-
Hallo,
onze zoon Sylvain is 7 jaar en is getest toen hij 5 was door kinderpsygoloog (of hoe noem je zo iemand?) en zijn i.q kwam uit op 134. de reden dat hij die test kreeg kwam dat hij op school opviel (ik wil beetje kort houden dus ga niet uitgebreid opschrijven) maare van juf kreeg hij eigelijk een stempel kind met rugzakje.
we kregen advies mee om naar meezeeland te gaan dus dat gedaan ze zijn hier bij ons thuis hem gaan opbserveren en gesprekken gehad toen mocht hij naar kinderpsygoloog en is hij getest.
zei vond dat de juf dit niet had mogen zeggen en is ook mee geweest naar school want zowel zei als wij vonden dat Sylvain niet genoeg gestimuleerd werd om uitdagingen aan te gaan de juf zei dat ie maar mee moest doen met klas (wat ik echt niet verkeerd vind natuurlijk maare daardoor verveelde hij zich wel)
we merkten aan Sylvain dat toen ie bijna naar school ging dat ie al bezig was met schrijven en lezen en toen hij in groep 3 zat kon hij al erg goed lezen gelukkig doet hij dat graag. nu krijg Sylvain wel meer stimulatie om wat dingetjes meer te doen zoals zelfstandig lezen,rekenen. laats nog gesprek gehad met juf over zijn raport en ze zei gaat lekker met Sylvain ik laat hem altijd zelf zijn gang gaan met rekenen en zelfstandig werken want ik weet dat ie het toch goed doet.
op 1 of andere manier steekt dat mij toch wat vinden jullie van die houding?
wat ik ook moeilijk vind is om hem te begrijpen dan zegt hij mama m,n hoofd zit vol en vervolgens komt er dus niet uit waarmee hij zit heeft iemand tips?
natuurlijk heb ik geprobeerd om met hem te praten en te zeggen dat ie alles mag zeggen maare dan zegt ie laat maar mama net alsof hij mij wil besparen.
hij kan verder wel goed met kinderen overweg wat wel opvallend is dat hij 1 vast vriendinnetje heeft die erg dominant en overheersend is Sylvain laat wel de kaas van zijn brood eten. ze spelen veel samen gelukkig heeft hij nog wel 2 vriendjes maare mag van mij wel wat meer zijn.
hij is verder ook wel erg bezig met lego kan technisch lego erg goed in mekaar zetten. en hij is ook erg bezig met dieren zo leest hij regelmatig dierenboeken.
Gelukkig kan hij ook erg goed omgaan met zijn jongere zusje Celeste wat tegenover gestelde is van Sylvain het zorgzame/lieve,behulpzame Sylvain is zei erg pittig,recht voor zijn raap haha.maare uiteraad ook erg lief 😀
we zeggen wel eens als Sylvain in problemen zit zal Celeste wel ingrijpen hoor en dat doet ze dan ook.
is mischien beetje lang verhaal mare ik hoop dat er reactie,s op komen.
mischien ook wel handig bij te vermelden dat Marc ook als kind getest was en die had iq van 135 dus Sylvain heeft niet van vreemde.
ikzelf heb op school voor moeilijk lerende kinderen gezeten leren was voor mij niet echt sterkste punt.groetjes Lydia
-
Leuk dat je er een apart topic over geopend hebt. Ik ga het morgen uitgebreid lezen, moet nu koken en vanavond gezellig naar de film! Ben benieuwd naar de reacties.
-
Hoi Lydia,
Mijn man is hoogbegaafd en wij hebben het sterke vermoeden dat onze oudste twee dochters ook bovengemiddeld zullen scoren bij een IQ test. Anne-Lieke is nog te klein om dat te kunnen zien.
Direct toen Charlotte naar de kleuterschool ging heb ik hier een gesprek over gehad met de juf. Mijn kind hoeft helemaal niet beter te zijn als de rest, maar ik wil wel dat er aandacht is in de vorm van verdieping als dit nodig is, zodat ze zich niet gaat vervelen. Al vrij snel bleek ze inderdaad behoorlijk voor te lopen en na een half jaar kleuteren is ze al werkjes van groep 2 gaan maken.Er is toen ook sprake van geweest dat Charlotte een klas over zou kunnen slaan, school heeft haar toen uitgebreid getest. Maar wij hebben zelf aangegeven geen voorstander te zijn van klassen overslaan, ik heb liever dat ze verdieping aanbieden. Uiteindelijk kwam de juf ook tot de conclusie dat het beter zou zijn als ze toch gewoon naar groep 2 zou gaan. En nu ze in groep 2 zit ben ik oh zo blij dat wij deze keuze hebben gemaakt. Ze begint al aardig goed te lezen en schrijven en maakt werkjes van groep 3, maar ze is ook nog zo leuk aan het spelen en voelt zich helemaal thuis bij haar vriendjes en vriendinnetjes.
Op de school van mijn dochter zit een school counselor. Bij hem volgt ze nu een weerbaarheidstraining, omdat zij het ook nog wel eens moeilijk vindt om voor zichzelf op te komen. Ik zie dat haar dit ook goed doet.
Ik ben niet zo’n voorstander van stempels als “hoogbegaafd” en “kind met rugzakje”. Elk kind is anders en de één kan wat beter leren dan de ander. Ieder kind heeft op een andere manier begeleiding nodig en ik vind het aan de ouders en school om daar samen op in te spelen.
Op zich kan ik heel goed begrijpen dat de juf Sylvain zelf werkjes laat maken, als hij dit kan. Maar daarnaast vind ik het wel haar taak om hem extra uitdaging te bieden waar mogelijk.Daarnaast kun je ook privé voor meer uitdaging kiezen in de vorm van bijvoorbeeld muzieklessen. Je kunt samen een onderwerp bedenken waar je kind zich in gaat verdiepen en in de bibliotheek er boeken over zoeken. Een sport uitzoeken waar hij of zij zich in uit kan leven.
Tegenwoordig heb je ook Leonardo scholen. Mochten mijn kinderen echt niet op hun plaats zijn op een reguliere basisschool, dan ga ik op een Leonardo school praten. Die scholen zijn gericht op kinderen die bovengemiddeld presteren en spelen hier volledig op in met extra lessen.
Maar persoonlijk zou dit een laatste stap zijn, nadat school heeft getracht verdieping te bieden en je privé hebt geprobeerd om verdieping te bieden.Ik denk overigens dat het type binnenvetter niet direct hoort bij een hoog IQ. Charlotte is ook een echte binnenvetter, maar Julia is juist een enorme spring in het veld met het hart op de tong. En het lijkt erop dat zij ook bijzonder slim is, ze kan nu zelfs al meer dan Charlotte op die leeftijd (en die liep al voor).
