-
Over een aantal weken is het zover! Ook mijn jongste tienerdochter Leonie neemt dan afscheid van groep 8. Soms vraag ik me wel eens af wie er nu meer moeite mee heeft. Mijn dochter of moeders zelf.
Het “zorgen voor” is nu al stukken minder. Het is fijn als je er bent als ze uit school komt om te kunnen zeggen: “Mam, ik ben afspreken!. Ja, school ging wel. Rekenen was saai en taal is stom! Doei, ik ben weg!”
Ondertussen is het huis weer leeg en denk jij, ”Hallo, en wat ga ik nu doen? ” De midlife hormonen gieren je intussen links en rechts om de oren. Je bedenkt allerlei dingen om te doen. Ik zou zangles kunnen nemen. Of nee, ik ga een cursus doen. Kijken of mijn 40+ hersenen nog wel iets kunnen leren. Ik zou ook nog een baan erbij kunnen nemen. Meer uren. Meer inkomen. Meer shoppen..
Op kraamvisite bij de dirigente van ons koor zit ik met dat kleine hummeltje in mijn armen en mijn gedachten gaan automatisch terug. Ik realiseer me ineens dat het toch ook wel heel bijzonder is dat mijn jongste dochter nu deze fase gaat afsluiten.
Het couveusekindje, geboren met 32 weken en 1610 gram is nu een blozende tiener. Ze heeft geknokt voor wat ze waard is en knokken doet ze nog steeds. Rekenen ging al vanaf groep 3 moeizaam. Haar hersentjes wilden het allemaal niet onthouden. Al die sommen. Toch wist ze dat heel lang aardig te verbloemen. Al tikkend met haar potlood telde ze de sommetjes. Zo schreef ze de uitkomst op.
In groep 6 werden de sommen te groot en ging dat niet meer. Dus een test was het gevolg. Met wat handvaten en een RT-er ging ze de uitdaging aan. Wat was ze blij met haar eerste voldoende voor Rekenen op haar rapport!
Ook in groep 7 en groep 8 moest ze er hard voor knokken. Maar wat mag ze trots zijn op haar citoscore!Toen nog een school zoeken waar Leonie zich op haar gemak zou voelen. Op het laatste moment de perfecte school gevonden. Een VMBO met leerpleinen. Een school die niet uitgaat van een gemiddelde leerling maar accepteert dat een kind niet overal even goed in kan zijn. Precies wat Leonie nodig heeft. Met haar gezonde vechtersmentaliteit ben ik ervan overtuigd dat ze er wel gaat komen!
Een trotse moeder
-
Mooi geschreven! :goedgedaan:
-
Mooi hoor. Kleine kindjes worden ook groot 😉
-
ja lijkt me raar ze worden dan opeens echt groot maar ik vind het super dat jullie een school vinden die geschikt is voor haar.. heeft ze geen dyscalculie?? als dat zo is kan ze extra tijd krijgen voor de vakken met rekenwerk… ( komt de juf in me naar boven haha)
mooi verteld en wens haar veel succes met de laatste loodjes in groep 8 en daarna de nieuwe school!!
-
Hoi hoi,
Nee, ze heeft geen dyscalcullie. Daar ging de school eigenlijk wel vanuit door de hardnekkige problematiek die ze al vanaf groep 3 had. Daarom is ze in groep 6 ook getest bij een orthopedagoog.
Ze is niet verder onderzocht. Maar het lijkt veel weg te hebben van NLD. Er zijn nog wel meer kleine dingetjes die daarnaar zouden kunnen verwijzen. We denken zelf dat de vroeggeboorte er toch wel een oorzaak van is.
Voor Leonie zelf was het al fijn om te weten dat ze er echt niks aan kon doen dat het rekenen haar niet lukte. De wetenschap dat ze zeker niet dom was, maakte dat ze zich al beter voelde. En dat de school ervoor open stond om haar op een andere manier te benaderen, deed haar ook goed. Het begrip voor haar onvermogen was er.
Wij houden haar voor dat geen enkel kind perfect is. Ieder kind heeft wel iets waar hij meer moeite voor moet doen. De hoogte van een opleiding zegt naar mijn mening niets over de toekomst van je kind. Het is toch de manier waarop je kind in het leven staat wat maakt of je kind er komt of niet.
En sommigen bewandelen hun pad met een omweg of moeten door de blub maar uiteindelijk komt het altijd wel weer goed..
-
Wat super geschreven zeg !!
En wat een super sterke dochter !!
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.