-
Ik dacht altijd dat ik het type moeder zou worden dat niet zo’n grote moeite zou hebben met het loslaten van haar kinderen. Maar ik ben er toch niet zo goed in als ik zou willen. Bij Lisa vind ik het moeilijk om dat alles wat zij voor het eerst doet…voor mij ook nieuw is. En bij Tessa…tja, zij is de jongste, dan is de verleiding groot haar niet te zien als de ‘grote’ meid die ze is. Toch gaat het bij Tessa vaak beter dan bij Lisa. Lisa heeft immers de weg vrijgemaakt, mama al een beetje getraind.
Maar tegenwoordig krijg ik meer training dan me lief is…want Lisa vind het tijd dat ze meer ruimte en vrijheid krijgt. En dat doet ze niet stapje voor stapje, nee…ze geeft vol gas. Zo wil ze meer de wijk in als ze buiten gaat spelen. Ze is al samen met een vriendinnetje naar een beach-party in het zwembad geweest, en wil dit nu dus veel vaker. Wil alleen naar school of naar huis fietsen. Vind dat ze best alleen naar de supermarkt kan gaan om voor mij een boodschapje te doen.
Bij al die hang naar vrijheid en zelfstandigheid krijg ik zwaar de neiging om met mijn hakken in het zand mijn dochter af te remmen. Haar heel dicht bij me te houden en vooral in het zicht houden. En dat gaat dan weer dwars in tegen mijn eigen principe. Want ik vind juist dat kinderen losgelaten moeten worden…natuurlijk wel rekening houdend dat ze niet meer verantwoording krijgen dat ze aankunnen. Ik vind het belangrijk dat ze ondervinden wat ze wel en niet kunnen. En als ze dan een keer de mist in gaan…dan graag onder mijn hoede zodat ik ze kan leren hoe de draad weer op te pakken. Maar dat is mooi in theorie…want om ze die ruimte te geven moet je loslaten.
En dus laat ik stapje voor stapje Lisa los. Ze mag meer de wijk in, maar dan wel het horloge om en op tijd thuis zijn. Ze mag vaker gaan zwemmen maar dan alleen bij activiteiten waarvan ik weet dat er extra toezicht is op de jongsten. Alleen van en naar school fietsen doen we nog niet helemaal. We moeten een drukke weg oversteken en dat moet ze nog steeds samen met mij doen. Maar na die weg (naar school toe) mag ze alleen verder en als we naar huis gaan mag ze tot die drukke weg vooruit fietsen. De supermarkt doen we nog maar ff niet…die is maar 1 straat verder en ze kan er prima alleen naar toe…maar ze heeft geen idee welke producten ik altijd heb en waar ze staan.
Deze nieuwe vorm van loslaten vind ik erg moeilijk, want nu gaat ze dus dingen ondernemen zonder de constante toezicht van een volwassene. Ik zeg altijd dat loslaten eigenlijk neerkomt op vertrouwen hebben in de dingen die je je kind hebt geleerd…maar dan dacht ik altijd aan een tiener of zo, zeker niet aan een 7-jarige.
-
Hoe herkenbaar Sandra…. Ik vind loslaten zooo moeilijk. Het is net wat je zegt, bij loslaten denk ik aan pubers, niet aan kinderen van 7 jaar en jonger!
Wij hebben geen speeltuin voor ons huis, alleen een gevaarlijke vijver. Dit is ook de reden dat de kinderen bij ons altijd jong op zwemles zijn gegaan. Alles wat ze leren is meegenomen.
En toch willen onze kinderen ook buiten spelen. Dus hebben we de afspraak dat ze het blok rond mogen en beslist niet over mogen steken naar de vijver. Later kwam daar het oversteken naar het schoolplein bij.
Maar ineens was dat ook niet meer goed genoeg. En dus mag Charlotte nu ook het bruggetje over naar de volgende wijk, mits ze zegt waar ze heen gaat. Alleen was ik vaak toch lang aan het zoeken, dus heeft ze nu een horloge en zeg ik hoe laat ze terug moet zijn.
En dan nu Julia. Pas 5 jaar maar wel in de combiklas groep 3/4 en daardoor trekt ze op met de meiden van 7 jaar. Moet ik haar dan als enige thuis houden en isoleren van andere kinderen? En dus mag Julia mee, maar wel met de afspraak dat ze bij Charlotte blijft en niet alleen gaat dwalen. Pfff, ik blijf het lastig vinden.
En zelfs Anne-Lieke van 2 jaar vindt het al oneerlijk dat ze niet voor mag spelen. Maar hier ben ik heel kort in: tot ze 4 jaar is blijft ze in de achtertuin! Ook deze mama heeft haar grenzen. -
Tessa kijkt ook met argusogen naar al die nieuwe dingen die Lisa nu mag….want natuurlijk ziet zij haar kans schoon en wil ze dat ook. Maar dat heb ik afgekapt, ze mag daar mee wachten tot ze ook 7 jaar is. Tuurlijk profiteerd Tessa toch mee, want als Lisa gaat buitenspelen mag zij ook vaak mee…met de zelfde voorwaarde als jij doet Sandra, bij je grote zus blijven en niet alleen gaan dwalen.
Pfffff…..het valt allemaal nog niet mee hoor…
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.