Voor Charlotte hebben we wel eens de tip gekregen om haar een situatie te laten tekenen als ze er niet over kan vertellen. Of het via een rollenspel met knuffels te proberen.Misschien zou iets van een weerbaarheidstraining voor Silvain ook erg geschikt zijn.
Ik hoop dat je iets met mijn verhaal kunt!
-
ik heb een mening over dit onderwerp (dank je Nienke voor het attenderen op dit onderwerp), maar ben op dit moment niet in staat om er inhoudelijk op te reageren, dat vindt mijn baas niet goed.
In elk geval is het prettig dat er een topic over is.
later meer van mijn kant. -
Mijn nichtje is hoogbegaafd en het gaat stukken beter met haar sinds ze dat weten. Ze krijgt op school meer uitdaging en zit veel beter in haar vel. Was eerst echt aan het onderpresteren.
@ Patricia, nu ben ik wel heel benieuwd wat jouw mening dan is hoor 😉 .
-
Ik lees er ook graag meer over, Jonas is zeker niet dom maar hoogbegaafd zou ik hem niet noemen. Hij heeft wel een jongetje in de klas waarvan de ouders zeggen dat hij hoogbegaafd is maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat ze hem soms erg pushen hoor. Maar goed, ik beweer ook zeker niet dat hij het niet is hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar ook een hoogbegaafd kind heeft tijd nodig om met vriendjes te spelen lijkt mij. Hij is sociaal niet de meest vaardige en zijn ouders benadrukken juist het leeraspect terwijl het mij belangrijk lijkt om het kind met andere kinderen in aanraking te laten komen. Maar goed, ieder zijn keuzes en leven natuurlijk.
-
Ik vind ook dat kind lekker kind moet zijn hoor. kan ook niet snappen dat sommige ouders willen dat ze zoveel presteren en pushen om te leren. natuurlijk hoort leren er ook bij maare ik vind sociale ook belangrijker hoor. 😉
wat ik nog wel moeilijk vind is dat ie zo lang over bepaalde dingen in kan zitten hij kan daar heel lang in blijven hangen ik noem nu bijvoorbeeld hij wil graag een donald duck vakantieboek ik heb gezegt nee dat mag niet pas als we op vakantie gaan dan kan hij dus paar uur heel nukkig doen en zit dan down in hoekje of zondert zich af in zijn kamer. geen idee of dit bij type begaafd hoord hoor. maare valt op dat hij dat doet met sommige situatie,s terwijl zijn zusje dan even moppert maare dat is zeker na 5 min weer over. -
@ Lydia, of het bij zijn hoogbegaafdheid, leeftijd of karakter hoort weet ik ook niet maar lastig is het wel!
-
hallo
mijn dochtertje is bijna 6. Zit nu in de tweede kleuterklas.
Al vroeg ontdekte ik bij haar dat ze “anders” was
Als baby vond ze er geen bal aan, ze wilde niet liggen. Dat was dan ook met 3 maanden klaar. Ze ging zittend in de kinderwagen door het leven.
Ze was onwijs onrustig, gefrustreerd, en sliep slecht (wat pas sinds 2 maanden verholpen is)
Artsen onderzochten haar maar niets medisch was er te vinden wat haar onrust en veel huilen veroorzaakte.
Met 1 jaar oud kon ze praten in volle zinnen, wat een opluchting dat ze kon zeggen wat ze wou.
Ze gebruikte gelijk goede zinnen en woorden en is nog steeds erg taalgevoelig.
Zoals ik op een ander topic schreef is ze slechtziend. Dat is pas uitgekomen toen ze 4 jaar was. Ik heb me vaak schuldig gevoeld dat ik dat niet eerder had gezien, je merk vanalles maar niet precies wat het is.
Daarbij hebben de artsen mij bestempeld als overbezorgde moeder “oh zeker je eerste kind”
Met haar bril op ging ze in reuzestappen qua zelfvertrouwen maar in de klas verveelde ze zich. Gevolg was dat een lerares haar “vervelend” noemde en mijn kind zwaar overstuur was, ik ging vragen hoe dat zat, Dakota was erbij en de juf ontkende wat weer in een nieuwe frustratie ontaarde, want de juf loog, gevolg is dat ik haar vorig schoolljaar 2 weken voor de zomervakantie van die school afhaalde. In de zomervakantie was ze verdrietig, alle volwassenen logen.
Ze hadden haar toetsjes laten doen van groep 3 en dat deed ze op haar slofjes.
Maar de leerkracht wilde haar niet van haar verveling afhelpen door wat extra taken te geven.
Ze is vervolgens naar een Steinerschool gegaan en heb ik haar in Belgie laten onderzoeken.
Na een half uur kwam er een psycholoog mij vertellen dat mijn kind autistisch was. Want….ze praatte niet spontaan genoeg tegen haar. Logisch leek mij, een compleet vreemde, mijn kind is niet zo, sterker nog papa en mama zijn ook niet zo. Uit de intelligentietoetsen bleek dat ze het niveau van een 9jarige haalde op taal en begrijpen.
Nu de steinerschool hier dicht gaat moet ze elders heen, ik heb gekozen voor een school waar het leonardo-onderwijs bij in is.Waar ik tegenaan loop is dat het heel normaal is en geaccepteerd dat je kind naar onderen presteert, hulp te over, maar naar boven, dan wil je als ouder opscheppen. Mijn ervaring leert dat alles is afgestemd op de doorsnee persoon en dat je maar beter gemiddeld kunt zijn.
Mijn dochter verveelt zich nu ook weer op school, ze heeft een rekenboek maar dat was zo uit, een taalschrift, klaar mee…thuis tekent ze graag in detail. Ze is met dino’s en dieren bezig, weet alles in no-time over een bepaald onderwerp. Lezen gaat ook makkelijk, ze heeft door hoe dat werkt en is er weg mee.
Gelukkig heeft ze veel fantasie en speelt ze ook heel makkelijk met iedereen.
