[Sandra vLBijdrager]

In de wereld van de pedagogiek wordt veel gezegd en geschreven over grenzen stellen. Een kind heeft grenzen nodig, wordt er dan gezegd. Maar waarom eigenlijk en hoe bepaal je de grenzen? En hoe begrens je op een liefdevolle manier?

Een kind heeft grenzen nodig om zich veilig te voelen. Een kind kan nog niet overzien wat wij kunnen overzien. Grenzen bieden structuur. Ze maken de wereld van een kind overzichtelijk en voorspelbaar. Je weet als kind waar je aan toe bent. Daardoor kan het kind zich beter ontspannen in wat er gebeurt in zijn dagelijkse leventje.

De eerste manier waarop je hier voor kunt zorgen, zijn duidelijke regels in huis. Of beter nog: afspraken. Zorg dat je samen met je kind(eren) een aantal duidelijke afspraken hebt gemaakt. Dat maakt dat een kind weet wat er van hem of haar verwacht wordt in de dagelijks terugkerende situaties.

Ten tweede: dam de keuzevrijheid in. In onze wereld zijn op een dag zoveel keuzes te maken. Veel mensen ervaren soms of regelmatig keuzestress. Help je kind te ontspannen door de keuzes te beperken.

Ten derde: zorg dat grenzen echte grenzen zijn. Daarmee bedoel ik dat als jij ‘nee’ zegt, dat het dan ook ‘nee’ voelt in jou. Als jij een grens aangeeft, die je niet echt kunt voelen in jezelf, heb je grote kans, dat je kind erover heen gaat. Onderzoek dan eens of het misschien een ‘ja’ moet zijn of dat je moet leren om je eigen grenzen beter bewust te zijn, te kunnen voelen in jezelf. Onderzoek waar jouw grenzen liggen.

Een grens kan flexibel zijn. Wat je de ene dag goed vindt, hoef je de andere dag niet automatisch goed te vinden. Een grens kan verschillen per situatie of moment. Natuurlijk moet niet elke grens voortdurend flexibel zijn, maar daarvoor heb je dan ook de afspraken of regels als basis. Lees hierover eens mijn blog “de mythe van het consequent zijn”.

Liefdevol begrenzen betekent grenzen stellen uit liefde voor je kind en voor jezelf. Je stelt een grens omdat je kind die nodig heeft of omdat jij het nodig hebt. Als jouw kind je bijvoorbeeld vraagt om je ergens bij te helpen, kun je ‘nee’ zeggen omdat je vindt, dat je kind het zelf wel kan. Of je zegt ‘nee’ omdat je zelf met een klusje bezig bent.

Hoe doe je dat nu in praktijk? Door het geven van een ik-boodschap. “Ik wil graag dat je het eerst zelf even probeert, want ik geloof eigenlijk dat je het best zelf kunt” of “Ik kan je nu niet helpen, want ik ben bezig met iets wat ik even af moet maken. Probeer het anders eens zelf”.

Bij jonge kinderen kun je ook communiceren door in te grijpen. Veel jonge ouders vinden het lastig om hun kind te leren dat sommige dingen niet mogen. Slaat jouw kind een ander kind, pak dan zijn hand, zodat hij niet meer kan slaan en zeg “Ik wil niet dat je slaat, want dat doet dat kind pijn”. Of als zij ergens aan zit wat niet mag, pak je het weg en zet het buiten bereik. Of als je kind niet stopt met schreeuwen, neem je kind dan mee naar buiten of een andere ruimte en zeg “je kunt alleen naar binnen als je rustig bent, want anders hebben de andere mensen last van jou”.

En heel belangrijk: blijf zelf rustig. Zie dat je kind iets nog moet leren. En daar ben jij voor. Om duidelijke grenzen te stellen. Blijf rustig, maar wees duidelijk. En geef je grenzen ook op tijd aan. Zo voorkom je dat je te laat ingrijpt en boos wordt op je kind.

Dit artikel is geschreven door Karla Mooy van ontspannenopvoeden.nl