt mij erg kwetsend voor het minder populaire kind. Als ik het naar mijn zelf trek dan weet ik dat ik heel veel verdriet zou hebben als 1 van mijn ouders zo duidelijk een voorkeur zou uitspreken…(gelukkig nooit gebeurt hoor). Ik ben voor eerlijkheid…maar soms moet je alleen eerlijk zijn tegen je zelf en dat niet delen met de rest van de wereld.
-
Mooi geschreven Sandra.
Mocht het niet duidelijk zijn, ik hou ook absoluut evenveel van mijn drie kinderen, maar tegelijk omdat de band met elk kind zo anders is, is het eigenlijk ook niet te vergelijken. Ik koester de band met elk kind, vind ik daarom een betere omschrijving.
Leuk hoe je de verschillen tussen de meiden omschrijft. Ik herken het wel. Op Charlotte heb ik mij heel lang verliefd gevoeld. Bij alles wat ze deed en kon smolt ik gewoon. Geen herkenning, maar verbazing en bewondering. Zij heeft mij moeder gemaakt! Met haar maken we alles voor het eerst mee.
Toen Julia geboren werd, keek ze mij aan en ik voelde direct een klik, een gevoel alsof ik haar mijn hele leven heb gekend. Wij voelen elkaar perfect aan. Een intens gevoel van verbondenheid, ik vind het heel bijzonder dat dit gevoel bestaat. Ze voelt als mijn mini-ik, mijn soulmate.
Anne-Lieke is onze jongste en met de jongste heb je denk ik altijd een bijzondere band. Ze lijkt ook heel erg op mij. We voelen elkaar ook goed aan. Met haar maken we alles voor het laatst mee en sluiten we een tijdperk af. Ze is erg op mij gericht en daardoor doen we veel samen en kunnen heerlijk samen knuffelen en lachen. Het is weer een totaal andere band als met Charlotte en Julia en toch ook heel bijzonder. -
Sandra…het was wel duidelijk hoor, dat ook jij van alle 3 de meiden zielsveel houd. Ik denk dat wat we beiden willen zeggen is dat we van ieder kind anders houden. En anders is niet meer of minder…De rol van het kind binnen het gezin speelt zeker ook een rol. De oudste moet de weg banen en samen met dit kind groei je op…en met de jongste sluit je juist fases af…soms met bloedend hart. Maar juist al die verschillen koester ik…geweldig vind ik het om te zien hoe ze een gelijke opvoeding krijgen..en toch weer heel anders opgroeien. Beide krijgen de zelfde grenzen..maar hebben ieder hun eigen manier waarop ze daar mee omgaan en soms ook proberen die grenzen te verleggen…
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.