Maar haar rechtvaardigheidsgevoel is moeilijk, ze heeft kinderen in haar klas die iets doen en het dan op een ander steken, daar kan ze absoluut niet tegen.Soms vraagt ze mij iets over bijv. laatst een orgaan, hoe dat werkt en dan wil ze details en als ik zeg dat ik dat niet weet… 👿 “jij weet ook niet veel” 😀 laten we het er maar ophouden dat zij al veel weet 😉
-
@chantal Wauw jouw dochter kan inderdaad al heel veel voor haar leeftijd. Zoals je hebt kunnen lezen, lopen mijn oudste twee dochters ook behoorlijk voor. Ik herken delen van jouw verhaal. Charlotte wilde als baby ook niet liggen, zij werd enorm beperkt door haar kleine lichaampje. Ook zij “zat” met drie maanden al in het zitgedeelte van de kinderwagen, in de ligbak was het standaard brullen geblazen. En onze Julia sprak op haar tweede verjaardag in zinnen, wat haar de kans heeft gegeven sindsdien een enorme vocabulaire te ontwikkelen. Ze gebruikt woorden die niet echt passend zijn bij een kind van net 4 jaar.
Toch denk ik, zo lezende, dat jouw dochter nog een stuk verder is dan zij. Je geeft aan dat er een Leonardo school bij de school in zit, maar krijgt zij nu ook al onderwijs in de leonardo school of dat nog niet? Ik heb begrepen dat ze daar bijvoorbeeld al vreemde talen kunnen leren en dergelijke. Deze school zal er toch helemaal op gericht zijn om voldoende uitdaging te bieden, of niet?Gelukkig hebben ze op de basisschool van onze dochters wel oog voor kinderen die voor lopen. Ik vind dat ze hier een verkeerde insteek hebben van klassen overslaan. Ik ben daar tegen en gelukkig wordt onze wens van extra taken in de eigen klas wel opgevolgd.
-
na de vakantie gaat ze naar die school, ze gaat dan ook naar groep 3.
ik ben er ook op tegen om klassen over te slaan, emotioneel zijn ze toch vaak gewoon hun leeftijd en vaak extra gevoelig.
dat taalgebruik herken ik, Dakota was 2,5 en zat op een peuterspeelzaal. een jochie was steeds vervelend ze ging naar hem toe en zei : doe niet zo irritant
hahaha, ik heb toen uitgelegd dat dat jongentje niet wist wat dat betekende 😉
zo zal zei ook vragen aan kinderen om een pegasus te spelen ipv een vliegend paard -
Wat raar he van zo’n school dat ze een kind niet op waarde kunnen schatten. Ik snap dat niet, er moet toch voor iedereen een plekje zijn….
-
lekker taalfoutje gemaakt sorry dames 😳 ik bedoelde dus gewoon zij en niet zei…hahaha
-
Het is je vergeven hoor!
Heel verstandig hoor (denk ik als buitenstaander) dat je haar geen klassen laat overslaan. Ik zie zo vaak kinderen op de middelbare school die als jonge leerling alsnog vastlopen. Die zijn soms op de basisschool met de hakken over de sloot overgegaan, sommigen konden de lesstof prima aan maar dan opeens blijken ze op de middelbare school eigenlijk te jong te zijn! Vaak blijven ze dan alsnog zitten, dan kunnen ze maar beter een extra jaar gekleuterd hebben, dan is de basis in elk geval goed.
-
@ moeders met een hoog begaafd kindje, wat doen jullie als jullie kind dingen vraag die je zelf gewoon niet weet. Ik loop steeds vaker tegen dingen aan die Dakota mij vraagt en ik niet weet, als ik dat zeg, zucht ze diep en zegt “had je op moeten letten op school” maar ze wil exact weten hoe het zit, herkenbaar?
zoeken jullie het dan op of druk je het de kop in?
soms vind ik het zo vermoeiend want echt ieder onderwerp word uitgediept op het moment van amandelen tot hoe een cavia zijn darmstelsel werkt en tot de werking van de aardkorst aantoe… 🙄 -
@ Chantal, ik denk niet dat Daniël hoogbegaafd is hoor, hij is pas 4, maar hij stelt al wel lang vragen waar ik het antwoord op schuldig moet blijven. Hij wilde toen hij nog geen 3 was al weten hoe hoogspanningkabels werken. Was rond zijn derde geobsedeerd door leven na de dood en vraagt nu regelmatig dingen over hoe motoren, telefoons, computers e.d. werken waar ik hem het antwoord op schuldig moet blijven. Ik vraag altijd eerst of hij zelf een idee heeft (kan nog bij een 4-jarige, misschien dat een 6-jarige dat niet meer accepteert). Anders zeg ik dat ik niet alles kan weten (accepteert hij ook nog), soms stuur ik hem door naar de juf 😀 en soms zoeken we het samen op op het internet. Misschien is dat wat voor jullie om de dingen die ze graag wil weten op te zoeken. Zijn er geen kindersites voor? Dat lijkt me eigenlijk wel handig, dus wie weet, weet iemand iets.
-
heel herkenbaar chantal Sylvain was met 1 jaar ook dat hij korte zinnen zei en nu vraagt hij soms ook de moeilijkste dingen hoor die ik ook niet altijd weet. dan zeg ik nogal eens vraag maar aan papa dan zegt hij ja die weet veel meer als jij he mama 😆
ook zoeken we inderdaad dingen op op internet.
wat ook opvalt is dat hij dingen wil weten waar ik hem nog gewoon te jong voor vind (moord,oorlog) ik weet dan ook niet zo goed wat ik ermee aan moet. zo las ik laats een pittig goed boek wat over seriemoordernaar ging mare heb
maar gauw weg gedaan want sylvain zat er al in te lezen.
echt alle details wil hij weten heel herkenbaar wat jij zegt ook van menselijk lichaam. talen pakt ie ook goed op engels,frans in vind knap hoor ( we zijn dan net terug van vakantie frankrijk) 😉 -
na hemelvaart gaat ze naar de nieuwe school…nog even doorzetten en dan gaat het hopelijk allemaal wat makkelijk, ze vind het nu “keisaai” en verbetert constant de juf, ik denk niet dat ze dat tegen haar doet maar thuis krijg ik te horen wat ze allemaal zei wat niet juist was.
-
Nog even doorbijten dus Chantal! Hopelijk vindt ze snel haar draai!
-
nou dames, ik moet even mijn verhaal kwijt.
Vandaag haal ik Dakota op op school, bijna zijn we thuis als ze zegt “er was een andere juf vandaag” dus ik luister … “ze heeft me geknepen” slik “hier in mijn arm en ze zei dat ik een klikspaan ben”
mijn bloed steeg richting mijn hoofd…….
thuis was ik woest! WOEST dat iemand gewoon vind dat ze mijn kind mogen aanraken!Ik bellen, het was geen leerkracht maar IB-er.
Wat het verhaal was, Dakota liep met een stok, die ib-er had haar gezegd dat ze dat niet mocht, dus zij legt hem weg, vervolgens lopen anderen wel met een stok dus wat doet mevrouw rechtvaardigheid ze stapt naar die IBer toe en zegt “hij heeft ook een stok” Dat was blijkbaar aanleiding voor die *@&!* om mijn dochter bij haar arm te pakken en uit te schelden voor klikspaan…maar als de 1 het niet mag, mag de ander het ook niet, zo redeneert mijn dochter en gelijk heeft ze.
In het telefoongesprek zegt ze “ja zo doen wij dat” pardon?
“wij doen dat wel vaker zo” pardon?
Ik leer mijn dochter dat ze met praten dingen kan oplossen, dat fysiek geweld niet nodig is.
Dat ze iemand niet zomaar moet vastgrijpen enzo…maar als de “juf” het doet is het goed?
Nou zij vind van wel…..
Nog WOESTER en eigenlijk totaal godsmacked heb ik de leerplichtambtenaar gebeld met de mededeling dat mijn dochter iig deze week nog thuisblijft en toen heb ik de politie gebeld die melding gemaakt hebben. De agent vond het ook vergaande machtsmisbruik.👿 ze gaat dus niet meer terug naar die school, zij is er ook totaaaaaaaal klaar mee , ze zei al voordat we binnen waren “mag ik morgen naar mijn nieuwe school?”
-
Jeetje zeg! Heeft ze haar echt pijn gedaan of alleen bij de arm gepakt? Pijn doen, kan natuurlijk echt niet maar ik kan me voorstellen dat het soms duidelijk kan zijn voor een kind om even vastgepakt te worden. Maar niet hard natuurlijk. Hoe is het nu. Heb je haar thuisgehouden?
-
Oh ik zou ook woest zijn hoor! heeft ze haar echt pijn gedaan 😮 . Jeetje. Ik snap dat je haar thuisgehouden hebt.
-
hoi,
het deed best pijn en het ging werkelijk nergens over.
alleen omdat zij iets niet mocht en ging vragen waarom een ander dan wel.ze is vandaag begonnen op de andere school. spannend, straks ga ik haar ophalen ze is gelijk overgebleven.
anders krijg ik van die drama’s tussen de middag dat ze niet meer terugwil.
op die andere school was ze om 1315 klaar dus moest ze niet meer terug.ik hoop dat ze het leuk heeft en duim al heel de dag voor haar haha
-
En ik heb tot grote opluchting EEN SUPERBLIJE DOCHTER thuis 🙂 😆 en mama is wel een beetje opgelucht 😉
-
Fijn!
-
De eerste week ging goed, het overblijven was geen succes nu afgesproken dat ze op maandag overblijft. 1x per week moet lukken.
Vannacht was het weer een hel….wakker tot 3 uur , huilen, de school was stom, school in het algemeen is stom, overblijven is stom…geen praten aan.
uiteindelijk toch in slaap gevallen. gelijk bij het ontwaken verteld dat ze gewoon naar school gaat en blijft op de overblijf punt …
moet mijn poot stijf houden want ze probeert het natuurlijk, eenmaal op school geen centje pijn.deze week moet ze maar 2 dagen dus dat zal wel meevallen zeker.
-
Oh jeetje wat heftig! Kan ze ook zeggen waarom ze het niet leuk vindt? Of denk je dat het echt een kwestie van wennen is?
Het is inderdaad gelukkig een kort weekje.Wij hebben momenteel ook veel problemen met Julia. Ze huilt veel, heel veel en is niet gelukkig. Ze heeft het helemaal niet naar haar zin op school. Ik heb hier laatst een gesprek met de juf over gehad en heb vanmiddag een vervolg gesprek. Ik ga vragen hoe je onderpresteren herkent, want het zou best eens kunnen dat dit het geval is en ze daarom zo verdrietig is. Maar ze is pas net 4 jaar….
-
hoi,
drukte hier alom, dinsdag werd Dakota 6 jaar. zaterdag is haar feestje, ze heeft alle meisjes uit haar nieuwe klas uitgenodigd en nog wat andere van ballet enzo totaal 19 kinderen. maar we zijn met zijn 2tjes dus komt helemaal goed, net de kamer al wat aangepast want het word een discofeest.Dakota ging zelfs op haar verjaardag met grote tegenzin naar school, ze huilt enorm snel. Ze zegt steeds “was ik maar volwassen” helemaal niet leuk en ik vind het moeilijk haar zo te zien maar ik moet toch doorzetten.
Nu is ze dinsdag in groep 3 geweest en was ze supergelukkig. Maar het is allemaal teveel. Vanmiddag naar dokter, haar hele nek zit vast van spanning.
Gisteren wel enorm gelachen aan tafel, ze zegt dat ze rekenen en taaldingen had moeten doen, “ik had alles goed en was als eerste klaar” ik zeg daarop “soms kan het wel dat je niet alles goed heb he” ze kijkt me aan alsof ik echt een wonder had uitgelegd en zeg “is dat echt waar”
mijn man schoot in de lach, maar zij werd daarop boos want zij bedoelde dat dus serieus. Snel maar even een verhaal aangebreid waarom papa moest lachen.
Later hebben we met zijn 2en er nog wel om gelachen, dat koppie van haar haha@sandra, dat onderpresteren is ook hier een issue hoor, ze wil toch als de rest zijn. Hopelijk heeft ze een juf die weet hoe ermee om te gaan.
Ik ga weer verder met verjaardagsdingen
-
Hoi Chantal,
wat een drukte 19 kinderen 😆 ik zou niet kunnen hoor.
Sylvain word volgende maand 11e 8 jaar alweer we moeten nog bedenken wat we gaan doen. hij heeft jammer genoeg niet zo veel vriendjes 3 in totaal. word dus klein feestje vrees ik.
ergens vind ik dat niet zo heel erg dan kan ik goed op letten. Ik merk aan Sylvain dat als hij met vriendje speel dat vaak de dingen moeten gaan zoals hij dat wil de ander vind dat niet altijd leuk. als ik er wat van zeg om bijvoorbeeld ander spelletje te doen gezamelijk gaat sylvain mokkend naar boven ga ik later uitleggen en ik vraag snap je dat wat ik uitleg (dan doe ik vertellen dat ze samen spelen de dingen die je doet juist samen moet doen en als je het beu bent op gegeven moment ff samen overlegt naar oplossing) zegt ie mokkend jahoor snap het mare gebeurd steeds weer. erg vervelend want op deze manier wil op den duur denk ik niemand nog met hem spelen.
verder gaat het op school erg te gemakkelijk voor hem vind ik de juf zegt wel hij mag meer doen als de rest mare dat mag hij altijd zelfstandig doen ook wel ergens goed natuurlijk mare persoonlijk vind ik dat wel dat je er als juf dan wel gemakelijk vanaf komt.
nou ik ga weer eens wat doen hier thuis fijn weekend toegwenst allen 😉 -
Hallo,
Ook mijn zoon is hoogbegaafd. We hebben hem laten testen toen hij 3 was op autisme en adhd.
Er kwam toen uit dat hij Asperger had met een iQ van 138.
Voor ons een heel duidelijke diagnose, maar bij mij bleef ook ADHD in mijn hoofd zitten.
We hebben een paar jaar op en af gesukkeld met hem. Met rustige perioden en hele drukke.
Nu is mijn zoon 7 jaar, en bij toeval zijn we, via een slaaparts, er achter gekomen dat hij naast asperger dus ook ADHD heeft.
Voor mij een echte “ik wist het wel”.
Het is niet leuk om te horen dat je kindje “iets” heeft, maar wel voor mijn moeder gevoelens.
Want ook nu bleek weer: mama’s gevoel klopt (bijna) altijd!
Groetjes Blontt -
Mijn zoon Indy van 7 kan enorm goed leren, onthoudt alles heel snel en is heel leergierig (nieuwsgierig). Ik wil niet zeggen dat hij hoogbegaafd is, want dat is hij zeker niet, maar het is gewoon een heel slim kind. Als ik de verhalen hierboven lees, zou ik bijna zeggen, gelukkig is hij niet hoogbegaafd, want makkelijk is dat volgens mij niet.
Wat me wel op een gegeven moment opviel op school was dat Indy in de klas een beetje aan zijn lot werd overgelaten. De kinderen die moeilijk leerden of extra aandacht nodig hebben (bijv. ivm dyslexie) kregen meer tijd van de meester dan Indy, die “zich toch wel redde”. Gevolg: meneer voerde niets meer uit, verveelde zich en ging andere kinderen lastig vallen. Hij bewoog veel, draaide veel op zijn stoel en praatte veel. Logisch natuurlijk. Bij het 10-minuten gesprek heb ik het naar voren gebracht. Ik heb gemeld dat ik best snap dat andere kinderen wellicht meer tijd nodig hebben om dingen uitgelegd te krijgen en te snappen, maar dat ik niet vind dat mijn kind daarom maar genegeerd moet worden. Ook een slim kind heeft aandacht nodig, alleen op een andere manier.
Gelukkig is deze school heel behulpzaam in deze zaken en hebben we in overleg met de leerkrachten een goede balans gevonden hoe Indy ‘aangepakt’ moet worden. Uiteraard hebben wij als ouders zelf ook met Indy gesproken en proberen wij hem van onze kant te stimuleren om goed zijn best te doen en ook aan te geven als hij zich verveelt of iets niet snapt. Binnen 2 maanden tijd zien we een enorme verandering en hebben we weer vertrouwen in zijn onderwijs. -
Hallo,
Ook mijn zoons zijn hoogebgaafd. De ouste van net 7 heeft ook het syndrooom van Asperger, met ADHD.
Maar de jongste van 5 heeft alleen het hoge iq.
Bij mijn kinderen kwam het bovenwater tijdens de testen naar Autisme.
Dan doen ze ook een iq test om te kijken waar een kind staat.
Bij beide zoons was op 3 jarige leeftijd al een iq van boven de 138.
De oudste zit ondertussen op partikulier onderwijs, wat ons erg goed bevalt.
Maar de jongste zit gewoon in groep 1.
Hij is een echte kleuter, maar ligt toevallig verder voor op de rest.
Gelukkig is hij nog heel erg bezig met spelen en bouwen, en heeft hij met wat extra werkjes nog veel
plezier in groep 1.
De keuze wat is nu het beste blijft moeilijk.
Wat je weet van te voren niet wat nu het beste is.
Wij proberen om op ons gevoel af te gaan, maar dat valt niet altijd mee.
Hoe doen anderen dat?groetjes Tamar.
-
ik heb er geen ervaring mee, mn dochter loopt een jaar voor met lezen maar verder doet ze het gewoon goed. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen in de keuze die je maakt.
Ieder kind is ook nog eens verschillend dus zelfs je eigen kinderen moet je denk ik per kind begeleiden en niet vergelijken hoe je het deed of gaat doen. iig succes! -
Onze oudste twee kinderen lopen ook flink voor op leeftijdsgenoten, maar als ik dit zo lees dan ben ik ook blij bepaalde problemen niet te herkennen.
Ik blijf er wel bij dat je naar het individuele kind moet kijken en beter niet met stempels kunt werken. Het is belangrijk dat zowel ouders als school naar de individuele belangen en mogelijkheden kijken.
Ik ben heel blij dat school altijd goed in gaat op de signalen van onze kinderen en hun situatie bespreekbaar is. Ik ben heel benieuwd waar we het komende jaar met Julia allemaal nog tegenaan zullen lopen. Vanavond hebben we weer een gesprek gehad op school en is wederom duidelijk geworden dat ze erg voorloopt. Ze lijkt er nu alleen faalangst bij te ontwikkelen, doordat ze zelf de lat veel te hoog legt. Iets wat de komende tijd dus aandacht gaat krijgen. Ik ben blij dat het bijna zomervakantie is! -
Hallo
we zijn er weer…. heeft even geduurd.
De eerste schoolweek weer achter de rug, een week met gelijk al de issues.
Afscheid nemen gaat moeizaam, de verandering dat ik niet mee naar binnen meer mag maar dat ze bij de deur in de rij moet is wennen. Maar daarbij kwam er een kind dat naast mijn dochter was gezet, dat ze niet kende maar wel gelijk tegen haar zei “ik praat niet met jou en jij interesseert me niets”
mijn mond viel 😮 toen ik het hoorde…6 jaar en dan zo al in de wereld staan.
ik mijn dochter gezegd dat ze echt voor zichzelf moet gaan leren opkomen, laat maar horen dat je er niet van gediend ben. maar dat moet ze leren, ze snapt gewoon niet dat iemand zo doet.
Maar verder is ze dolgelukkig met alles wat ze leert en al wil ze werkelijk weer alles perfect doen, gaat het op leervlak goed, sociaal blijft lastig. De rechtvaardigheid en verontwaardigdheid die zij heeft op sociaal vlak moet ik vaak uitleggen, dat niet iedereen redeneert als zij.
Ik ben aan het proberen met het leonardo een afspraak te maken, de afdeling voor hoogbegaafde kinderen.
Eens kijken hoe dat werkt, maar vooralsnog wil ik vooral dat ze op haar plek zit, dat ze het fijn vind op school, maar voorlopig is school echt een verplichting “ik weet toch al zoveel” 😆
hopelijk zijn de kindjes bij jullie met plezier naar school 😉 -
Jemig, onbegrijpelijk dat een kind gelijk zoiets zegt 😯 . Hopelijk krijgt ze het erg naar haar zin op deze school! Bij ons op school bieden ze trainingen aan door schoolcounseling voor kinderen om voor zichzelf op te leren komen, misschien is er op jullie school ook zoiets?
Charlotte vindt het helemaal fantastisch in groep 3. Voor Julia begon het weer niet zo best. Al gelijk de eerste dag vond ze alle kinderen stom. De juf vond ze wel lief. We zijn nu 1,5 week verder en ik heb het idee dat het nu redelijk gaat. We hebben korte lijnen met de juf en hebben afgesproken na het bezoek aan de kinderarts (zie mijn andere bericht) weer bij elkaar te gaan zitten.
-
probleem is gelukkig opgelost,weet niet wat me overkomt, sinds vanochtend heeft de juf de klas even wat heringericht, Dakota zit nu naast een ander en achter haar zitten ook 2 meisjes die ze al kent.
Ze is direct van stemming veranderd, zoals bij veel hoogbegaafden is haar hoogsensitiviteit ook enorm, dus negatieve vibes pikt ze op en weet niet wat ze er mee moet. Nu was het zwaaien in de rij, ze rende zelfs voor de bel over het plein ipv aan mij geplakt te staan. De juf had ook direct een losser kind waargenomen vanochtend….ik opgelucht hoor!
Ben soms bang dat ik als zeurende moeder overkom maar in dit geval ben ik blij dat ik het aangekaart heb. als het zo opgelost is, prima. -
Wat heerlijk joh! Een blije Dakota en een blije mama 😀
-
kai is expres nooit getest. juist om het stempeltjes regime. als je eenmaal een stempel hebt dan blijf je dat ook met je meedragen. kai’s meetbaar IQ is niet zijn werkelijk IQ. maar hij zou er wel om veroordeeld worden. kai houd zich niet aan opgelegde testregeltjes. ik zou zijn mogelijkheden alleen schaden door hem te laten testen. Door kai niet te testen heeft hij de vrijheid om te zijn wie hij is.
door het autisme wat kai heeft werkt hij ook niet mee aan testen. en ik wil hem daar ook niet mee lastig vallen.
laat kai maar lekker zijn wie hij is.
aan de ene kant heb ik wel makkelijk praten. want de onderwijs vorm die kai volgt is redelijk uniekiig.
inclusief onderwijs. met een eigen coach (soort privejuf) in de klas met 28 gewone kinderen. waar kai op eigen nivo mag meedraaien met de rest.
kai loopt misschien (en zeker) hier en daar achter op leerstof met de rest van de klas. zijn laptop draait op linux. een anders dan windows systeem waar de meeste volwassenen niet aan durven. (selectief hoogbegaafd lol)
een leuk voorbeeld van hoogbegaafd is te zien in the big bang theorie. om acht uur op veronica.persoonlijk vind ik al die stempeltjes een stupide iets. je komt er heel makkelijk aan , maar dan!…wie is er tegenwoordig nog gemiddeld!! iedereen is uniek en heeft een eigen nivo dat verschillend kan zijn in verscheidende interesse gebieden. misschien is het eens tijd om de scholen aan te passen aan het nivo van de kinderen ipv andersom……en niet met oneindige cito toetsen maar gewoon blok 1 af dan verder met 2 ect. en niet groep gebonden.
maar ja of zoiets haalbaar is….. -
@kai’s mama Wat heerlijk dat de school voor Kai zo goed geregeld is. Ik volg je redenering ook tot op zekere hoogte. Ik heb ook een hekel aan stempels en ben er altijd van overtuigd geweest die te voorkomen. Toch heb ik mijn standpunt moeten herzien, alleen zouden mensen de stempels niet zo zwart/wit moeten interpreteren.
We zitten al sinds januari met een kind dat niet lekker in haar vel zit en ongelukkig is en medische klachten. Dan ontkom je niet aan onderzoeken. Onderzoeken of de klachten een medische oorsprong hebben of ontstaan door psychische problemen. En de enige manier om haar niveau te weten is toch testen.
Ik denk dat iedere ouder het beste voor zijn of haar kind wil en je dat belang voorop moet zetten. Mocht Julia straks toch een stempel krijgen, dan zal ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat haar belangen boven de stempel staan. En lukt dat niet op de huidige school, dan zullen we verder moeten gaan kijken. Maar vooralsnog doet school er gelukkig alles aan om in Julia haar belang te denken.
Het is super fijn dat het voor Kai zo goed geregeld is op deze school, zonder dat je hem hoeft te testen. Zolang er geen reden is om te testen, zou ik het ook zeker niet doen! Een gelukkig kind gaat boven alles.
-
Ik wil nog iets aan Sandra’s bericht toevoegen. Het wordt ‘stempel’ draagt een negatieve klank met zich mee en dat is jammer. Ik kan het ook positief bekijken. Voor de omgeving is het juist prettig dat je weet dat een kind moeite heeft met bepaalde dingen. Ik ben leerkracht in het basisonderwijs.. sinds kort speciaal onderwijs. Op het basisonderwijs hadden we een kind met autisme. Gediagnosticeerd en al. Wij wisten dat en konden daar allemaal op in spelen. Ik vond het heel prettig dat ik dit wist. Als hij op een bepaalde manier reageerde trok ik me het minder aan dan ik bij een ander kind zou doen. Ook ben ik me meer gaan inlezen over de verschillende ‘stempels’. Het helpt mij als leerkracht om op een positieve manier met deze leerlingen om te gaan. Als je dit niet weet kan het soms best moeilijk zijn om een goede band met een leerling op te bouwen. Zeker nu ik in het speciaal basisonderwijs sta vind ik het fijn voor kinderen maar ook voor ons dat deze ‘stempels’ bestaan. Ik kan me er over in lezen en beter inspelen op de behoeften van deze kinderen. Gelukkig is het bij jullie op school goed geregeld maar er zijn scholen waar dit soort kinderen hele dagen op de gang zitten of zelfs op school eerder moeten worden opgehaald omdat de leerkracht het niet meer trekt. Dat kan nooit goed zijn voor beiden. Als ik dat hoor ben ik blij dat ‘stempels’ bestaan en ouders/verzorgers/opvoeders/leerkrachten zich hierover in kunnen lezen in het belang van deze kinderen.
-
Gisteren hebben wij de keerzijde van stempels mogen ervaren. We hadden tien minutengesprekken op school met de twee juffen van Julia. Deze twee juffen hebben een duobaan. Haar “hoofdjuf”, die ze drie dagen heeft, daar hebben wij steeds de (fijne) gesprekken mee gehad. Nu was de andere juf, die ze twee dagen heeft, ook bij het gesprek. Zij begon allemaal algemeenheden over hoogbegaafde kinderen op te noemen die van toepassing zouden zijn op Julia. Echt zo fout! Zij kijkt echt alleen naar het stempel en niet naar het kind.
De “hoofdjuf” kijkt juist heel erg naar het kind. En door de stempel kan zij Julia nu in een veel beter daglicht plaatsen en kan ze er goed mee om gaan. Voor ons werd heel duidelijk dat niet elke leerkracht op de juiste wijze met een stempel om kan gaan… Het zal voor ons elk jaar weer aftasten zijn of de leerkracht de stempel centraal stelt of het kind 😕 -
Wij zijn toch wel erg blij met de stempel van onze zoon. Hij is nu 9 en zit in groep 6 van het regulier onderwijs mét een rugzakje. Dit rugzakje is voor zijn vorm van autisme, niet voor zijn begaafdheid. Maar door het rugzakje kan hij zich wel naar zijn begaafdheid ontplooien. Ik bedoel daarmee dat anders zijn autisme meer een beperking zou zijn. Er zijn natuurlijk vele gradaties welke diagnose dan ook. Ik ben me ervan bewust dat het ook anders kan (ervaring in de omgeving genoeg!)
Voorop staat dat wij een superschool hebben, zij hebben er alles aangedaan om de schooltijd voor onze zoon zo fijn mogelijk te laten verlopen. Het was al vanaf groep 1 al duidelijk dat er anders met hem omgegaan moest worden dan anders. De vaak rumoerige en soms chaotische groep 1/2 waren een ramp. Maar waar ik heel blij mee ben is dat onze school nooit het over autisme, of wat voor diagnose ook gehad hebben. Wij waren daar toen nog niet klaar voor.
Een rugzakje krijgt een school niet zomaar. Daar gaat heel wat aan vooraf. Zelfs om een schoolbreed onderzoek (= geen diagnose, maar een vermoeden!!) voor elkaar te krijgen moet er eerst door school veel zelf geprobeerd zijn. Onze zoon is eind groep 3 getest, waarna wij in groep 4 door de kinderpsychiater een diagnose hebben laten stellen, de beroemde stempel. Hierdoor kwam ineens de ambulante begeleidster op school om de leerkrachten, IB-er en ons als ouders te ondersteunen. Heel praktisch nam zij de regie over, waardoor ook de leerkracht “lucht” kreeg. Er konden extra materialen worden aangeschaft, hij kreeg een rugzakbegeleider die hem momenten uit de klas haalde en vooral op het sociaal emotioneel vlak aan het werk ging met hem.Nu zit hij in groep 6 en heeft (voor iemand met autisme!!) zelfs vriendjes! Hij zit op scouting en zelfs sinds kort op tennis. En het gaat heel goed met hem. Natuurlijk zijn er ook momenten dat het moeilijk gaat, dat er “iets” is wat niet ging zoals het voor hem handig is. Wij leren elke dag bij, wat ik als bijzonder ervaar. En heel eerlijk ben ik ook wel trots op ons, want wij kunnen dit en wij zijn al zo ver gekomen! Zonder dit stempel was dat nooit gelukt en zouden wij een ongelukkig (= meestal ook onhandelbaar) jongetje gehad hebben.
-
Onze zoon Max is dus na de herfstvakantie naar groep 3 gegaan (zie blog Emotioneel), en het lijkt heel goed te gaan. Hij speelt met alle kinderen, kende ze al uit zijn vorige groep (was een combi klas, en sowieso laat deze school alle kinderen met elkaar contacten). Hij zit al op het niveau van groep 3, die al 6 weken letters en woorden leren, hij begrijpt de uitleg goed, en doet wat hij moet doen. Dat is een bevestiging voor ons. En vooral: hij geniet ENORM van het bezig zijn met letters, en gaat met zeer veel plezier naar school!! Verder is er nog heel veel speeltijd, dus er is wel balans. Kortom, voor Max en op deze school is dit een goede stap geweest. Per kind, situatie en school zul je een beslissing moeten nemen, er is volgens mij niet een standaard goed of fout. Je moet kijken wat je kind nodig heeft om een gelukkig, en sociaal vaardig mens te worden.
Linda
-
Oowww wat erg, ik zie ineens een enorme fout in mijn stukje tekst!! Dat kan natuurlijk echt niet als leerkracht. Hopelijk hebben jullie erover heen gelezen. Ik ga nog even verder lezen. Ik schrik er in ieder geval wel van. Niet meer schrijven na 19.00 😉 en al helemaal niet op mijn i-phone!
Excuses!!
-
Wat vervelend om te lezen jullie stukje Sandra. Ik wil mijn onderwijs-collega’s niet afvallen.. maar ik ben echt niet van allemaal onder de indruk. Zeker niet als ik dit lees. Dat maakt het ook zo moeilijk.. hoe reageert Julia zelf op deze leerkracht? Merk je verschil in haar doen/laten als de ene juf er is of de andere? Ik hoop het niet voor jullie. En soms hoeft dit voor kinderen ook helemaal niet vervelend te zijn en reageren ze daar juist goed op. Soms ook wel en dat zou vervelend voor haar zijn. Zeker in haar situatie nu. Ik hoop toch dat jullie samen iets verder zijn gekomen. Ik ben er zeker van dat iedere leerkracht het beste voor heeft met leerlingen al komt het niet altijd op zijn best uit de verf. Fijn om te lezen dat er zeker ook hele goede scholen/leerkrachten zijn. Ik ben benieuwd naar jullie vervolg. Groetjes Kirby
-
Inderdaad Sandra, en sorry Kirby maar er zijn inderdaad leerkrachten die het niet snappen en het ook nooit zullen snappen. 😥 Daarintegen zijn er gelukkig ook leerkrachten die heel goed weten hoe om te gaan met bepaalde stempels, zelfs zo dat ze het niet eens in de gaten hebben. :applaus: Zo één waarvan je zou willen dat alle collega’s een weekje in die klas gaan meekijken! Zo te lezen Kirby zit jij bij de laatste categorie!!!! :goedgedaan:
Waar wij echt op hameren is het geluk van ons kind. :hearts: Balen hoor dat het begin op de een of andere mannier soms stroef moet lopen :kweenie:
-
@kirby We merken wel verschil bij Julia met de juffen. De juf die haar begrijpt daar heeft ze een heel goede band mee, die knuffelt ze ook en is ze echt mee begaan. De andere juf zal ze nooit een knuffel geven, maar toch gaat ze er wel graag naar toe, omdat die juf altijd hele aparte en leuke liedjes heeft. Van die liedjes waar wij ook nog nooit van gehoord hebben. Julia absorbeert die liedjes als een spons en zingt ze thuis nog de hele middag. Daardoor vindt ze het toch nog leuk om naar die juf te gaan.
-
dat van die stempel kan inderdaad ook wel eens gunstig uitpakken, zeker als een kind daardoor beter aangepaste middelen en benadering krijgt. ik refereerde eigenlijk naar een stempel dat als een negatieve veroordeling wordt gebruikt.een diagnose is niet persee een stempel. maar dat is weer een beetje schermen met betekenissen van woorden.
kai heeft ontheffing van de leerplicht gekregen. hij hoeft officieel niet school. kinderen krijgen ontheffing als ze ” niet leerbaar” zijn. met deze indicatie gaat kai naar arduin(, die hem begeleid in een gewone school. er zitten op deze gewone school meerdere kinderen in dezelfde situatie. (http://www.inclusiefonderwijs.nl/methodes.php)
voordat kai hier op school mocht is hij ongezien ( er werd dus niet eens naar kai gekeken , bij het woord autisme was er al paniek in de ten :wtf: t)op indicatie van zijn bijzonderheid afgewezen bij 5 scholen in de buurt. openbaar christelijk en vrije school. omdat hij dus een diagnose(ernstig kern/klassiek autisme en een spraak/taalstoornisen nog een berg randverschijnselen en side effects) heeft.
dit is een van de redenen dat ik stempel zo negatief vind. er zijn mensen die het stempel zien en dan niet meer verder kijken, maar veroordelen. -
Dat is wel heel sneu en confronterend voor jullie!! 5 scholen!!! Het is schandalig.. helemaal als we met z’n allen naar passend onderwijs moeten. Dan hebben deze scholen nog een hele lange weg te gaan.
Ik kom van een Jenaplan school waarbij kijken naar ieder kind centraal staat. Toch vind ik dat wat voor school je ook bent, je eerst moet kijken naar het kind zelf. Misschien kan hij juist wel heel goed mee komen dat kunnen ze van een papiertje niet aflezen. En misschien ook wel niet.. maar dan heb je als school/leerkracht en ouders er in ieder geval wel alles aan gedaan om het te doen slagen.
En hoe zit dat nu met ‘het niet naar school’ hoeven? Heb je wel een school gevonden waar hij naartoe gaat? Ik begrijp dat stukje niet helemaal. Ben benieuwd naar jullie situatie. -
het was indderdaad heel confronterend en fustrerend. maar gelukkig zit kai nu op een geweldige plek. wegens zijn autisme heb ik ontheffing van de leerplicht aan kunnen vragen. dat moet ik elk jaar opnieuw doen bij de leerplichtambtenaar. hij hoeft daarmee niet ingeschreven te staan bij een school. ik krijg pgb waarmee ik een soort dagbesteding betaal.dagbesteding in een groep met meervoudig gehandicapte kinderen.waarbij het ontwikkelingsnivo soms op een leeftijd van 2 jaar zit. deze dagbesteding bevind zich in een lokaal van een plaatselijke basisschool,die er geheel voor open staat. deze dagbesteding laat in overleg de kinderen van de dagbesteding de aan de lessen van de gewone kinderen deelnemen waar mogelijk. zo zijn er kinderen in de dagbesteding groep die enkel aan de gymlessen meedoen.en de rest van de dag op de dagbesteding doorbrengen. de insteek van de dagbesteding is dat alle kinderen samen moeten kunnen waar mogelijk, zodat alle betrokken kinderen ervan kunnen profiteren. het is zo ook heel goed voor gewone kinderen om te leren dat het ook anders kan zijn.dat er in de maatschappij ook mensen en kinderen zijn die niet zijn zoals zij. kai zit het grootste gedeelte in de gewone klas met een coach van de dagbesteding. hij doet dit sinds groep 3. hij heeft dus constant begeleiding(waar nodig) het mooie is dat de kinderen hem helemaal accepteren. het is zelfs zo dat als de coach of de juf vraagt wie er met kai wil werken er altijd zoveel vingers in de lucht gaan dat de juf kiezen kan wie er deze keer mag. de kinderen helpen hem bv bij rekenen. kai leert uit boeken van groep 4 terwijl hij in groep 5 zit. er zijn vakken die hij wel op klassikaal nivo doet.
het is soms erg fustrerend hoor om te zien hoeveel je moet vechten voor je kind. kai is een nakomertje. ik heb ook twee ” gewone kinderen” die vergeleken met kai vanzelf groot zijn geworden.een wereld van verschil. gewoon naar school enzo. het werkt wel in mijn voordeel dat ik verschrikkelijk eigenwijs ben dat ik weet wat ik wil en dat ik een enorm uithoudingsvermogen heb om door te gaan tot ik het “systeem” verslagen heb. -
Wauw wat mooi om te lezen dat dit bestaat.
Echt heel fijn!! Ik heb het nog nooit eerder gezien. Maar het lijkt me inderdaad heel goed voor kinderen om te zien dat het ook anders kan. En dat ze leren om daarmee om te gaan.
Ik wens je heel veel succes en plezier in het begeleiden van Kai als moeder naar een mooie toekomst. Als ik het zo lees moet dat zeker lukken. Veel succes!! -
@chantal Ik ben heel erg benieuwd hoe het nu op school gaat.
Wij staan op dit moment ook op het punt dat we keuzes moeten gaan maken. Morgen hebben we een afspraak bij de psychologiepraktijk en gaan we voorleggen om Julia toch te laten testen. De twijfels of Julia op de huidige school kan blijven worden steeds groter. Ze is overduidelijk weer ongelukkig… We hadden onszelf tot de Herfstvakantie gegeven om het een kans te geven en het aan te kijken. Alhoewel de situatie iets verbetert is, is het lang niet goed genoeg. Nu hebben we natuurlijk wel het traject bij de psychologiepraktijk gestart, dus dat willen we ook zeker een kans geven. We zullen met hen overleggen wat zij verstandig achten.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.